ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 249
บทที่ 249 เรียกพ่อ（1）
เซียวอี้เชียนนึกว่าเย่เฉินจะใช้เท้าเหยียบน้องชายของตัวเอง ตกใจกลัวจนหน้าซีดเผือด ขวัญหนีดีฝ่อไปในทันที!
ถึงแม้จนถึงตอนนี้ เขาก็ยังคิดว่าเย่เฉินก็แค่ผู้ชายจนๆที่แค่ตัวเองกระดิกนิ้วก็สามารถทำให้จมดินได้ก็ตาม แต่ว่าตอนนี้ ถ้าหากเย่เฉินใช้เท้าเหยียบลงไปจริงๆ ตัวเองก็จะพิการไปอย่างสิ้นเชิงแล้ว!
หลังจากนั้น ถึงแม้ตัวเองจะแล่เย่เฉินด้วยมีดพันหมื่นเล่ม แล้วมันจะมีประโยชน์อะไร? น้องชายของตัวเองก็ฝ่อไปแล้วอยู่ดี!
ในฐานะผู้ชายคนหนึ่ง โดยเฉพาะผู้ชายที่มีเงินที่ไม่ขาดผู้หญิง ไม่ว่าอย่างไรก็ไม่สามารถเสียน้องชายไปได้! นี่มันแตกต่างอะไรกับการเอาชีวิตของตัวเอง?!
ดังนั้น เขารีบร้อนอ้อนวอนขอความเมตตา: “น้องเย่! น้องเย่! มีอะไรก็ค่อยๆคุยกัน มีอะไรค่อยๆคุยกันดีๆ!”
เย่เฉินหยุดปลายเท้าไว้กลางอากาศ ถามด้วยรอยยิ้ม: “ทำไม? กลัวแล้ว?”
เซียวอี้เชียวเหงื่อเย็นไหลออกมาเต็มหน้า พยักหน้าซ้ำๆแล้วพูดว่า: “ผมผิดไปแล้ว! ผมผิดไปแล้วจริงๆ! ขอร้องคุณผู้ยิ่งใหญ่ไม่ถือโทษคนต่ำต้อย ละเว้นผมครั้งนี้ด้วย!”
สิ่งที่เซียวอี้เชียนคิดคือลูกผู้ชายจะงอก็ได้จะยืดก็ได้ ยอมรับว่าตาขาวรักษาน้องชายเอาไว้ก่อน กลับไปค่อยหาคนมาจัดการเย่เฉินให้ตายโดยตรง แก้แค้นความคั่งแค้นสุดขีดของวันนี้
เย่เฉินจะไม่รู้ได้อย่างไรว่าเขากำลังคิดอะไรอยู่ เขาในเวลานี้ คือจิตวิทยาแบบหนึ่งของแมวที่กำลังเล่นกับหนู พูดขึ้นมาด้วยรอยยิ้ม: “ได้ ในเมื่อคุณอยากให้ผมละเว้นคุณ งั้นก็เรียกผมว่าพ่อมาฟังคำหนึ่ง”
คนที่อยู่ในงานตกใจจนอึ้งกันไปตามๆกัน!
ไอ้หมอนี่จะโหดเกินไปแล้วมั้ง?!
ให้ประธานกรรมการเซียวเซียวอี้เชียน เรียกหนุ่มน้อยอย่างเขาว่าพ่อ?!
นี่ไม่ใช่มีชีวิตอยู่จนเอียนแล้วคืออะไร?!
เวลานี้เซียวอี้เชียนก็รู้สึกเสียหน้าเล็กน้อยแล้ว
คนมากมายขนาดนี้ดูอยู่ แกจะให้ฉันเรียกแกว่าพ่อ? อายุของฉันเป็นพ่อแกก็ยังเหลือเฟือเลย!
และคำว่าพ่อคำหนึ่งของเขา ก็ก่อให้เกิดเสียงอุทานอย่างตกตะลึงของคนที่อยู่ในงานจำนวนนับไม่ถ้วนทันที!
ประธานกรรมการของเชียนเฉิงกรุ๊ป ถูกคนหนุ่มต่อยจนฉี่ราดกางเกงไม่ว่า ยังเรียกอีกฝ่ายว่าพ่ออีก? นี้เป็นเรื่องที่น่าตกใจมากจริงๆ!
เซียวเวยเวยเห็นดังนั้น ตะโกนใส่เย่เฉินด้วยความโกรธว่า: “เย่เฉิน! แม้แต่ประธานเซียวแกยังกล้าทำร้าย ครั้งนี้แกจบแน่! แกตายแน่!”
เซียวอี้เฉินก็รู้สึกอับอายขายหน้าและโกรธอย่างมาก มองไปที่เย่เฉินแล้วถามว่า: “ตอนนี้คุณพอใจหรือยัง? ปล่อยผมไปได้หรือยัง?”
เย่เฉินพยักหน้า พูดด้วยรอยยิ้ม: “ดี! ในเมื่อประธานเซียวงอก็ได้ยืดก็ได้ เรียกผมว่าพ่ออย่างเชื่อฟังแล้ว งั้นผมก็ต้องรักษาสัญญา ไม่เหยียบน้องชายของคุณให้เละอย่างแน่นอน!”
ในที่สุดเซียวอี้เชียนก็ถอนหายใจโล่งอก
แต่ว่าวินาทีต่อมา เย่เฉินกลับพูดด้วยรอยยิ้มเย้ยหยัน: “แต่ว่า ต่อไปน้องชายของคุณไม่สามารถใช้การได้แล้วอย่างแน่นอน ผมคิดว่า แทนที่จะปล่อยให้คุณร้องไห้เสียใจกับการจ้องมองก้อนเนื้อเน่าทุกวันในอนาคต ไม่สู้ให้คุณจ้องมองน้องชายที่สมบูรณ์ไม่มีความเสียหาย แต่กลับใช้การไม่ได้มันจะมีความหมายมากยิ่งกว่า!”
......
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...