คาวาน่า เรย์พูดว่า “ซูโสว่เต้าพูดแบบนี้จริงๆ ค่ะ แถมยังยกตัวอย่างคร่าวๆ มีโอกาสที่จะเจรจากันได้ ฉันคิดว่าถ้าเจรจาถึง 30 เปอร์เซ็นต์ ตระกูลซูก็ไม่น่าขัดข้องอะไร”
อิโตะ นานาโกะเงียบไปครู่หนึ่ง จากนั้นจึงพูดว่า “คาวาน่า เรื่องนี้ไม่ต้องตอบเขาก่อน ฉันรู้สึกว่าตระกูลซูขาดขีดจำกัดทางศีลธรรมขั้นพื้นฐาน ในการทำเรื่องต่างๆ จึงจำเป็นต้องทำเช่นนี้ อย่าทำธุรกิจกับคนพวกนี้เลย”
“ค่ะ!” คาวาน่า เรย์ไม่ได้พูดเกลี้ยกล่อม และรีบตอบว่า “งั้นฉันไม่สนใจเขาก่อนแล้วกัน”
เมื่อวางสาย นางาฮิโกะ อิโตะจึงถามว่า “ทำไม ตระกูลซูจะเจรจาทำธุรกิจกับเราเหรอ”
“ใช่ค่ะท่านพ่อ” เมื่ออิโตะ นานาโกะคุยเรื่องสำคัญ เธอเป็นเหมือนผู้ใต้บังคับบัญชา ของนางาฮิโกะ อิโตะ จากนั้นจึงพูดอย่างสุภาพ “ใบรับรองการขนส่งของตระกูลซูถูกยกเลิก จึงอยากเจรจาธุรกิจกับเรา เพื่อหาวิธีแก้ไขค่ะ”
พูดจบ เธอจึงเล่าเงื่อนไขที่ตระกูลซูเสนอให้พ่อฟัง
เอมิ อิโตะที่นั่งข้างคนขับถึงกับตกใจ “ถ้าทำให้ตระกูลซูให้กำไร 30 เปอร์เซ็นต์จริงๆ งั้นก็เท่ากับเราได้เงินที่เป็นรายได้นอกจำนวนมหาศาลเลยนะ!”
นางาฮิโกะ อิโตะส่ายหน้า แล้วพูดเนิบๆ “ธาตุแท้ของตระกูลซู เป็นตระกูลที่เห็นแก่ผลประโยชน์ส่วนตัวมาก ในความคิดของพวกเขา มีแค่เขาได้เงินจากคนอื่น คนอื่นไม่มีทางได้เงินเขา ตอนนี้พวกเขายอมให้กำไรเยอะขนาดนี้ แสดงว่าเขาเจอปัญหาใหญ่ ถ้าเราช่วยพวกเขาผ่านพ้นความยากลำบาก พวกเขาจึงเบี่ยงเบนความสนใจไปที่กำไรนั่น ตอนนั้นพวกเขาต้องทำทุกวิถีทาง เพื่อเอาเงินกลับไปทั้งต้นทั้งดอกแน่นอน”
“ใช่ค่ะ” อิโตะ นานาโกะพยักหน้าเห็นด้วย “ฉันคิดเหมือนกับท่านพ่อ ตระกูลแบบตระกูลซู เราต้องเคารพยำเกรง แต่ไม่ขอสนิทชิดใกล้!”
…
ซูเฉิงเฟิงส่ายหน้า “เรื่องนี้ไม่มีอะไรต้องคิด ถ้าอิโตะ นานาโกะสนใจจริงๆ เธอต้องติดต่อเราทันที เพื่อสอบถามรายละเอียดของธุรกิจ ถ้าเธอไม่สนใจ ก็เป็นเหมือนตอนนี้ไง เงียบหาย โดยไม่มีข่าวคราวใดๆ”
ซูโสว่เต้ารีบพูดว่า “หรือพวกเธอจงใจไม่สนใจเรา จากนั้นค่อยใช้โอกาส เรียกข้อเสนอจากเราเยอะๆ”
“ไม่น่าจะเป็นไปได้” ซูเฉิงเฟิงพูดอย่างเย็นชา “ถึงหลอกให้ตายใจก่อนแล้วจึงจัดการ แต่ยังไงก็ควรแสดงท่าทียอมรับออกมาก่อน สร้างช่องทางการสื่อสารที่ราบรื่นระหว่างกันก่อน การที่เงียบหายไปแบบนี้ โอกาสที่จะเป็นไปได้คืออีกฝ่ายไม่สนใจ”
ขณะพูด พ่อบ้านซูอานสุ้นเดินเข้ามา พูดเสียงเบา “คุณท่าน อีกหนึ่งชั่วโมง เครื่องบินของคุณท่านไหม้ จะถึงซูหางครับ”
“หา?” ซูเฉิงเฟิงดีใจมาก เขาพูดโพล่งออกมาว่า “รีบบอกที่ห้องครัว ให้เตรียมเมนูอาหาร จัดงานต้อนรับคุณท่านไหม้ อีกอย่างหนึ่ง รีบไปติดต่ออู๋ตงไห่ บอกให้เขารีบมา!”

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...