ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 250

บทที่ 250 เรียกพ่อ（2）

เซียวอี้เชียนฟังไม่เข้าใจ ถามขึ้นมาด้วยสัญชาตญาณว่า: “คุณ......คุณหมายถึงว่าอย่างไร!”

เย่เฉินพูดขึ้นมาด้วยรอยยิ้ม: “ไม่มีอะไร ผมจะไม่เหยียบน้องชายของคุณ แต่ผมจะทำให้มันพิการ!”

พูดจบ ปลายเท้าเย่เฉินแตะไปที่ท้องน้อยของเขาเบาๆ ชี่แท้ไหลข้ามออกไปตามปลายเท้า

นับตั้งแต่มี 《ตำราเก้าเสวียนเทียน》แล้ว เขาควบคุมชี่แท้ได้อย่างคล่องมือดั่งใจคิดมากยิ่งขึ้น พลังชี่แท้เล็กน้อยนี้ ตัดเส้นประสาทตรงนั้นของเซียวอี้เชียนขาดไปโดยตรง ทำให้ตรงนั้นของเขาไม่สามารถแสดงพลังความห้าวหาญใดๆของผู้ชายได้อีกต่อไป

แต่ว่า เซียวอี้เชียนกลับไม่รู้อะไรเลย เย่เฉินแตะตัวเองเบาๆหนึ่งทีนี้หมายความว่าอะไร

เวลานี้เขาก็ยังไม่รู้ตัว ว่าตัวเองได้สูญเสียความสามารถของผู้ชายไปแล้ว ในอนาคต เขาทำได้แค่มองดูน้องชายที่สมบูรณ์ไม่มีความเสียหาย แล้วก็ตีอกชกหัวกับของที่เอาไว้ดูได้แต่ใช้การไม่ได้อันนั้น

เขาในตอนนี้ เพียงแต่โกรธแค้นไม่มีที่เปรียบ แล้วก็หวาดกลัวไม่มีที่เปรียบ ต้องการจะรีบเร่งหลบหนีออกไปจากที่นี่ทันที จากนั้นก็พาบอดี้การ์ดที่อยู่ข้างนอกเข้ามา ซ้อมเย่เฉินให้เกือบตายไปเลยโดยตรง จากนั้นก็เหยียบน้องชายของเขาให้เละ!

คิดถึงตรงนี้ เขากัดฟันเอาไว้แล้วถามว่า: “ผมไปได้หรือยัง?”

เย่เฉินถามกลับว่า: “คุณกำลังถามใคร?”

เชียนอี้เชียนพูดด้วยความโกรธ: “แน่นอนว่าผมกำลังถามคุณอยู่!”

เย่เฉินถามอีก: “แล้วผมเป็นใครสำหรับคุณ?”

สีหน้าของเซียวอี้เชียนไม่น่าดูอย่างมากในทันที เขาเป็นคนฉลาด รู้ความหมายในคำพูดของเย่เฉิน นี่คืออยากให้ตัวเองเรียกเขาว่าพ่ออีกครั้ง!

แม่งเอ้ย ความอัปยศอดสูนี้ ตัวเองจะไม่ทนเด็ดขาด!

ดังนั้นเขาพูดขึ้นมาด้วยความโมโห: “เย่เฉิน! แกอย่าให้มันเกินไป! เมื่อกี้แกบอกว่า ขอแค่ฉันเรียกแกว่าพ่อคำหนึ่งแกก็จะปล่อยฉันไป ตอนนี้ทำไมแกถึงกลับคำ?”

เย่เฉินยิ้มแล้วพูดว่า: “เพราะผมหน้าไม่อายไง~~~”