ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2440
เดิมทีเขาคิดว่าคุณปู่จะต้องไม่มีทางยอมให้ตัวเองตามจีบกู้ชิวอี๋ แต่คาดไม่ถึงว่า เขาจะสนับสนุนตัวเองขนาดนี้
สิ่งนี้ทำให้ความมั่นใจในการตามจีบกู้ชิวอี๋ของเขาเพิ่มขึ้นอย่างนับครั้งไม่ถ้วนในทันที
ดังนั้น เขาพูดอย่างแสดงท่าทีว่า: “คุณปู่ ในเมื่อเป็นแบบนี้ งั้นตอนนี้ผมก็จะไปเมืองจินหลิง อาศัยเรื่องจัดเตรียมคอนเสิร์ต ดูว่าสามารถที่จะล่อคนบงการเบื้องหลังออกมาได้หรือเปล่า!”
ซูเฉิงเฟิงพยักหน้าอย่างพึงพอใจ และพูดด้วยรอยยิ้ม: “ฉันให้คนไปเชิญผู้นำตระกูลของตระกูลอันดับหนึ่งในซูหาง อู๋ตงไห่ของตระกูลอู๋ในซูหาง คาดการณ์ว่าน่าจะมาแล้ว แกอย่าเพิ่งรีบไป รอหลังจากที่ทานอาหารค่ำค่อยออกเดินทางก็ไม่สาย”
“ครับ!”
…
ในเวลานี้ โรงแรมป๋ายจินฮ่านกงในเมืองจินหลิง
ซูจือหยูเบื่อหน่ายอยู่ในโรงแรมไปหนึ่งวัน คนทั้งคนก็กระสับกระส่ายจนทนไม่ไหว
หกโมง ลูกน้องของเฉินจื๋อข่ายเคาะประตูอย่างตรงเวลา บอดี้การ์ดหญิงสองคนเข็นรถเข็นส่งอาหารสองคันเดินเข้ามา หนึ่งในนั้นพูดด้วยความเคารพว่า: “คุณหนูซูคุณผู้หญิงตู้ค่ะ อาหารเย็นพร้อมแล้ว เชิญทั้งสองคนไปทานอาหารที่ห้องอาหารค่ะ”
ซูจือหยูอดไม่ได้ที่จะถามว่า: “เมื่อไหร่คุณชายของพวกคุณจะยอมเจอฉันกันแน่? ฉันรอมาทั้งวันแล้วนะ…”
บอดี้การ์ดหญิงคนนั้นพูดอย่างสุภาพมากว่า: “ขอโทษด้วยค่ะคุณหนูซู วันนี้คุณชายของพวกเราไม่ได้มา”
ซูจือหยูถามต่อว่า: “งั้นเขาบอกหรือเปล่าว่าเขาจะมาเมื่อไหร่?”
บอดี้การ์ดหญิงส่ายหน้า: “คุณชายไม่ได้บอกเลยค่ะ”
ทันทีที่ออกจากห้อง ทั้งสองคนก็มาถึงห้องทำงานของเฉินจื๋อข่าย หลังจากเคาะประตู เผชิญหน้ากับเฉินจื๋อข่าย และเย่เฉินที่นั่งบนโซฟา ก็พูดด้วยความเคารพว่า: “คุณชายผู้จัดการทั่วไปเฉิน อารมณ์ของคุณหนูซูค่อนข้างอ่อนไหว”
เฉินจื๋อข่ายรีบพูดว่า: “พูดๆ อ่อนไหวยังไงกันแน่?”
บอดี้การ์ดหญิงเล่าเรื่องสถานการณ์เมื่อกี้นี้หนึ่งรอบ
หลังจากที่เฉินจื๋อข่ายฟังจบ พยักหน้า และพูดว่า: “เอาล่ะ ลำบากพวกเธอแล้ว ลงไปพักผ่อนเถอะ”
บอดี้การ์ดหญิงโค้งคำนับบอกลา
ในเวลานี้ เฉินจื๋อข่ายมองไปทางเย่เฉิน และอดไม่ได้ที่จะถามว่า: “คุณชาย คุณจะไม่ไปเจอเธอจริงๆเหรอ?”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...