ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2476
“ได้ยังไงกันล่ะ!” เซียวฉางควนพูดด้วยสีหน้าสะเทือนใจ “เรื่องวันนั้น ถึงตายฉันก็ไม่ลืม หลายปีมานี้ ฉันอยากพูดกับเธอตลอด แต่ไม่มีโอกาส ไม่ง่ายเลยกว่าจะหาโอกาสครั้งนี้ได้ เธอยังไม่ให้ฉันพูด...”
หานเหม่ยฉิงพูดอย่างเหนื่อยใจ “ฉันไม่ได้ห้ามนายพูด...ฉันแค่...ฉันแค่...”
เมื่อพูดถึงตรงนี้ หานเหม่ยฉิงไม่รู้จะพูดเรื่องนี้ต่อไปยังไง เธอทำได้เพียงถอนหายใจ แล้วพูดว่า “เฮ้อ ฉันแค่รู้สึกว่า ดึกขนาดนี้นายยังมาหาฉัน ถ้าหม่าหลันรู้ ต้องโกรธแน่นอน นายรีบกลับไปเถอะ หม่าหลันจะได้ไม่โกรธ”
เมื่อเซียวฉางควนได้ยินเธอพูดถึงหม่าหลัน เขาส่งเสียงหึ แล้วพูดว่า “เหม่ยฉิง เธออย่าพูดถึงผู้หญิงปากร้ายคนนั้น ต่อหน้าฉัน ตอนนั้นถ้าไม่ใช่เพราะผู้หญิงคนนั้น เราสองคนคงไม่กลายเป็นแบบนี้หรอก เราอาจแต่งงานกันและมีลูกไปสองสามคนแล้ว!”
หานเหม่ยฉิงหัวเราะอย่างเหนื่อยใจ และพูดอย่างจริงจังว่า “เรื่องบางเรื่องคือโชคชะตา ไม่จำเป็นต้องโทษหม่าหลัน...”
“ต้องโทษหม่าหลันสิ!” เซียวฉางควนพูดอย่างโมโห “หลายปีมานี้ แค่ฉันคิดถึงเธอ ฉันก็เกลียดหม่าหลันจนเข้ากระดูก!”
พูดจบ เซียวฉางควนโบกมือไปมา แล้วพูดว่า “พอเถอะ เราไม่ต้องพูดถึงผู้หญิงคนนั้นแล้ว พูดแล้วหงุดหงิด!”
หานเหม่ยฉิงตอบรับ จากนั้นจึงพูดว่า “ฉันว่านอนพักสักหน่อย คงจะหาย ถ้านายมีอะไรต้องทำ ก็กลับไปได้นะ จะได้ไม่เกิดปัญหา”
เซียวฉางควนคิดไม่ถึง เขาเพิ่งมาถึงบ้านหานเหม่ยฉิง เธอก็อยากให้เขากลับบ้านเต็มที
นี่ทำให้เซียวฉางควนเจ็บปวดใจ
แต่ทว่าเขาโยนความผิดนี้ให้หม่าหลัน และคิดในใจว่า “เหม่ยฉิงอยากให้ฉันกลับบ้าน ไม่ใช่เพราะเธอไม่สนใจฉัน แต่เพราะกลัวหม่าหลัน ผู้หญิงปากร้ายคนนั้นต่างหาก! ผู้หญิงเลวอย่างหม่าหลัน เป็นเงาตามตัวตลอดเวลาจริงๆ!”
เซียวฉางควนพูดอย่างดีใจ “ลดลงไป 0.2 องศา ถึงจะลดลงไม่มาก แต่อย่างน้อยก็เริ่มลดลงแล้ว เธอนั่งทานอะไรสักหน่อย แล้วค่อยพักผ่อน คงน่าจะดีขึ้น เดี๋ยวฉันช่วยประคองขึ้นไปข้างบน!”
หานเหม่ยฉิงรีบพูดว่า “ไม่ต้องไปนั่งกินบนเตียงหรอก ฉันกินตรงนี้แหละ”
เมื่อเซียวฉางควนได้ยิน เขารีบโบกมือพัลวัน “ได้ยังไงกัน! เธอไม่สบายไม่ใช่เหรอ นั่งตรงนี้นานๆ ทรมานเปล่าๆ เดี๋ยวฉันประคองเอง เดี๋ยวนั่งบนเตียง เอาหมอนดันหลังเธอไว้ จะได้รู้สึกสบาย กินอะไรก็ไม่ทรมาน ฉันป้อนเอง!”
หานเหม่ยฉิงลังเลอยู่ครู่หนึ่ง เมื่อเห็นเซียวฉางควนยังแน่วแน่ เธอทำได้เพียงพยักหน้า “’งั้น...งั้นก็ได้...นายประคองฉันไปที่ลิฟต์...”
เซียวฉางควนดีใจมาก เขาอดคิดในใจไม่ได้ว่า “ฮ่าๆ โอกาสมาถึงแล้ว!”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...