ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2451

“ตระกูลอิโตะงั้นเหรอ”

เมื่อซูเฉิงเฟิงได้ยินสี่คำนี้ เขารีบสบถออกมาทันที “ให้ตายเถอะ ไอ้สวะนางาฮิโกะ อิโตะ ไม่ได้เรื่องสักนิด แรกเริ่มที่เราจะเลือกระหว่างตระกูลทากาฮาชิ กับตระกูลของเขา เขาเหมือนสุนัขคอยเลียแข้งเลียขาเราทั้งวัน ตอนนี้ตระกูลทากาฮาชิกับตระกูลมัตสีโมโตะย่อยยับไปแล้ว เขากลับแข็งแกร่งขึ้นมา มีอย่างที่ไหนกัน!”

การขนส่งระหว่างประเทศ เป็นธุรกิจที่ได้รับความนิยมที่สุดในตอนนี้ การขนส่งสินค้าล็อตใหญ่ ถ้าขนส่งผ่านบริเวณยุโรปอเมริกา ค่าขนส่งล็อตหนึ่งประมาณ 2-3 หมื่น ถ้าขนส่งหนึ่งรอบ อย่างน้อยต้องใช้เงินค่าขนส่งหลายสิบล้าน

ตระกูลซูมีกองเรือขนส่งขนาดใหญ่ในประเทศ เมื่อเรือพวกนี้ทำงาน จะทำกำไรมหาศาล เป็นรายได้หลักและแหล่งรายได้ที่สำคัญที่สุดของตระกูลซู

แต่ตอนนี้โดนยกเลิกใบรับรอง เรือพวกนี้ไม่ได้รับการอนุมัติเส้นทาง

เมื่อไม่ได้รับการอนุมัติเส้นทาง เรือพวกนี้ทำได้เพียงจอดไว้ที่ท่าเรือ ไม่เพียงแต่จะทำเงินไม่ได้ หนำซ้ำยังต้องใช้เงินจำนวนมากในการซ่อมบำรุงทุกวัน

นอกจากนี้ ทีมงานขนส่งและสนับสนุนของบริษัทขนส่งทั้งบริษัท ถึงจะไม่มีอะไรทำ แต่ตระกูลซูก็ไม่กล้าปลดพนักงาน ทำได้เพียงจ่ายเงินค่าจ้างต่อไปเท่านั้น

ดังนั้น ซูเฉิงเฟิงกลุ้มใจกับเรื่องนี้มาก เขาพูดอย่างเคร่งขรึมว่า “เฮ้อ ความผิดฉันเอง เรื่องครั้งนี้ส่งผลกระทบร้ายแรงมาก ไม่รู้จะผ่านพ้นไปได้เมื่อไร ถ้าไม่เกิดอะไรเปลี่ยนแปลง พวกเราคงไม่มีโอกาสได้ใบรับรองกลับคืนมา!”

ซูโสว่เต้าคิดอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นจึงพูดว่า “พ่อ ให้ผมไปญี่ปุ่นอีกครั้งไหม ไปคุยกับนางาฮิโกะ อิโตะอีกครั้ง! ถ้าเขายอมร่วมมือกับเรา เราค่อยจัดตั้งบริษัทขึ้นมาบังหน้า จากนั้นจึงจดทะเบียนบริษัทใหม่ที่ญี่ปุ่นกับนางาฮิโกะ อิโตะ และเอาใบรับรองที่ญี่ปุ่น ย้ายเรือที่ถูกระงับของเรา มาอยู่ภายใต้ชื่อของบริษัทญี่ปุ่น ซึ่งจะช่วยแก้ไขปัญหาเร่งด่วนนี้ได้”