ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2443
เมื่อได้ยินคำถามของซูเฉิงเฟิง ภาพของเย่เฉินลอยเข้ามาในหัวอู๋ตงไห่อีกครั้ง เขารู้สึกเย็นยะเยือกในใจลึกๆ จากนั้นจึงตอบว่า “คุณท่านซู ผมพูดตรงๆ นะครับ ก่อนหน้านี้ ผมเคยสงสัยเรื่องเสี่ยวฉี ว่าเป็นฝีมือของใครหรือเปล่า แต่หลังจากที่สืบมาพักหนึ่ง ผมไม่เจอเบาะแสะอะไรที่เกี่ยวข้องเลย ดังนั้นโอกาสที่จะเป็นเหตุสุดวิสัยจึงสูงมาก หรือลูกชายผม อาจจะโดนอะไรบางอย่างกระทบกระเทือนก็ได้”
ซูเฉิงเฟิงถามเขา “คุณเคยถามลูกหรือเปล่า หลังจากที่เกิดเรื่อง เขามีความทรงจำอะไรแปลกๆ หรือมีความรู้สึกที่อยู่ในใจหรือเปล่า”
อู๋ตงไห่พูดอย่างจริงใจ “เรื่องนี้ผมถามเขาแล้ว แต่เขาบอกว่า เขาไม่มีความทรงจำอะไรกับช่วงที่เกิดเรื่องเลย เขาจำอะไรไม่ได้สักอย่าง”
ซูเฉิงเฟิงพยักหน้าเข้าใจ จากนั้นจึงพูดด้วยเสียงทุ้ม “ถ้าเป็นเช่นนี้ ผมเดาว่าน่าจะเป็นฝีมือของคนมากกว่า!”
อู๋ตงไห่แสร้งทำเป็นตกใจ และถามว่า “คุณท่านซู คุณหมายความว่า มีคนจงใจทำร้ายลูกชายผมเหรอ”
“ใช่!” ซูเฉิงเฟิงพูดอย่างจริงจัง “ถ้าให้พูดกันตามปกติ ถึงคนเรามีปัญหาด้านระบบประสาท แต่ไม่มีใครดูแปลกเหมือนลูกชายคุณ”
พูดจบ เขาจึงถามต่อ “อีกอย่าง ผมได้ยินมาว่า อาการของลูกชายคุณจะกำเริบทุก 1 ชั่วโมงใช่ไหม”
อู๋ตงไห่พูดอย่างกระอักกระอ่วน “ถูกต้องครับ เป็นอย่างที่คุณพูด”
ซูเฉิงเฟิงพูดว่า “ในจีน ไต้หวัน ฮ่องกง วิชาซวนซวนโด่งดังที่สุดน่าจะเป็นที่ฮ่องกง แต่ถ้าให้พูดถึงปรมาจารย์ซวนซวนฝีมือดี ต้องไปหาที่สหรัฐอเมริกา”
“สหรัฐอเมริกาเหรอครับ!” อู๋ตงไห่แปลกใจ และถามว่า “คุณท่านซู ผมไม่ค่อยเข้าใจ เรื่องฮวงจุ้ย ซวนซวน เป็นของบรรพบุรุษที่หัวเซี่ย (ชื่อเรียกประเทศจีนสมัยก่อน) ไม่ใช่เหรอครับ ทำไมปรมาจารย์ซวนซวนฝีมือดี ถึงอยู่ที่สหรัฐอเมริกาล่ะครับ”
ซูเฉิงเฟิงหัวเราะ และพูดอย่างจริงจัง “ขอแค่เป็นปรมาจารย์ซวนซวนฝีมือดี โดยพื้นฐานแล้วล้วนบรรพบุรุษของเราทั้งนั้น ถึงขนาดคนหลายสิบปีก่อน ก็ร่ำเรียนวิชาซวนซวนอย่างจริงจัง ประวัติศาสตร์การร่ำเรียนวิชาซวนซวนทั้งตระกูล น่าจะเกินพันปี เมื่อเกิดความวุ่นวายทางประวัติศาสตร์ พวกปรมาจารย์ซวนซวน ที่มีความสามารถจริงๆ มักจะทำนายอะไรบางอย่างเอาไว้ก่อน จากนั้นจึงเลือกที่จะหลีกเลี่ยงก่อน”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...