พ่อบ้านตอบตามความจริงว่า: “คุณท่าน ผลกระทบของวิดีโอยังคงขยายอย่างไม่หยุดหย่อน ตอนนี้จากในประเทศ แพร่กระจายไปถึงต่างประเทศแล้ว สถานการณ์ความคิดเห็นของสาธารณชนโดยรวม ไม่เอื้ออำนวยต่อตระกูลซูของพวกเราอย่างยิ่ง”
“นอกเหนือจากนี้ ตู้เจิ้นหัวของตระกูลตู้ยังโทรมาไม่ต่ำกว่าสิบสาย ผมไม่กล้ารับสาย…”
“ผู้นำหลายคนในเย่นจิงก็ให้คนโทรมาถามไถ่ โกรธมากสำหรับเรื่องนี้ ต้องการให้ตระกูลซูหาทางแก้ไขที่ชัดเจน ผมอ้างว่าคุณไม่สบาย ถ่วงเวลาไปชั่วคราว แต่ว่าพวกเขาให้เวลาพวกเราภายในยี่สิบชั่วโมง ต้องให้คำอธิบายที่ชัดเจน…”
ซูเฉิงเฟิงอดไม่ได้ที่จะถอนหายใจ และกัดฟัน: “แพลตฟอร์มวิดีโอสั้นอยู่ในมือของตระกูลเย่ ฉันจะจัดการกับประชาสัมพันธ์นี้ก็เป็นไปไม่ได้ สำหรับตระกูลตู้ พวกเราไม่ต้องสนใจเขา ตู้เจิ้นหัวอยากจะทำยังไงก็แล้วแต่เขา ถึงยังไงฉันไม่มีทางไปเจอเขา ไม่เจอเขาตลอดชีวิตก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร”
พ่อบ้านรีบถามว่า: “คุณท่าน งั้นทางผู้นำนั้น…”
ซูเฉิงเฟิงถอนหายใจ: “นี่ถึงเป็นสิ่งที่ฉันกังวลมากที่สุด…หลิวจ้านคนนั้น กลับมัดระเบิดไปจับตัวประกัน ผลกระทบของเรื่องแบบนี้มันเลวร้ายมาก ตอนนี้ทุกอย่างเปิดเผยออกไป ฉันก็มาเป็นแพะรับบาปทั้งหมด…”
จากนั้น ซูเฉิงเฟิงสงบลงมา และเอ่ยปากพูดว่า: “นายตอบพวกผู้นำแทนฉันหน่อย ก็บอกว่าฉันพักรักษาตัวอยู่ต่างประเทศ รอหลังจากที่ร่างกายดีขึ้นเล็กน้อย ก็จะออกตัวยอมรับความผิดต่อพวกเขาก่อนในทันที!”
“ได้ครับคุณท่าน…”
ซูเฉิงเฟิงกุมขมับ และเอ่ยปากถามด้วยน้ำเสียงที่หดหู่สิ้นท่าว่า: “ใช่แล้ว ตระกูลไหนที่แข็งแกร่งที่สุดของความแข็งแกร่งโดยรวมของซูหาง?”
พ่อบ้านพูดอย่างจริงจังว่า: “ความแข็งแกร่งมากที่สุดน่าจะเป็นตระกูลอู๋ แต่ว่าช่วงก่อนหน้านี้ตระกูลอู๋เกิดเรื่องมากมาย ความแข็งแกร่งก็หายไปเกือบครึ่ง เดิมทีพวกเขาเป็นตระกูลอันดับหนึ่งของเจียงหนาน ตอนนี้ไม่อยู่ในสามอันดับแรกแล้ว”
ซูเฉิงเฟิงพยักหน้า และพูดว่า: “ในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมาตระกูลซูมุ่งเน้นไปที่ตลาดต่างประเทศมาโดยตลอด และไม่เคยดำเนินการเจาะลึกตลาดในประเทศ ตอนนี้เป็นเวลา รีบไขว่คว้าตลาดภายในประเทศและเส้นสายทรัพยากรอีกครั้ง ยังสะดวกมากกว่าตระกูลใหญ่ในท้องถิ่นที่คุ้นเคย ทางที่ดีที่สุดสามารถที่จะใช้งานตระกูลอู๋นี้ได้ นั่นก็ยิ่งดี”
จากนั้น เขาเอ่ยปากถามว่า: “ใช่แล้ว โสว่เต้ามาถึงเมื่อไหร่?”
พ่อบ้านมองดูเวลา และพูดว่า: “ท่านชายใหญ่น่าจะถึงประมาณบ่ายสองบ่ายสามครับ”
ภาพที่สาม คือตัวเองหลังจากที่กลายเป็นผู้นำตระกูลซู
เดิมที สามภาพนี้ต่อเนื่องกันไปเป็นระลอกและสิ่งหนึ่งมลายหายไปสิ่งหนึ่งเกิดขึ้นมาแทนที่ ถือได้ว่าจับคู่อย่างเท่าเทียมกัน
แต่ทว่า เมื่อเวลาผ่านไป ภาพสองภาพแรกค่อยๆกลายเป็นจางลงเล็กน้อย ภาพที่สามเริ่มยึดตำแหน่งหลักอย่างมั่นคง
หลังจากคุยโทรศัพท์กับพ่อซูโสว่เต้าแล้ว ซูจือเฟยพบว่า ตำแหน่งผู้นำตระกูลซู และมั่งคั่งที่ตำแหน่งนี้สามารถควบคุมไว้ได้ ล่อใจตัวเองมากเกินไปจริงๆ
เพียงแค่โบกมือก็สามารถที่จะสั่งการตระกูลสุดยอดที่มีทรัพย์สินมากกว่าหนึ่งล้านล้านได้ ความรู้สึกชี้แนะชาติบ้านเมืองแบบนี้ นี่เป็นแรงปรารถนาสูงมากที่สุดของนักธุรกิจทุกคน!
เขาวิเคราะห์สถานการณ์ปัจจุบันอย่างรอบคอบ และความรู้สึกตื่นเต้นอย่างช่วยไม่ได้ เพราะว่าในใจของเขารู้สึกว่า: “อารองหายตัวไปแล้ว ชื่อเสียงของคุณปู่เสียหายไปหมด ด้วยวิธีนี้ โอกาสที่พ่อจะสืบทอดตระกูลซูก็มากยิ่งขึ้น พ่อมีเพียงฉันเป็นลูกชายคนเดียว ซึ่งก็หมายความว่า โอกาสที่ฉันจะกลายเป็นผู้นำตระกูลซู ก็มากยิ่งขึ้น!”

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...