ซูเฉิงเฟิงเชิญไหม้เฉิงซินมานั่งที่โซฟาอย่างนอบน้อม หลังจากนั่งลง เขาถอนหายใจเฮือกใหญ่ จากนั้นจึงพูดอย่างเจ็บปวด “เฮ้อ! ลุง ครั้งนี้คุณต้องช่วยผมนะ!”
ไหม้เฉิงซินพยักหน้า และพูดอย่างจริงจัง “ในเมื่อมาถึงที่นี่แล้ว ฉันต้องทำสุดความสามารถ เพราะฉะนั้นนายต้องเล่าทุกอย่างให้ฉันฟัง”
ซูเฉิงเฟิงรับปาก จากนั้นจึงพูดอย่างทอดถอนใจ “ยังไงแล้ว ก็เป็นความผิดของคนแก่หน้ามืดตามัวอย่างผม ตัดสินใจทำเรื่องที่ไม่ค่อยสมเหตุสมผล...”
พูดพลาง ซูเฉิงเฟิงก็เล่าเรื่องที่สองพี่น้องซูจือเฟยกับซูจือหยู ถูกลักพาตัวที่ญี่ปุ่น จนกระทั่งเรื่องที่ซูรั่วหลีทำลายตระกูลมัตสีโมโตะทั้งตระกูล จนถึงเรื่องที่เขาหักหลังซูรั่วหลี เรื่องลอบฆ่าตู้ไห่ชิง ให้ไหม้เฉิงซินฟัง
เมื่อฟังจบ เขาถามอย่างกังวล “ลุง คุณว่าครั้งนี้ ผมจะโดนกรรมตามสนองหรือเปล่า”
ไหม้เฉิงซินโบกมือไปมา จากนั้นจึงพูดอย่างจริงจัง “เฉิงเฟิง นายเป็นลูกของเพื่อนฉัน ก็เท่ากับเป็นหลานของฉัน งั้นฉันไม่พูดอะไรลึกลับพวกนั้นแล้ว นายจำเอาไว้ บนโลกใบนี้ ไม่ว่าจะด้านฮวงจุ้ย หรือด้านวิทยาศาสตร์ ไม่มีอะไรที่เรียกว่ากรรมตามสนอง”
ซูเฉิงเฟิงถามอย่างตกใจ “ทำไมล่ะครับ คุณนับถือลัทธิเต๋าอะไรพวกนี้ ต้องมีพวกกรรมตามสนอง การแก้แค้นอะไรพวกนี้ไม่ใช่เหรอ”
ไหม้เฉิงซินส่ายหน้า “ที่นายพูดคือพุทธศาสนา อีกอย่างพวกที่ร่ำเรียนด้านซวนซวน ฮวงจุ้ย ไม่จำเป็นต้องนับถือลัทธิเต๋า พวกเราคืออี้จิงปากั้ว ฉีเหมินตุ้นเจี่ย”
ซูเฉิงเฟิงรีบถามต่อ “แล้วที่คุณพูดว่าไม่มีกรรมตามสนอง คือเรื่องจริงไหม”
ไหม้เฉิงซินหัวเราะและพูดว่า “จากความคิดของฉัน มันคือความจริง แต่ถ้านายยังไม่เชื่อก็ไม่เป็นไร ฉันจะให้นายได้รู้จักซวนซวนและฮวงจุ้ย ถือว่าเป็นการศึกษาแล้วกัน”
ซูเฉิงเฟิงรีบพูดว่า “เชิญคุณพูดมาเลยครับ”
“ตอนนั้น ฉันอยู่ที่ซอยเม่าเอ๋อร์ มีสตรีคนหนึ่งเป็นเพื่อนบ้าน เธอกินเจ สวดมนต์ทุกวัน ยึดมั่นในหนทางการทำความดี”
“สามีของเธอด่วนจากไปเสียก่อน เธอต้องเลี้ยงลูกชายสามคนให้เติบโต และก่อร่างสร้างตัวมาอย่างยากลำบาก แต่เมื่อเธอแก่ตัวลง ลูกชายทั้งสามคน กลับไม่มีใครเลี้ยงดูเธอสักคน”
“ลูกสะใภ้ทั้งสามคน ต่างผลัดเปลี่ยนกันมาด่าทอถึงบ้าน เพื่อต้องการแย่งชิงทรัพย์สินของครอบครัว ทุกครั้งที่มา จะต้องฉกฉวยของบริโภคไปเล็กๆ น้อยๆ ขนาดกะละมังเก็บน้ำ ก็ยังทุบให้แตก ถึงจะพอใจ คงรอให้เธอตายเร็วๆ จะได้ครอบครองบ้านแบบโบราณ”
“ถึงลูกชายทั้งสามจะไม่ทำร้ายเธอ แต่จะพูดเสียดสีเธอทุกครั้งที่มา ถึงขนาดที่ข้างบ้านมีขบวนแห่ศพ ลูกชายเธอชี้หน้าและก่นด่าเธอ ว่าทำไมไม่เป็นเหมือนคนแก่ข้างบ้าน ไม่ตายๆ ไปซะ”
“หญิงชราไม่เพียงแต่จะกินไม่อิ่ม ยังต้องเหน็บหนาว น้ำตานองหน้าทุกวัน ถึงจะไม่ได้ร้องไห้จนตาบอด แต่การมองเห็นของเธอเสื่อมลงทุกวัน บวกกับตะเกียงที่จุดไม่ติด เมื่อตะวันลับขอบฟ้า จะตกอยู่ในความมืดมิด และใช้ชีวิตอย่างยากลำบาก”

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...