ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 246
บทที่ 246 เจอกับผู้ชายจนๆคนนั้นหน่อย（2）
ที่แท้ ตระกูลเซียวก็เกาะคนมีเส้นสายคนใหม่ได้แล้ว เป็นประธานกรรมการของบริษัทจดทะเบียนในตลาดหลักทรัพย์ในเย่นจิง
และ อีกฝ่ายก็ยังแซ่เซียว หรือว่าจะเป็นญาติกัน?
เขาอดใจไม่ไหวถามเซียวชูหรัน: “ที่รัก คุณรู้ความสัมพันธ์ของตระกูลเซียวและเซียวอี้เชียนคนนี้ไหม? เป็นญาติห่าง ๆเหรอ?”
“ไม่รู้” เซียวชูหรันพูด: “เมื่อก่อนฉันไม่เคยได้ยินว่าที่บ้านมีความสัมพันธ์มาก่อนนะ......”
“น่าแปลก......” เย่เฉินพึมพำพูดว่า: “โดยปกติ ประธานกรรมการกลุ่มบริษัทจดทะเบียนในตลาดหลักทรัพย์ที่มีมูลค่าตลาดหลักหมื่นล้าน เป็นไปไม่ได้ที่จะไปอยู่กับคนนิสัยต่ำรสนิยมต่ำอย่างคนตระกูลเซียวได้ ยิ่งเป็นไปไม่ได้ที่จะพาเซียวเวยเวยปรากฏตัวในวงสังคม หรือว่าจะแอบเป็นชู้รักกัน?”
เซียวชูหรันรีบร้อนพูดว่า: “คุณอย่าพูดไปเรื่อย ผู้ชายคนนั้นดูแล้วแก่กว่าลุงใหญ่ฉันเสียอีก จะเป็นชู้รักอะไรได้อย่างไร......”
เซียวเวยเวยในตอนนี้ ถูกฝูงชนรายล้อมอยู่ตรงกลาง ในที่สุดก็ได้รู้สึกถึงความรู้สึกที่ถูกทุกคนให้ความสนใจอย่างมากแล้ว!
เซียวอี้เชียนที่อยู่ข้างกาย ไม่เพียงเป็นแค่ประธานกรรมการบริษัทจดทะเบียนในตลาดหลักทรัพย์ ยังเป็นประธานของสมาคมการค้าหนานกว่างอีก นักธุรกิจที่อยู่ที่นี่ เป็นธรรมดาที่แต่ละคนจะเยินยอสรรเสริญเขา ประจบสอพลอไม่ขาดสาย!
และตอนที่เซียวอี้เชียนแนะนำเซียวเวยเวยกับพวกเขา ใช้คำว่าหลานสาวของเขาเอง ผู้สืบทอดของตระกูลเซียวในอนาคต นอกจากนี้ยังพูดด้วยตัวเองว่าเขาลงทุนในบริษัทเซียวซื่อแล้ว ทำให้คนเหล่านี้ปฏิบัติต่อเธอด้วยความเคารพในทันที!
แม้กระทั่ง คนไม่น้อยที่ไม่อยากสนใจตระกูลเซียวก่อนหน้านั้น เพื่อที่ประจบสอพลอเซียวอี้เชียน กลับเสนอตัวว่าจะร่วมมือกับตระกูลเซียวด้วยตัวเอง แถมยังแลกเปลี่ยนเบอร์โทรศัพท์ ยื่นนามบัตรให้กับเซียวเว่ยเว่ยด้วยใบหน้าอ่อนน้อมถ่อมตน
ครั้งนี้ทำให้เซียวเวยเวยได้สัมผัสและเข้าใจถึงการได้รับการปฏิบัติที่มีแต่ชนชั้นสูง ผู้มีอำนาจเท่านั้นถึงจะได้รับ เป็นธรรมดาที่ในใจจะรู้สึกตื่นเต้นไม่หยุดอยู่แล้ว
ก่อนหน้านี้ ในอุตสาหกรรมก่อสร้างและตกแต่ง ตระกูลเซียวไปถึงจุดที่คนเกลียดสุนัขก็รังเกียจแล้ว แต่หลังจากกอดขาของเซียวอี้เชียนแล้ว ก็กลายเป็นเป้าหมายที่อยากจะคบหาและร่วมมือกันในอุตสาหกรรมการก่อสร้างและตกแต่งทันที
สนามธุรกิจ เป็นสถานที่เสาะหาลาภยศจริงๆ เยินยอคนรวยมีอำนาจดูถูกคนจนขนาดนี้ เห็นแก่เงินขนาดนี้!
คิดถึงตรงนี้ เธอดึงเซียวอี้เชียนที่อยู่ข้างกายทันที เอ่ยปากพูดว่า: “พี่สาวลูกพี่ลูกน้องของฉันกับสามีไร้ประโยชน์ของเธอก็มาด้วยเหมือนกัน เราไปทักทายพวกเขากัน!”
เซียวอี้เชียนพยักหน้า พูดขึ้นมาอย่างพะเน้าพะนอเอาใจ: “เวยเวย ก่อนหน้านั้นพวกเขาสองคนหยามหยันคุณแบบนั้น วันนี้ผมจะให้พวกเขาชดใช้คืนเป็นสองเท่า!”
เซียวเวยเวยซาบซึ้งไม่หยุด พูดขึ้นมาโดยไม่ต้องคิดว่า: “อี้เชียน คุณดีกับฉันมากจริงๆ.......”
เซียวอี้เชียนยิ้มเล็กน้อย: “ผมดีต่อคุณ เป็นเรื่องของสัจธรรมอันเปลี่ยนแปลงมิได้ไม่ใช่เหรอ?”
พูดจบ เขาหัวเราะเยาะออกมา พูดว่า: “พี่สาวลูกพี่ลูกน้องของคุณ และผู้ชายจนๆคนนั้นอยู่ที่ไหน? พาผมไปพบพวกเขาหน่อย วันนี้ผมจะสอนพวกเขาให้รู้ว่าควรจะปฏิบัติตัวอย่างไร แล้วก็ให้ทั่วทั้งสมาคมการค้าหนานกว่างขึ้นบัญชีดำพวกเขาด้วย! รังแกผู้หญิงของผมเซียวอี้เชียน ผมว่าพวกเขาคงจะไม่อยากใช้มีชีวิตต่อไปแล้ว!”
......
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...