ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 251
บทที่ 251 วิชาชีพชำนาญแล้ว......（1）
ในขณะที่เซียวชูหรันรู้สึกว่า ในตัวเย่เฉินมีความเปลี่ยนแปลงอย่างมากนั้น เซียวอี้เชียนที่หนีออกมาจากสถานที่จัดงาน ก็พาบอดี้การ์ดสี่คนของตัวเอง ย้อนกลับมาด้วยลักษณะท่าทางดุดัน!
บอดี้การ์ดสี่คนนี้ เป็นลูกน้องสี่คนที่ต่อสู้เก่งที่สุด มีความแข็งแกร่งที่ไม่ธรรมดา
ในสายตาของเขา มีสี่คนนี้อยู่ เอาชีวิตของเย่เฉินมันง่ายมากจริงๆ!
แต่ว่า เขาไม่คิดจะเอาชีวิตของเย่เฉิน ในที่สาธารณะ
เขาคิด บังคับให้เย่เฉินเรียกตัวเองว่าปู่ในที่สาธารณะก่อน! หาศักดิ์ศรีที่เพิ่งเสียไปเมื่อกี้กลับมาก่อน จากนั้นค่อยทำให้น้องชายของเขาพิการ!
รอให้วันนี้ผ่านไป ค่อยหาโอกาสเอาชีวิตของเย่เฉิน!
ข้างหน้าก็แค่ดอกเบี้ยเล็กน้อยเท่านั้น มีแต่สุดท้ายฆ่าเย่เฉินแล้วเท่านั้น ถึงจะสามารถระบายความคับแค้นในใจของตัวเองได้!
ถึงอย่างไร เขาอยู่มาห้าสิบกว่าปี ยังไม่เคยอับอายขายหน้าเท่าวันนี้มาก่อน!
หลังจากที่พาบอดี้การ์ดพุ่งเข้าไปในงาน เซียวอี้เชียนชี้ไปที่เย่เฉิน คำรามเสียงดัง: “ใครเหยียบไอ้ของชิ้นนั้นของเขาแหลกละเอียดได้ ฉันให้เขาหนึ่งล้าน!”
สำหรับบอดี้การ์ดแล้วเงินหนึ่งล้านเป็นจำนวนมหาศาลมาก การแสดงออกของบอดี้การ์ดสี่คนจริงจังขึ้นมา พุ่งตัวไปทางเย่เฉินพร้อมกัน!
เซียวชูหรันเห็นว่าผู้ชายแข็งแรงที่มีกำลังอย่างมากสี่คนพุ่งเข้าหาเย่เฉินอย่างบ้าคลั่ง ตกใจจนกรีดร้องออกมาเสียงหนึ่ง ก็จะดึงเย่เฉินหนีไป
แต่เย่เฉินกลับยืนอยู่กับที่ ไม่ขยับเขยื้อนเลย
เป็นถึงคุณชายตระกูลเย่แห่งเย่นจิง จะถูกสถานการณ์แบบนี้ทำให้ตกใจจนหนีไปได้อย่างไร?
กลัว? ก็ยิ่งไม่มีอยู่จริง!
ไม่พูดถึงว่าตัวเองเป็นคุณชายของตระกูลเย่แห่งเย่นจิง เพียงแค่มี《ตำราเก้าเสวียนเทียน》ติดตัว บอดี้การ์ดที่มีความสามารถแค่แมวสามขา(กระจอก)พวกนี้ก็ไม่สามารถเป็นคู่ต่อสู้ของตัวเองได้อยู่แล้ว!
เวลานี้บอดี้การ์ดสี่คนมองไปที่เย่เฉิน เห็นเขาเป็นธนบัตรเป็นมัดๆไปอย่างสิ้นเชิง! กลัวว่าจะแย่งมาไม่ได้ ดังนั้นจึงพุ่งไปทางเขาอย่างสุดชีวิต
ใบหน้าเย่เฉินมีรอยยิ้ม สายตาจับจ้องการเคลื่อนไหวของทั้งสี่ในเวลาเดียวกัน รอแค่ให้พวกเขาพุ่งมาถึงข้างหน้า ก็จะทำลายพวกเขาทั้งหมดทิ้งไปเลยโดยตรง!
มีบอดี้การ์ดที่เคยฝึกฝนการแข่งขันวิ่งระยะสั้นคนหนึ่งวิ่งนำมาข้างหน้าอย่างรวดเร็ว เขาแสยะยิ้มและพูดกับเย่เฉินว่า: “ไอ้เด็กเปรต! กล้ามายั่วยุประธานเซียว ฉันจะเอาชีวิตแก!”
เสียงอุทานตกใจดังขึ้นในที่เกิดเหตุ!
ใครก็ไม่คาดคิด ลูกเตะของเย่เฉิน จะทรงพลังมากมายขนาดนี้ได้!
ผู้หญิงที่อยู่ด้านข้างคนหนึ่งตะโกนด้วยความประหลาดใจ: “นี่! นี่มันเย่เวิ่นอยู่บนโลกชัดๆ!”
เย่เฉินมองไปที่เธอแวบหนึ่ง ยิ้มเย้ยหยันแล้วพูดว่า: “เย่เวิ่น? ถึงแม้จะเป็นเขาสิบคน ก็ไม่คู่ควรนำมาเปรียบเทียบกับผมเย่เฉิน!”
เย่เฉินไม่ได้คุยโม้โอ้อวด!
ถึงแม้ว่ากำลังของปรมาจารย์ศิลปะการต่อสู้เย่เวิ่นจะแข็งแกร่งมาก แต่เขายังไม่ได้ก้าวข้ามขอบเขตของคนธรรมดาคนหนึ่ง
และตัวเอง มี《ตำราเก้าเสวียนเทียน》ติดตัว ร่างกายก็เข้มแข็งขึ้นด้วยเรกิ คนธรรมดาที่แข็งแกร่งมากแค่ไหน ก็จะมาเปรียบเทียบกับตัวเองไม่ได้เลย!
เวลานี้ ในบรรดาบอดี้การ์ดสี่คนนั้น คนที่ถูกเตะกระเด็นไปก่อนคนนั้น เป็นลมหมดสติไปแล้ว
......
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...