ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 248
บทที่248 ฉันถึงจะเป็นมังกรที่แท้จริงเพียงหนึ่งเดียว（2）
ดังนั้น เขาก็มองสังเกตเย่เฉินตั้งแต่หัวจรดเท้า พูดอย่างเย้ยหยันว่า: “คุณก็คือลูกเขยที่แต่งเข้าบ้านผู้หญิงไร้ประโยชน์คนนั้นใช่ไหม?”
เย่เฉินพูดเรียบๆ: “ผมเอง มีอะไรแนะนำ?”
เซียวอี้เชียนพูดเสียงเย็นชา: “ผมได้ยินมาว่าเมื่อก่อนคุณรังแกและดูถูกเวยเวยไปไม่น้อย บัญชีพวกนี้ ผมจะค่อยๆคิดกับคุณแทนเวยเวยเอง!”
เย่เฉินพยักหน้า พูดอย่างเหยียดหยาม: “เลือกวันไม่สู้บังเอิญเจอกัน ในเมื่อคุณต้องการจะคิดบัญชี ก็คิดมันตอนนี้เลย”
เดิมทีเซียวอี้เชียนคิดว่า ตัวเองเปิดเผยฐานะออกมา พูดคำโหดสองสามคำ ก็เพียงพอจะทำให้เย่เฉินคุกเข่าขอร้องแล้ว แต่คิดไม่ถึงว่า แต่คนไร้ประโยชน์คนหนึ่ง จะกล้าพูดกับตัวเองแบบนี้ได้! ชั่วขณะหนึ่งรู้สึกถูกหยามหน้าเล็กน้อย ดังนั้นจึงกัดฟันพูดว่า: “ไอ้เด็กเมื่อวานซืน ดูเหมือนแกจะอวดดีมากนี่? รู้หรือเปล่าว่าฉันเซียวอี้เชียนเป็นใคร?”
เย่เฉินยิ้มเยาะและพูดว่า: “ขยะอย่างคุณ ไม่คู่ควรให้ผมรู้หรอก”
เซียวอี้เชียนโกรธมาก พูดว่า: “ฉันเซียวอี้เชียนถึงแม้จะไม่ใช่คนเมืองจินหลิง แต่ด้วยกำลังที่อยู่จริงของฉัน ในเมืองจินหลิงก็คือมังกรเดือดข้ามแม่น้ำ! คนที่ไม่เอาชีวิต กล้าพูดแบบนี้กับฉัน แกถือว่าเป็นคนแรก!”
เย่เฉินเก็บรอยยิ้มดูถูกเหยียดหยามชาวโลก สายตาที่เต็มไปด้วยความเยือกเย็นทั้งคู่จ้องมองไปที่เซียวชูหรัน พูดออกมาทีละคำว่า: “ในเมืองจินหลิง คุณเป็นเสือก็ต้องหมอบลงให้ผม! คือมังกรก็ต้องขดตัวเอาไว้ให้ผม! เพราะทั่วทั้งเมืองจินหลิง มีแต่ผมเย่เฉินเท่านั้นมังกรที่แท้จริง!”
เซียวอี้เชียนถูกสายตาแหลมคมของเย่เฉินทำให้สะดุ้งตกใจ แต่แล้วก็กลับมามีสติสัมปชัญญะ บังคับตัวเองให้สงบลงเล็กน้อย ถึงได้พูดขึ้นมาอย่างเหยียดหยาม: “เวยเวยพูดไม่ผิด แกเป็นผู้ชายจนๆที่ไม่รู้ฟ้าสูงแผ่นดินต่ำจริงๆ! อย่างแกเนี่ยนะ มังกรที่แท้จริง? ขำจนฟันกูร่วงจริงๆ ในสายฉัน แกแม่งยังเทียบไม่ได้กับแมลงตัวหนึ่งเลย!”
พูดจบ เขาจงใจมองไปทางเซียวชูหรัน พูดขึ้นมาด้วยรอยยิ้มน่ารังเกียจ: “คุณชูหรัน เคยได้ยินมานานแล้วว่าคุณสวยสะกดใจ ได้พบวันนี้แล้วสมคำร่ำลือจริงๆ คุณอยู่กับผู้ชายจนๆแบบนี้คนหนึ่ง ทั้งชาติก็ไม่มีอนาคต มาอยู่กับผมดีกว่า ผมจะปฏิบัติกับคุณอย่างดีแน่!”
จากนั้น เขาก็ชี้ไปที่เซียวเวยเวย แล้วพูดกับเซียวชูหรันว่า: “เวยเวยอยู่กับผม ผมให้ค่าขนมเธอไปห้าล้าน ถ้าหากคุณมาอยู่กับผม ผมให้คุณสิบล้าน!”
ใครก็คิดไม่ถึง ว่าจะมีคนกล้าลงมือต่อยเซียวอี้เชียน!
คนคนนี้ไม่ได้เป็นแค่ประธานกรรมการเชียนเฉิงกรุ๊ปเท่านั้น ยังเป็นประธานของสมาคมการค้าหนานกว่าง ฐานะสูงส่ง ความแข็งแกร่งที่ไม่ธรรมดา ใครกันที่กล้าต่อยเขา? รังเกียจชีวิตที่ยาวนานเกินไปเหรอ?!
เวลานี้ ใบหน้าของเซียวอี้เชียนเต็มไปด้วยเลือด นั่งอยู่บนพื้น ชี้ไปที่เย่เฉินตะโกนขึ้นมาด้วยความเจ็บปวดและโกรธเกรี้ยว: “ไอ้ยาจก แกแม่งกล้าต่อยฉันเหรอ? ! ฉันจะฆ่าแก!”
เย่เฉินพูดเสียงเย็นชา: “ฉันไม่เพียงแค่จะต่อยแกเท่านั้น ฉันยังจะทำให้แกพิการด้วย!”
พูดจบ เย่เฉินใช้เท้าเหยียบไปด้านหน้าเป้ากางเกงของเขา ยิ้มเย้ยหยันและพูดว่า: “ประธานกรรมการเซียว คุณชอบเล่นผู้หญิงนักไม่ใช่เหรอ? ตั้งแต่ตอนนี้ไป คุณสามารถบอกลาผู้หญิงอย่างสิ้นเชิงได้เลย!”
......
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...