ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2481
ในตอนที่เซียวฉางควนกับหานเหม่ยฉิงวิ่งกันแทบขาหัก เย่เฉินก็อยู่ห่างจากคฤหาสน์ตระกูลซ่งที่อยู่เขตชานเมืองจินหลิง ไม่กี่กิโล
ตอนนี้ ภายในห้องจัดงานเลี้ยงของคฤหาสน์ตระกูลซ่ง สองพ่อลูกสองคนแห่งตระกูลอีโต๊ะรวมถึงเอมิ อิโตะ และทานากะ โคอิจิ กำลังพูดคุยสัพเพเหระกับซ่งหวั่นถิงและคุณท่านซ่ง
ถึงแม้การร่วมมือของตระกูลซ่งและบริษัทนิปปอนสตี จะอาศัยที่เย่เฉินรักษาวาตานาเบะ ชินอิจิผู้เป็นประธานของบริษัทนิปปอนสตีหาย แต่ก็ต้องขอบคุณนางาฮิโกะ อิโตะที่เป็นสะพานเชื่อมให้
อีกทั้งตอนที่ซ่งหวั่นถิงเกิดเรื่องที่ญี่ปุ่น หลังจากที่ได้รับการช่วยเหลือจากเย่เฉิน ก็โชคดีที่ได้รับการดูแลจากตระกูลอิโตะ
ดังนั้น คุณท่านซ่งจึงค่อนข้างเกรงใจแขกเหล่านี้อย่างตระกูลอิโตะมาก
สำหรับอิโตะ นานาโกะ เธอกำลังยุ่งกับการพูดคุยเรื่องระหว่างผู้หญิงกับซ่งหวั่นถิง ทั้งสองเอียงศีรษะพูดคุยซุบซิบกัน ในบางครั้งก็หัวเราะคิกคักออกมาอย่างอดไม่ได้ ราวกับว่าพวกเธอเป็นเพื่อนรักกัน
และสุนัขพันธุ์อะกิตะอินุที่อิโตะ นานาโกะพามาด้วย หมอบอยู่ข้างๆเท้าของเธออย่างเชื่อง จ้องตากลมโตมองไปรอบๆด้วยความอยากรู้อยากเห็น
พอดีกับ ที่ฉินกางพาฉินเอ้าเสวี่ยนทั้งสองคนพ่อลูก มาถึงตระกูลซ่งก่อนเย่เฉินไปหนึ่งก้าว
ขณะที่สองพ่อลูกพึ่งเข้ามาในห้องจัดเลี้ยง ซ่งหวั่นถิงรีบกวักมือเรียกฉินเอ้าเสวี่ยน“เอ้าเสวี่ยน มานี่เร็วเข้า！”
ฉินเอ้าเสวี่ยนมองเห็นซ่งหวั่นถิงกับอิโตะ นานาโกะ จึงรีบเดินไปทางที่ทั้งคนกวักมือเรียก
พอเห็นอิโตะ นานาโกะ ในใจของฉินเอ้าเสวี่ยนก็รู้สึกอายเล็กน้อย เนื่องจากก่อนหน้านี้ในการแข่งขัน เธอทำให้อิโตะ นานาโกะได้รับบาดเจ็บสาหัสอย่างไม่ตั้งใจ ประกอบกับเดิมทีเธออ่อนแอกว่าอิโตะ นานาโกะมาก อาศัยยาที่เย่เฉินให้เพื่อบรรลุการโต้กลับ ดังนั้นในใจของเธอจึงรู้สึกละอายใจเล็กน้อย
ต่อมา เธอก็เห็นสุนัขพันธุ์อะกิตะอินุที่หมอบอยู่ข้างๆเท้าของอิโตะ นานาโกะ ทันใดนั้นเธอก็ถูกท่าทางบ๊องแบ๊วของหมาน้อยดึงดูด เธอจึงร้องเสียงแหลมว่า“ว้าว！มันโมโมตาโร่ใช่ไหม？！พระเจ้าช่วย น่ารักเกินไปแล้ว！！！”
พูดจบ ก็รีบวิ่งเข้าไปหา
นางาฮิโกะ อิโตะหัวเราะเฮอะๆ แล้วพูดว่า“เมื่อก่อนผมน่ะ ชอบควบคุมลูก ไม่เพียงแค่ชอบให้ลูกเรียนศิลปะการต่อสู้ ยังชอบให้ลูกเรียนเขียนอ่าน กระทั่งการชงชาและจัดดอกไม้ ฉันมักอยากจะปลูกฝังให้เธอเป็นกุลสตรีอย่างแท้จริง”
พูดถึงตรงนี้ นางาฮิโกะ อิโตะก็ถอนหายใจ แล้วพูดขึ้นมาว่า“แต่ตอนนี้ผมเข้าใจแล้ว ขอแค่ลูกมีความสุข ไม่เดินทางที่ผิด ผมก็พอใจแล้ว ที่เหลือก็ให้เธอไปแสวงหาเองแล้วกัน”
“ใช่ครับ”ฉินกางพยักหน้าแล้วหัวเราะ พลางพูดขึ้นมาว่า“ตอนนี้ผมไม่ควบคุมเธออีกแล้ว ดังนั้นจึงขี้เกียจไปบงการ”
ทางด้านนี้ ความสนใจของฉินเอ้าเสวี่ยนถูกสุนัขพันธุ์อะกิตะอินุดึงดูดไปทั้งหมดแล้ว
เธอลูบหัวของสุนัขพันธุ์อะกิตะอินุตัวนั้นไปด้วย แล้วมองอิโตะ นานาโกะอย่างมีความหวัง พลางเอ่ยปากพูดขึ้นมาว่า “นานาโกะ หมาตัวนี้คุณให้ฉันจริงๆหรอคะ？”
“ใช่ค่ะ！”อิโตะ นานาโกะพยักหน้าแล้วยิ้ม พลางพูดอย่างจริงจังว่า“มันชื่อโมโมตาโรค่ะ เป็นเด็กผู้ชาย ถึงจะเป็นตัวผู้ แต่นิสัยเชื่องและอ่อนโยนมากเลยค่ะ จากนี้ไปขอฝากคุณเอ้าเสวี่ยนดูแลมันด้วยนะคะ！”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
กูไม่เข้าใจจริง ผู้เขียนมึงหลงรักหม่าหลันขนาดนั้นเลย ทำไมต้องให้อีนี่ มันสมหวังที่จะทำร้ายหงเย่นด้วยว่ะ ทำไมไม่ให้อีหม่าหนักใจจนตาย ทำร้านหงเย้นไม่สำเร็จด้วย คนเขี่ยไร อิจฉาตาร้อนขนาดนี้น เมื่อไหร่แม่งจะตายสักที อีท่าเนี่ย...
พาหลิวหม่านฉงชมมหาลัย ไรมันเกี่ยวไรกับการปรับแต่งแล้วสรรหาเพราะเย่เฉิน เย่เฉินไม่ได้สร้างมหาลัยสะหน่อย หรือเป้นเพราะที่ ที่เย่เฉินเคยมาเรียนหรอ...
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...