ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2472
เย่เฉินถามอย่างแปลกใจ “งั้นคราวนี้คุณมาไม้ไหนอีก”
เซียวฉางควนรีบพูดว่า “เมื่อกี้คุณน้าหานของนายคุยในวีแชทว่า เหมือนเธอจะเป็นไข้ พอลไปทำงานนอกสถานที่พอดี คุณน้าหานของนายอยู่บ้านคนเดียว ไม่มีคนดูแล ฉันต้องรีบซื้อยากับของกินไปให้เธอ”
เย่เฉินอึ้งไป จากนั้นจึงถามทันที “คุณจะไปบ้านคุณน้าหานเหรอ”
“ใช่” เซียวฉางควนพยักหน้า จากนั้นจึงพูดว่า “นายรีบขับรถไปส่งฉัน จากนั้นเราสองคนก็แยกย้าย”
เย่เฉินไม่คิดเยอะ เขารีบพยักหน้าแล้วพูดว่า “บ้านคุณน้าหานอยู่ไหน เดี๋ยวผมไปส่งคุณก่อน”
เซียวฉางควนรีบยื่นมือถือให้เย่เฉิน “นี่ ที่นี่ เขตคฤหาสน์เหม่ยหลุน”
เย่เฉินมองแวบหนึ่ง ทางเดียวกับบ้านซ่งหวั่นถิง ถือว่าอยู่ไม่ไกล เขาจึงสตาร์ทรถ พาเซียงฉางควนออกจากบ้าน
ระหว่างทาง เซียวฉางควนบอกให้เย่เฉินมาที่ร้านยา เพื่อซื้อยาลดไข้ และยังบอกให้เขาขับรถมาที่หน้าร้านอาหารพื้นเมือง
รถจอดลงหน้าร้านอาหาร เซียงคางฉวนรีบพูดว่า “เย่เฉิน นายรอในรถนะ!”
พูดจบ เขากำลังจะผลักประตูลงไป
เย่เฉินเห็นดังนั้น จึงรีบพูดว่า “พ่อ เดี๋ยวผมไปเองดีกว่า พ่อนั่งรอบนรถเถอะ”
เซียวฉางควนได้ยิน จึงพูดว่า “งั้นรบกวนนายช่วยซื้อขนมจีบเป็ด ซุปใสเนื้อหมักเกลือแล้วก็โจ๊กข้าวฟ่างมาด้วยนะ”
เขาไม่ได้กังวลกับนิสัยใจคอของหานเหม่ยฉิง แต่เขากังวลกับสติของพ่อตา และความแน่วแน่ของหานเหม่ยฉิงในสภาวะป่วย
ขืนพ่อตาดูแลเธอ แล้วคิดอะไรนอกลู่นอกทาง ส่วนจิตใจของหานเหม่ยฉิงที่กำลังป่วย ถ้าเกิดมีความรู้สึกต้องการที่พึ่งพา ถ้าพ่อตาเป็นฝ่ายเริ่ม ไม่แน่หานเหม่ยฉิงอาจให้เขาฉวยโอกาสตอนป่วย
ถึงเย่เฉินหวังว่าวันหนึ่งเซียวฉางควนกับหานเหม่ยฉิง จะตกลงปลงใจแต่งงานกัน แต่ตอนนี้เขายังไม่หย่ากับหม่าหลัน ถ้าเขามีชู้ตอนที่ยังสมรสอยู่ เกิดหม่าหลันรู้ขึ้นมา ครอบครัวต้องแตกอย่างแน่นอน พลอยทำให้ตัวเขากับเซียวชูหรันลำบากไปด้วย
ดังนั้นตอนนี้เย่เฉินหวังเพียงว่า หลังจากหานเหม่ยฉิงทานโจ๊กข้าวฟ่าง เธอจะกลับมาแข็งแรงเหมือนเดิม
ถ้าเป็นเช่นนั้น ถึงพ่อตาของเขาจะคิดนอกลู่นอกทาง อย่างน้อยก็ไม่มีทางได้ฉวยโอกาสตอนป่วย...
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...