คำพูดของไหม้เฉิงซิน ทำให้สองพ่อลูก ซูเฉิงเฟิง ซูโสว่เต้าเบิกตาโพลง!
อันที่จริง เดิมทีพวกเขาไม่เชื่อสักเท่าไร
คุณท่านใหญ่ซูไม่เชื่อเทพเซียน และไม่เชื่อเรื่องกรรมตามสนอง วิชาฮวงจุ้ยอะไรทำนองนั้น
สิ่งที่เขาเชื่อมีเพียงอย่างเดียว นั่นก็คือความสามารถที่แท้จริง
แต่ทว่า ช่วงนี้ตระกูลซูเจอเรื่องวุ่นวายติดต่อกัน จึงทำให้เขารู้สึกว่า อาจจะเป็นกรรมตามสนอง
แต่เมื่อฟังไหม้เฉิงซินวิเคราะห์ ดูเหมือนจะไม่เกี่ยวอะไรกับกรรมตามสนองสักนิด
ดังนั้น ซูเฉิงเฟิงจึงอดถามไม่ได้ “ลุง ผมอยากถามให้ชัดเจนกว่านี้ ช่วงนี้เพราะอะไร ตระกูลซูของเราถึงเจอปัญหาต่างๆ นานา”
ไหม้เฉิงซินไม่พูดอะไร เขาหันไปกวักมือเรียกเหลนที่ชื่อไหม้เค่อ
ไหม้เค่อรีบเดินเข้ามา และเอาเข็มทิศฮวงจุ้ยใส่ในมือไหม้เฉิงซิน จากนั้นจึงยื่นลูกเต๋า ที่ทำจากกระดูกสัตว์กับเงินทองแดงเก่าๆ สีกระดำกระด่างสองสามอันให้ไหม้เฉิงซิน
ไหม้เฉิงซินลุกขึ้นยืน เขาเดินไปเดินมาในห้องนั่งเล่น ซูเฉิงเฟิงกับซูโสว่เต้ารีบเดินตามไป มองการกระทำของเขาอย่างเคร่งเครียด แต่ไม่กล้าพูดขัด
ไหม้เฉิงซินหาอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นจึงชี้ไปที่ชั้นวางของสไตล์จีนโบราณ ที่นำมากั้นที่ว่างบริเวณห้องนั่งเล่น “ไหม้เค่อ เลื่อนชั้นวางของออก!”
ไหม้เค่อรีบเดินเข้าไป เขายื่นมือออกมาเลื่อนชั้นวางของ ที่ทำจากไม้จริงๆ ไปไว้ด้านข้าง
ไหม้เฉิงซินเอาเข็มทิศฮวงจุ้ยวางไว้บนพื้น ตรงตำแหน่งที่เคยวางชั้นวางของ จากนั้นจึงปรับเปลี่ยนทิศทาง ตามเข็มและตำแหน่งบนหน้าปัด
จากนั้นเขาจึงพูดว่า “เฉิงเฟิง บอกช่วงเวลาตกฟากของวัน เดือน ปีและเวลาเกิด ของนายมา!”
“เหมือนกับอสังหาริมทรัพย์ นายไปสร้างอสังหาริมทรัพย์ในเขตเมืองใดเมืองหนึ่ง ราคาตลาดของอาคารหลังนี้โดยเฉลี่ยอยู่ที่ 50,000 หยวน แต่เกิดวันใดวันหนึ่ง มีรถไฟฟ้าใต้ดินผ่าน ราคาอาจจะพุ่งเป็น 60,000 หยวน แล้วถ้ามีวันหนึ่ง โรงเรียนที่มีชื่อเสียงแห่งหนึ่ง มาสร้างวิทยาเขต ราคาอาจจะพุ่งเป็น 70,000 หยวนก็ได้ ถ้ามีนโยบายที่เอื้อประโยชน์อื่นๆ ราคาบ้านอาจจะทะลุถึงแสน หรือสูงกว่านี้ก็ได้ ถ้าพูดถึงคน รถไฟฟ้าใต้ดินสอดคล้องกับภรรยาที่ดี โรงเรียนที่มีชื่อเสียงสอดคล้องกับลูกที่ดี นี่เป็นทิศทางที่เป็นประโยชน์มาก”
ซูเฉิงเฟิงรีบถาม “งั้นถ้าเป็นทิศทางด้านลบล่ะครับ”
ไหม้เฉิงซินพูดว่า “ทิศทางด้านลบ มีความเป็นไปได้สูงกว่า ยกอสังหาริมทรัพย์มาเป็นตัวอย่างเหมือนเดิม นายอาจจะทำซ้ำในสิ่งที่ผู้อื่นทำพลาด ที่เรียกกันว่าเมืองที่ถูกทิ้งร้าง”
“เดิมทีนายคิดว่าเมืองนี้มีการพัฒนาดีมาก จึงทุ่มเทสร้างตึกขนาดใหญ่ แต่ต่อมาทรัพยากรในพื้นที่นี้อาจจะลดลง เศรษฐกิจในพื้นที่นี้ประสบอุปสรรค ราคาห้องตกต่ำลง หรือทรัพยากรที่ผลิตในท้องถิ่น ได้รับผลกระทบจากตลาด ทำให้ราคาลดลงเรื่อยๆ จนทำให้ธุรกิจล้มละลาย ราคาห้องตกต่ำ แม้กระทั่งการช่วงชิงจากคู่แข่งคนอื่นๆ ก็ได้ ทำให้อุตสาหกรรมของทั้งเมืองได้รับผลกระทบรุนแรง”
พูดพลาง ไหม้เฉิงซินพูดต่อ “นายคงเคยได้ยินเรื่องของดีทรอยต์ เดิมเป็นเมืองแห่งรถยนต์ใหญ่ที่สุดในอเมริกา เจริญรุ่งเรืองเป็นอย่างมาก แต่ต่อมากลับซบเซาจนประชาชนอพยพหนี อสังหาริมทรัพย์บริเวณนั้นลดลงกว่า 90 เปอร์เซ็นต์ แท้จริงแล้ว คนที่ทำลายเมืองนี้จนราบคาบคือใครน่ะเหรอ คือบริษัทรถฮอนด้ากับโตโยต้าจากญี่ปุ่น บริษัทเบนซ์กับBMW จากเยอรมันยังไงล่ะ นี่คือปัจจัยที่มีโอกาสเปลี่ยนแปลงกฎเกณฑ์”
ซูเฉิงเฟิงเข้าใจทันที เขารีบถามขึ้น “ลุง คุณต้องการข้อมูลอะไร รีบบอกมาได้เลย ผมจะบอกให้หมดทุกอย่าง!”

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...