เย่เฉินเพิ่งขับรถออกไป เซียวฉางควนอดใจรอไม่ไหวแล้ว เขาเร่งฝีเท้าอย่างรวดเร็ว
อันที่จริง ตั้งแต่หานเหม่ยฉิงบอกเขาในโทรศัพท์ว่าจะกลับประเทศ ในใจเขาก็มีแต่ภาพของหานเหม่ยฉิง
หลังจากหานเหม่ยฉิงกลับมา เหมือนเธอจุดดอกไม้ไฟ ที่ซ่อนอยู่ในส่วนลึกในใจเขามาหลายปี
ช่วง 20-30 ปีมานี้ ตอนที่เซียวฉางควนรู้สึกมีความสุขที่สุด คือหลังจากหานเหม่ยฉิงกลับมา แล้วมาทำอาหารในบ้าน เขากับเธอช่วยกันทำอาหารกันอย่างสนิทสนม
แต่ว่าหานเหม่ยฉิงมีสติ เธอรู้ว่าเซียวฉางควนยังไม่หย่ากับหม่าหลัน เธอจึงเตือนสติตัวเองในใจ เพื่อรักษาระยะห่าง ไม่สานสัมพันธ์ลึกซึ้งกับเซียวฉางควน
เซียวฉางควนทำตัวไม่ถูกกับเรื่องนี้ แต่เขาก็ไม่มีโอกาสพังทลายมัน
ถึงเซียวฉางควนจะเป็นคนไม่ได้เรื่อง แต่เขาก็เป็นผู้ชายธรรมดาคนหนึ่ง เขารอคอยหานเหม่ยฉิงมาหลายปี ไม่ใช่แค่เพียงจิตใจที่ลุ่มหลง ร่างกายก็เช่นกัน
ดังนั้น เขาปรารถนาจะหวนคิดถึงอดีตที่หวานชื่น กับแฟนที่เป็นรักแรกของเขา แต่ทั้งคู่เจอหน้ากันบ่อยสุด ก็คือที่มหาวิทยาลัยผู้สูงอายุ ดังนั้นถึงมีความรู้สึก ก็ต้องดูกาลเทศะด้วย
แต่ครั้งนี้แตกต่างอย่างสิ้นเชิง
หานเหม่ยฉิงป่วยกะทันหัน แถมยังไม่มีใครดูแล เซียวฉางควนคิดว่า ผู้หญิงจิตใจอ่อนแอที่สุดในช่วงเวลาแบบนี้ และต้องการที่พึ่งพาซึ่งไว้ใจได้มากที่สุดเช่นกัน
บวกกับทั้งสองคนสนิทสนมกันในอดีต และตอนนี้ก็ยังมีความรู้สึกหลงเหลืออยู่ ในสถานการณ์แบบนี้ ง่ายต่อการหวนคืนสู่อดีต
ดังนั้น เซียวฉางควนจึงรีบมาอย่างรวดเร็ว หวังว่าวันนี้จะพังทลายมันลงได้
สำหรับหม่าหลัน เขาขี้เกียจนึกถึง และไม่อยากนึกถึงด้วย
เซียวฉางควนพูดอย่างตกใจ “ทำไมข้างในร้อนขนาดนี้”
หานเหม่ยฉิงสวมเสื้อขนเป็ดตัวหนา เธอพูดอย่างอ่อนแรง “ฉันหนาวจริงๆ ก็เลยเปิดที่ทำความร้อนบนพื้นจนสุด แล้วก็เปิดเครื่องปรับอากาศด้วย”
เซียวฉางควนเห็นเธอห่อเหี่ยว สีหน้าซีดเผือด จึงอดพูดอย่างปวดใจไม่ได้ “นี่มันเกิดอะไรขึ้น แข็งแรงดีแท้ๆ ทำไมถึงป่วยกะทันหันแบบนี้ล่ะ”
หานเหม่ยฉิงพูดอย่างเหนื่อยใจ “เฮ้อ สงสัยอากาศปีนี้ชื้นมาก ถึงจะไม่ได้หนาว แต่อากาศชื้นแบบนี้ ทำให้คนป่วยง่าย...”
เซียวฉางควนยื่นมือออกมา จับมือนุ่มของหานเหม่ยฉิงเอาไว้แน่น เขาพูดอย่างเหนื่อยใจ “โอ๊ย มือเธอร้อนมาก เธอวัดอุณหภูมิหรือยัง ไข้กี่องศา”
หานเหม่ยฉิงพูดว่า “วัดเมื่อกี้ 39.2 องศา ฉันกินยาลดไข้แล้ว แต่ยังไม่ออกฤทธิ์”

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...