ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2458
พูดจบ เขาจึงหันหลังเดินออกจากห้องรับรอง
อู๋ตงไห่นั่งบนโซฟาอย่างไม่เป็นสุข เขาโมโหในใจ และสบถว่า “ให้ตายเถอะ แค่สุนัขตัวหนึ่ง กล้าอวดดีกับฉันขนาดนี้ พูดจาหยิ่งผยองตั้งเยอะตั้งแยะ ไม่เทน้ำให้ฉันสักแก้ว ไอ้เลวเอ๊ย!”
หลังผ่านไปครึ่งชั่วโมง
ขบวนรถยนต์โรลส์-รอยซ์ ขับเข้ามาในคฤหาสน์ริมน้ำอย่างสง่างาม
ซูเฉิงเฟิง ซูโสว่เต้า รวมไปถึงซูอานสุ้น ยืนรออยู่หน้าประตูบ้าน เมื่อขบวนรถหยุดลง ซูโสว่เต้าก้าวมาข้างหน้า และเปิดประตูหลังของรถยนต์โรลส์-รอยส์
ภายในรถ มีชายชราสวมเสื้อคอจีนสีดำปักลาย ผมสีดอกเลาทั้งหัว
ดูเหมือนอายุ 80 กว่าปีแล้ว แต่ทว่ายังแข็งแร่งมาก ดูไม่แก่งอมสักนิด
คนอายุ 50 กว่าปีอย่างซูโสว่เต้า มองชายชราตรงหน้า จากนั้นจึงพูดอย่างนอบน้อม “สวัสดีครับปู่ไหม้! ไม่เจอกันหลายปีเลยนะครับ!”
ชายชรายิ้มบางๆ เขาใช้มือจับหนวด และพูดอย่างมีความสุข “นายคือโสว่เต้าใช่ไหม ครั้งก่อนที่เจอยังหนุ่มอยู่เลย ตอนนี้คงอายุ 40 แล้วสินะ”
ซูโสว่เต้าพูดอย่างนอบน้อม “ปู่ไหม้ ตอนนี้ผมผ่านอะไรมาครึ่งชีวิตแล้ว ไม่เหมือนคนอายุเกือบร้อยอย่างคุณ แต่ยังดูแข็งแรงอยู่เลย!”
ชายชราหัวเราะ “มีเรี่ยวมีแรงที่ไหนกัน ดินใกล้จะกลบหน้าฉันแล้ว อีกไม่นานคงกลบจนมิดหัว”
ซูเฉิงเฟิงรีบพูดขึ้นมาว่า “โสว่เต้า รีบเชิญปู่ไหม้ลงมาเร็ว อย่าให้ปู่ไหม้นั่งในรถนานๆ ไม่ดีต่อร่างกาย!”
ซูโสว่เต้าตั้งสติได้ เขารีบยื่นมือออกไป และพูดว่า “เชิญครับปู่ไหม้!”
ชายชราคนนี้ คือไหม้เฉิงซิน ผู้สืบทอดรุ่นที่ 31 ของตระกูลไหม้
“ไมค์เหรอ” ซูโสว่เต้าหลุดปากถามออกไป “เป็นชื่อภาษาจีนหรือภาษาอังกฤษครับ”
ชายหนุ่มหัวเราะ “ลุงซู ไหม้เค่อคือชื่อภาษาจีนของผม แต่ชื่อภาษาอังกฤษของผมก็คือ Mike เหมือนกันครับ เมื่อทับศัพท์ออกมาจึงเป็นตัวอักษรจีนสองตัว”
ไหม้เฉิงซินหัวเราะ “พวกวัยรุ่นชอบตามเทรนด์ ตอนพ่อของไหม้เค่อตั้งชื่อให้เขา เลยตั้งใจตั้งชื่อที่รวมกันระหว่างจีนและตะวันตก”
ซูเฉิงเฟิงรีบพูดว่า “ชื่อนี้น่าสนใจมาก อีกทั้งยังแซ่ไหม้พอดีด้วย คำหนึ่งสื่อได้สองความหมาย ยิงปืนนัดเดียวได้นกสองตัว ยอดเยี่ยมมาก!”
ไหม้เฉิงซินโบกมือไปมา “เฉิงเฟิง นายไม่ต้องมาพูดโม้แทนพ่อเขา ชื่อไหม้เค่อเป็นชื่อที่ซุกซนและตลก ไม่ได้ยอดเยี่ยมอะไรหรอก”
ซูเฉิงเฟิงหัวเราะอย่างกระอักกระอ่วน จากนั้นจึงพูดว่า “ลุง ผมไม่ได้มีความสามารถด้านวัฒนธรรมเหมือนคุณ ชื่อนี้สุดยอดจริงๆ!”
ไหม้เฉิงซินตบไหล่ของเขา จากนั้นจึงหัวเราะ และพูดว่า “พอแล้ว เราไปนั่งคุยเรื่องตระกูลซูของนายกันดีกว่า!”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...