ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2482

ฉินเอ้าเสวี่ยนตื่นเต้นเป็นพิเศษ เธอพูดอย่างตื้นตันว่า“นานาโกะ ขอบคุณมากเลยนะคะ！”

อิโตะ นานาโกะพูดอย่างยิ้มๆว่า“ทุกคนเป็นเพื่อนกัน เกรงใจทำไมกันคะ”

ฉินเอ้าเสวี่ยนพูดอย่างหน้าแดง“ฉะ……ฉันขอโทษด้วยนะคะ……ก่อนหน้านี้ทำคุณบาดเจ็บในการแข่งขัน เลยไม่มีโอกาสขอโทษคุณเลย……”

อิโตะ นานาโกะรีบพูดขึ้นมาว่า“ในเมื่อเป็นการแข่งขัน ก็ต้องมีแพ้ชนะ มีคนได้รับบาดเจ็บ ทุกคนต่างแข่งขันกันอย่างยุติธรรม ไม่ต้องขอโทษหรอกค่ะ คุณอย่าคิดมาก”

ฉินเอ้าเสวี่ยนพูดอย่างละอายใจ“แต่ว่า……แต่ว่า……แต่ว่าตอนนั้นฉัน……ตอนนั้นฉัน……”

ชั่วขณะ ฉินเอ้าเสวี่ยนไม่รู้เหมือนกันว่าควรจะอธิบายอย่างไร

หลังจากลังเลอยู่ครู่หนึ่ง เธอก็กัดฟัน โพล่งออกมาว่า“แต่ว่าตอนนั้นฉันไม่ได้ใช้ความสามารถของตัวเองชนะคุณ แต่ใช้การช่วยเหลือจากอาจารย์เย่ทั้งหมด……เพราะฉะนั้นสุดท้ายแล้ว การแข่งขันครั้งนั้นฉันชนะโดยที่อาศัยปัจจัยอื่น……”

อิโตะ นานาโกะยิ้ม แล้วพูดอย่างจริงจังว่า“เอ้าเสวี่ยน ทุกคนต่างมีโชคชะตาไม่เหมือนกัน มันก็เหมือนกับบางคนมีทักษะการต่อสู้ขั้นสูง บางคนมีวิธีในการเสริมสร้างร่างกายที่ดีกว่า ดังนั้นไม่มีอะไรที่เรียกว่าชนะโดยอาศัยปัจจัยอื่นหรอกค่ะ อีกอย่าง ต้องขอบคุณที่คุณทำฉันบาดเจ็บ เย่เฉินซังถึงเป็นห่วงฉันและพยายามจะช่วยฉันรักษาให้หาย และเป็นเพราะความห่วงใยนี้ ฉันกับคนทั้งตระกูลถึงได้ถูกเย่เฉินซังช่วยชีวิตไว้ ท้ายที่สุด ยังไงฉันก็ต้องขอบคุณคุณอยู่ดี……”

“ห้ะ？！”ฉินเอ้าเสวี่ยนถามอย่างแปลกใจ“มีเรื่องนี้ด้วยหรอคะ？！”

อิโตะ นานาโกะพยักหน้า“ฟังดูอาจจะอุกอาจไปหน่อย แต่มันเป็นเรื่องจริงค่ะ ถ้าไม่เป็นเพราะเย่เฉินซังตั้งใจไปที่เกียวโตโดยเฉพาะ เพื่อช่วยฉันรักษาอาการบาดเจ็บ ตอนนี้ฉันคงจะตายไปแล้วล่ะค่ะ”

ซ่งหวั่นถิงที่อยู่ข้างๆเมื่อได้ยินดังนั้น ในใจจึงรู้สึกเจ็บแปลบเล็กน้อย