ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 250
บทที่ 250 เรียกพ่อ（2）
เซียวอี้เชียนฟังไม่เข้าใจ ถามขึ้นมาด้วยสัญชาตญาณว่า: “คุณ......คุณหมายถึงว่าอย่างไร!”
เย่เฉินพูดขึ้นมาด้วยรอยยิ้ม: “ไม่มีอะไร ผมจะไม่เหยียบน้องชายของคุณ แต่ผมจะทำให้มันพิการ!”
พูดจบ ปลายเท้าเย่เฉินแตะไปที่ท้องน้อยของเขาเบาๆ ชี่แท้ไหลข้ามออกไปตามปลายเท้า
นับตั้งแต่มี 《ตำราเก้าเสวียนเทียน》แล้ว เขาควบคุมชี่แท้ได้อย่างคล่องมือดั่งใจคิดมากยิ่งขึ้น พลังชี่แท้เล็กน้อยนี้ ตัดเส้นประสาทตรงนั้นของเซียวอี้เชียนขาดไปโดยตรง ทำให้ตรงนั้นของเขาไม่สามารถแสดงพลังความห้าวหาญใดๆของผู้ชายได้อีกต่อไป
แต่ว่า เซียวอี้เชียนกลับไม่รู้อะไรเลย เย่เฉินแตะตัวเองเบาๆหนึ่งทีนี้หมายความว่าอะไร
เวลานี้เขาก็ยังไม่รู้ตัว ว่าตัวเองได้สูญเสียความสามารถของผู้ชายไปแล้ว ในอนาคต เขาทำได้แค่มองดูน้องชายที่สมบูรณ์ไม่มีความเสียหาย แล้วก็ตีอกชกหัวกับของที่เอาไว้ดูได้แต่ใช้การไม่ได้อันนั้น
เขาในตอนนี้ เพียงแต่โกรธแค้นไม่มีที่เปรียบ แล้วก็หวาดกลัวไม่มีที่เปรียบ ต้องการจะรีบเร่งหลบหนีออกไปจากที่นี่ทันที จากนั้นก็พาบอดี้การ์ดที่อยู่ข้างนอกเข้ามา ซ้อมเย่เฉินให้เกือบตายไปเลยโดยตรง จากนั้นก็เหยียบน้องชายของเขาให้เละ!
คิดถึงตรงนี้ เขากัดฟันเอาไว้แล้วถามว่า: “ผมไปได้หรือยัง?”
เย่เฉินถามกลับว่า: “คุณกำลังถามใคร?”
เชียนอี้เชียนพูดด้วยความโกรธ: “แน่นอนว่าผมกำลังถามคุณอยู่!”
เย่เฉินถามอีก: “แล้วผมเป็นใครสำหรับคุณ?”
สีหน้าของเซียวอี้เชียนไม่น่าดูอย่างมากในทันที เขาเป็นคนฉลาด รู้ความหมายในคำพูดของเย่เฉิน นี่คืออยากให้ตัวเองเรียกเขาว่าพ่ออีกครั้ง!
แม่งเอ้ย ความอัปยศอดสูนี้ ตัวเองจะไม่ทนเด็ดขาด!
ดังนั้นเขาพูดขึ้นมาด้วยความโมโห: “เย่เฉิน! แกอย่าให้มันเกินไป! เมื่อกี้แกบอกว่า ขอแค่ฉันเรียกแกว่าพ่อคำหนึ่งแกก็จะปล่อยฉันไป ตอนนี้ทำไมแกถึงกลับคำ?”
เย่เฉินยิ้มแล้วพูดว่า: “เพราะผมหน้าไม่อายไง~~~”
เวลานี่เซียวชูหรันพูดขึ้นมาด้วยความรู้สึกเป็นห่วงเล็กน้อย: “เย่เฉิน เซียวอี้เชียนคนนี้เก่งมากๆ คุณไปยั่วยุเขาแบบนั้น อนาคตถ้าเขาแก้แค้นคุณขึ้นมาจะทำอย่างไร?”
เย่เฉินยิ้มเล็กน้อย พูดว่า: “ที่รัก เมื่อกี้ผมบอกไปแล้วไม่ใช่เหรอ? เขาเป็นเสือก็ต้องหมอบลงให้ผม เป็นมังกรก็ต้องขดตัวเอาไว้ให้ผม ในเมืองจินหลิงที่ขนาดหนึ่งหมู่สามส่วนแห่งนี้(เมืองเล็กๆ) ไม่มีโอกาสที่เขาจะโอหังได้!”
เซียวชูหรันพูดอย่างไม่หมดความกังวล: “ฉันรู้ว่าคุณมีมิตรภาพกับคนใหญ่คนโตในพื้นที่เล็กน้อย แต่ถึงอย่างไรนั่นมันก็ไม่มั่นคง! ถ้าเกิดพวกเขาไม่ช่วยคุณแล้ว คุณจะทำอย่างไร?”
เย่เฉินตบไปที่ย่าของเธอเบาๆ พูดว่า: “ที่รัก คุณสามารถสงสัยคนทั้งโลกได้ แต่อย่าสงสัยสามีตัวเองเด็ดขาด!”
เซียวชูหรันมองใบหน้าที่เต็มไปด้วยท่าทางมั่นใจของเขา จู่ๆก็รู้สึกอึ้งไปเล็กน้อยในทันที
เธอพบว่า ตัวเองเห็นความหยิ่งผยองไม่เห็นสิ่งใดในโลกอยู่ในสายตาเล็กน้อย จากใบหน้าของสามีไร้ประโยชน์คนนี้......
......
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...