“งั้นดีเลย!” หานเหม่ยฉิงรีบพูด “งั้นนายออกไปก่อน ฉันรีบเปลี่ยนเสื้อผ้า เราจะได้ออกไปกัน!”
“โอเค...” เซียวฉางควนหดหู่มาก เขาทำได้เพียงตอบตกลง และหันหลังเดินออกไป ด้วยสีหน้าห่อเหี่ยว
ห้องนอนนี้ ในสายตาของเขา เป็นสถานที่อบอุ่นที่เขาจากมาเกือบ 30 ปี
แต่ตอนนี้ เขาทำได้เพียงยืนนอกประตู รอหานเหม่ยฉิงเปลี่ยนเสื้อผ้าข้างใน
สิ่งสำคัญไปกว่านั้น หลังจากหานเหม่ยฉิงเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จ เธอจะลากเขาออกไปวิ่ง...
เซียวฉางควนถอนหายใจอย่างหดหู่ เขายกมือหนึ่งขึ้นมาปิดหน้า ส่วนอีกมือกุมหน้าเอาไว้ และคุกเข่าลงหน้าห้องนอนหานเหม่ยฉิง
ตอนคุกเข่าลง เขายังครุ่นคิด “นี่มันเกิดจากตรงไหนกันแน่ อย่าบอกนะว่าโจ๊กข้าวฟ่าง ได้ผลอย่างมหัศจรรย์จริงๆ!”
ผ่านไปสามนาที ประตูห้องนอนถูกเปิดออก
หานเหม่ยฉิงเดินออกมา ตอนนี้เธออยู่ในชุดวิ่งรัดรูป และรวบผมยาวมัดเป็นหางม้า ดูไม่เหมือนผู้หญิงอายุห้าสิบสักนิด บอกว่าอายุสามสิบยังเชื่อเลย
หานเหม่ยฉิงเห็นเซียวฉางควนคุกเข่าอยู่บนพื้น เธอรีบถามว่า “ฉางควน นายคุกเข่าตรงนี้ทำไม”
เซียวฉางควนรีบลุกขึ้น เขาพูดอย่างกระอักกระอ่วน “ไม่มีอะไร ฉันแค่พักแป๊บนึง...”
พูดจบ เขามองหานเหม่ยฉิงในชุดรัดรูป เรือนร่างอันสมบูรณ์แบบ แทบจะทำให้ลูกตาเขากระเด็นออกมาข้างนอก
เขาคิดไม่ถึงจริงๆ หานเหม่ยฉิงอายุขนาดนี้แล้ว แต่ยังดูแลร่างกายได้ดีขนาดนี้
เพราะชุดรัดรูปทำให้เห็นสัดส่วนชัดเจน ถ้าร่างกายมีเซลลูไลท์เพียงเล็กน้อย ก็จะเห็นได้อย่างชัดเจน
ส่วนหานเหม่ยฉิง เหมือนเลือดลมสูบฉีด วิ่งแค่นี้อย่าว่าแต่ไม่หอบ สีหน้าของเธอยังเป็นปกติมาก
ไม่นาน เซียวฉางควนไปต่อไม่ไหวแล้ว เขาพูดอย่างเหนื่อยหอบ “เหม่ย...เหม่ยฉิง เอ่อ...ฉันวิ่งไม่ไหวแล้วจริงๆ เรา...เราพักก่อนได้ไหม”
หานเหม่ยฉิงไม่เพียงแต่จะไม่เหนื่อย แต่เธอรู้สึกเหมือนยังไม่ทันได้เริ่มเลย
ดังนั้น เธอจึงรีบพูดว่า “ฉางควน นายเดินช้าๆ ดีไหม ฉันขอวิ่งก่อนสักพัก แล้วค่อยกลับมาหานาย ฉันก็ไม่รู้ว่าตัวเองเป็นอะไร รู้สึกว่าไม่รู้จะเอากำลังในร่างกายไปใช้ที่ไหน ทำได้เพียงใช้สองขา เอาพละกำลังออกมา ฉันเลยหยุดไม่ได้...”
เซียวฉางควนกัดฟัน เขาพูดอย่างดึงดัน “งั้น...งั้นฉันวิ่งกับเธอดีกว่า...”
พูดจบ เขาใช้แรงที่เหลืออยู่อย่างน้อยนิด วิ่งตามไปอย่างสุดชีวิต...

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
กูไม่เข้าใจจริง ผู้เขียนมึงหลงรักหม่าหลันขนาดนั้นเลย ทำไมต้องให้อีนี่ มันสมหวังที่จะทำร้ายหงเย่นด้วยว่ะ ทำไมไม่ให้อีหม่าหนักใจจนตาย ทำร้านหงเย้นไม่สำเร็จด้วย คนเขี่ยไร อิจฉาตาร้อนขนาดนี้น เมื่อไหร่แม่งจะตายสักที อีท่าเนี่ย...
พาหลิวหม่านฉงชมมหาลัย ไรมันเกี่ยวไรกับการปรับแต่งแล้วสรรหาเพราะเย่เฉิน เย่เฉินไม่ได้สร้างมหาลัยสะหน่อย หรือเป้นเพราะที่ ที่เย่เฉินเคยมาเรียนหรอ...
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...