เข้าสู่ระบบผ่าน

ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2441

คำพูดของเฉินจื๋อข่าย ทำให้เย่เฉินรู้สึกสองจิตสองใจ

ตอนนี้เขายังตัดสินใจไม่ได้ว่าจะพบซูจือหยูกับตู้ไห่ชิงดีหรือเปล่า

หลักๆ แล้วเขายังคิดไม่ออก ว่าควรใช้ท่าทีอย่างไร ไปเผชิญหน้ากับศัตรูที่เป็นผู้หญิง อีกทั้งเธอยังเป็นคนที่รักพ่อของเขามากด้วย

แต่เขารู้ดีแก่ใจ

เรื่องมาถึงขนาดนี้แล้ว ยังไงก็ต้องเผชิญหน้ากับสองแม่ลูกนั่น ไม่ช้าก็เร็ว

ดังนั้น เขายังไม่แน่ใจว่าตอนนี้คือโอกาสที่เหมาะสม ในการเจอพวกเธอหรือเปล่า

ขณะนั้นเฉินจื๋อข่าย ดูออกว่าเย่เฉินลังเล เขารีบพูดกล่อมทันที “คุณชาย พูดจากใจเลยนะครับ ไม่ช้าก็เร็ว ยังไงก็ต้องเจอกัน สู้เจอกันให้จบๆ ไปไม่ดีกว่าเหรอครับ”

เขาพูดอีกว่า “คุณดูสิ ตอนนี้เหมือนคุณหนูซู โดนเรากักบริเวณอยู่ที่นี่ ถ้าคุณไม่เจอหน้าเธอ ผมกลัวว่าเธอจะคิดต่างๆ นานา นี่มันเหมือนการทรมานเธอเลยนะครับ สู้คุณเจอหน้าเธอ เธอจะได้สบายใจ ต่อไปจะได้อยู่ที่นี่ต่ออย่างว่าง่าย”

เย่เฉินพูดเนิบๆ “ต้องเจอหน้าอยู่แล้ว แต่ยังไม่ใช่ตอนนี้”

เฉินจื๋อข่ายรีบถาม “คุณชายกำลังรอจังหวะอะไรอยู่หรือเปล่า”

“จังหวะเหรอ” เย่เฉินส่ายหน้า “ฉันกำลังรอซูโสว่เต้า”

เฉินจื๋อข่ายอุทานออกมา “คุณชาย คุณ......คุณรอซูโสว่เต้าเหรอครับ”

“ถูกต้อง” เย่เฉินพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา “ฉันรอเขามาเมืองจินหลิง ถ้าเขาไม่มา ฉันจะไป ‘เชิญ’ เขามาด้วยตัวเอง!”

“วันที่ซูโสว่เต้ามาเมืองจินหลิง ฉันจะพาเขาไปเจอซูจือหยูกับตู้ไห่ชิง!”

เมื่อพูดถึงตรงนี้ เย่เฉินลุกขึ้นยืน เขาพูดด้วยสีหน้าไร้ความรู้สึก “หลังจากซูโสว่เต้ามาเมืองจินหลิง ฉันจะพาเขาไปคุกเข่าหน้าหลุมศพของพ่อแม่ฉันด้วยตัวเอง!”

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน