ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2460

“แต่ทว่าเธอไม่เคยเห็นจิตสำนึกของลูกชายสักคน สุดท้ายเธอหนาวตายในฤดูหนาวอันเย็นยะเยือกที่เย่นจิง”

“วันแห่ศพ เสียงร้องไห้ของลูกชายทั้งสาม ดังไปสามบ้านแปดบ้าน แต่ใครๆ ก็ดูออก นั่นเป็นเพียงการแสดงให้คนอื่นเห็นเท่านั้น เมื่อแสดงจบ พวกเขาขายบ้านที่แม่อยู่ อย่างเบิกบานใจ เมื่อแบ่งเงินกันเรียบร้อย ต่างพากันแยกย้าย”

“นายคิดว่า ถ้ากรรมตามสนองมีจริง ทำไมหญิงชราที่ทำดีมาทั้งชีวิต กลับต้องมาลำบากขนาดนี้ด้วยล่ะ”

ซูเฉิงเฟิงครุ่นคิด จากนั้นจึงพูดอย่างจริงจัง “หรือเพราะชาติที่แล้ว เธอติดหนี้บุญคุณไว้ ชาตินี้จึงต้องมาชดใช้หนี้”

ไหม้เฉิงซินหัวเราะพรืด เขาพูดอย่างขัดใจ “คนที่ไม่เข้าใจกฎแห่งเหตุการณ์ ถึงพูดแบบนี้ เพื่อทำให้คำอธิบายน่าเชื่อถือ ถ้าเชื่อเรื่องชาติที่แล้ว หรือไม่ก็ชาติหน้า ไปซะหมดทุกคน งั้นนายก็ให้ฉันยืมเงินในตระกูลทั้งหมดสิ ชาติหน้าฉันจะได้คืนให้นายสองเท่า นายตกลงไหมล่ะ”

“เรื่องนี้...” ถึงซูเฉิงเฟิงรู้ว่าไหม้เฉิงซิน แค่พูดเล่นเพื่อยกตัวอย่างเท่านั้น แต่ในใจเขาเริ่มเห็นด้วยกับความคิดของไหม้เฉิงซินแล้ว

ขณะนั้น ไหม้เฉิงซินพูดต่อ “หลักการเดียวกัน บางคนก่อกรรมทำชั่ว ผลเป็นไงล่ะ ไม่เพียงแต่ตัวเองจะได้ดี อีกทั้งลูกหลานยังพลอยได้ร่มเงาไปด้วย!”

“เหมือนกับหญิงชราที่ฉันพูดไปก่อนหน้านี้ หลังจากตายอย่างน่าเวทนา ลูกชายทั้งสามของเธอ มีโชคชะตาแข็งแกร่ง คนหนึ่งทำธุรกิจจนเจริญรุ่งเรือง อีกคนได้รับการโหวตให้เป็นขุนศึกอย่างสบายๆ ส่วนอีกคนล่องเหนือล่องใต้ไปทำงาน จนทุกวันนี้ ทายาทรุ่นหลังเป็นนักธุรกิจที่มีชื่อเสียง คนดีไม่ได้ดี ส่วนคนชั่วกลับได้ดีรุ่นสู่รุ่น นายว่าเรื่องกรรมตามสนองมันกลับตาลปัตรหรือเปล่าล่ะ”

ซูเฉิงเฟิงเถียงไม่ออกไปชั่วคราว

ซูโสว่เต้าที่อยู่ข้างๆ อดถามไม่ได้ “ปู่ไหม้ ถ้าเป็นอย่างที่คุณพูด กรรมตามสนองไม่มีจริง แต่ทำไมครอบครัวนี้มีทั้งดีและชั่ว มันเพราะอะไรกันแน่ครับ”

ไหม้เฉิงซินยิ้มบางๆ “โสว่เต้า คำถามของนายคือประเด็นสำคัญ ทำไมน่ะเหรอ ถ้านายไม่เข้าใจกฎเกณฑ์ นายก็ทำได้เพียงเงยหน้าก่นด่าว่าสวรรค์ไม่มีตา บวกกับอีกประโยค ‘คนดีมักอายุสั้น แต่คนชั่วกลับอายุยาวเป็นพันปี’ แต่นายเคยคิดไหม เพราะกรรมตามสนอง จึงไม่ทำให้คนดีมักอายุสั้น แต่คนชั่วกลับอายุยาวเป็นพันปี มันมีความขัดแย้งในตัวเอง”