ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 245
บทที่ 245 เจอกับผู้ชายจนๆคนนั้นหน่อย（1）
เช้าวันนี้ เซียวชูหรันตื่นขึ้นมาแต่เช้า และยังแต่งหน้าอีกด้วย
เธอหลังจากที่แต่งหน้าแล้ว คิ้วเรียวเหมือนใบต้นหลิว งามอย่างหาที่เปรียบไม่ได้ ทำให้เย่เฉินมองแล้วรู้สึกหวั่นไหวเป็นพิเศษ
แต่ว่าเขาถามด้วยความแปลกใจอย่างมาก: “ที่รัก ปกติคุณไปทำงานโดยไม่แต่งหน้านี่ ทำไมวันนี้ถึงแต่งหน้าได้? มีเรื่องสำคัญอะไรเหรอ?”
ในวันธรรมดา เซียวชูหรันเผยหน้ากลางอรุณ(นางสนมเข้าเฝ้าฮ่องเต้โดยไม่แต่งหน้า)มาโดยตลอด นั่นเป็นเพราะว่าหน้าของเธอตอนไร้เครื่องสำอาง ก็สวยมากอยู่แล้ว ดังนั้นน้อยมากที่เธอจะแต่งหน้า
เซียวชูหรันตอบอย่างจริงจัง: “วันนี้เป็นวันประชุมสุดยอดของอุตสาหกรรมการตกแต่งเมืองจินหลิง คุณไปพร้อมกับฉันแล้วกัน บริษัทของเราเพิ่งจะเปิดกิจการ หาได้ยากที่ฝ่ายผู้จัดงานจะเชิญเรา นี่คือโอกาสอันดีที่จะปรากฏตัวขึ้นในสายงานวิชาชีพ เราต้องแสดงออกมาให้ดี คว้าโอกาสยืนอยู่ในอุตสาหกรรมนี้ให้มั่นคงให้ได้”
เย่เฉินถามด้วยความประหลาดใจเล็กน้อย: “บริษัทไหนเป็นผู้จัดงาน? เราเพิ่งจะเปิดกิจการ ทำไมถึงได้เชิญเรา......”
เซียวชูหรันยิ้มและพูดว่า: “ตี้เหากรุ๊ปเป็นผู้จัดงาน รองประธานหวังหวังตงเสวี่ยนส่งบัตรเชิญให้ฉัน”
“มิน่า......” ปกติเย่เฉินก็ไม่สนใจเรื่องของบริษัท ดังนั้นจึงไม่รู้ว่าตี้เหากรุ๊ปเป็นผู้จัดงานประชุมสุดยอดในครั้งนี้
ประมาณการว่าเพราะบริษัทของภรรยาเขาเพิ่งเปิดกิจการ หวังตงเสวี่ยนอยากช่วยภรรยาเขาขยายชื่อเสียงให้เป็นที่รู้จัก ดังนั้นถึงได้จงใจจัดงานประชุมสุดยอดดังกล่าวขึ้นมา
พูดให้แจ่มแจ้ง ก็คือจะจัดเวทีเพื่อให้ภรรยาเขาได้ร้องเพลง
หลังจากที่เซียวชูหรันแต่งหน้าเสร็จแล้ว หาชุดสูทให้เย่เฉินใส่ชุดหนึ่ง ถึงได้พาเขาออกไปด้วย
ตอนที่ถึงสถานที่ประชุม ที่นี่ก็มีคนเนืองแน่นมากแล้ว ชายวัยกลางคนสวมชุดสูทรองเท้าหนัง พาสาวสวยที่แต่งตัวสวยงามตระการตามาร่วมงานเดินอยู่ทุกที่
เย่เฉินก็ไม่เคยติดต่อกับอุตสาหกรรมการตกแต่งมาก่อน ดังนั้นเลยไม่มีคนรู้จักสักคน แต่ว่าเมื่อก่อนตอนที่เซียวชูหรันอยู่บริษัทเซียวซื่อเคยติดต่อกับคนในสายงานนี้มาตลอด ดังนั้นทันทีที่เข้ามา ก็พบกับคนรู้จักและทักทายไปไม่น้อย
“เขาก็คือประธานเซียวเหรอ?” อีกคนหนึ่งอุทานด้วยความประหลาดใจ พูดว่า: “ดูเหมือนว่าประธานของสมาคมการค้าหนานกว่างก็คือเขาใช่ไหม?”
“ถูกต้อง เขานั่นแหละ!”
“คนเย่นจิงคนหนึ่ง ทำไมถึงเป็นประธานของสมาคมการค้าหนานกว่างได้? !”
“ในหนานกว่างเชียนเฉิงกรุ๊ปก็มีธุรกิจอยู่ไม่น้อย และที่สำคัญคือตระกูลซ่งไม่ได้แข่งขันกับพวกเขาเพื่อชิงตำแหน่งประธาน ถ้าไม่อย่างนั้น ตำแหน่งประธานต้องเป็นของตระกูลซ่งอย่างแน่นอน”
เย่เฉินอดที่จะขมวดคิ้วไม่ได้
......
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...