ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2483
ได้ยินเรื่องที่ทั้งสองได้รับการช่วยเหลือจากเย่เฉิน ฉินเอ้าเสวี่ยนถึงกับผิดหวังในทันที
เธอกอดโมโมตาโรในอ้อมกอด แล้วนั่งลงกับพื้น พลางถอนหายใจพูดว่า“เห้อ จู่ๆก็รู้สึกอิจฉาพวกเธอจัง……”
ทั้งสองอดที่จะมองไปที่เธอพร้อมกัน ซ่งหวั่นถิงเอ่ยปากถามขึ้นมาว่า“เอ้าเสวี่ยน เธออิจฉาอะไรพวกเราหรอ？”
ฉินเอ้าสวี่ยนพูดอย่างจริงจังว่า“ฉันอิจฉาที่พวกพี่มีประสบการณ์ที่ได้รับการช่วยเหลือแบบฮีโร่ช่วยสาวงามจากเย่เฉิน ทำไมฉันถึงไม่เจอเรื่องแบบนั้นนะ……”
อิโตะ นานาโกะรีบแทรกเธอ แล้วโพล่งออกมาว่า“เอ้าเสวี่ยนคุณอย่าพูดอะไรมั่วๆนะ！เรื่องแบบนี้อย่าเอามาล้อเล่น！”
“จริงด้วย！”ซ่งหวั่นถิงพูดอย่างเคร่งขรึม“เรื่องแบบนี้ไม่เป็นมงคลเลยนะ！ความปลอดภัยเป็นสิ่งที่สำคัญที่สุด！”
ฉินเอ้าเสวี่ยนพูดเสียงเบาๆว่า“แต่ว่า……แต่ว่าฉันอิจฉาพวกพี่จริงๆนะ……”
ซ่งหวั่นถิงกับอิโตะ นานาโกะเห็นว่าเธอหมดทางเยียวยาแล้ว จึงอดที่จะจ้องมองตากันไม่ได้ แล้วยิ้มอย่างขมขื่นออกมาพร้อมกัน
อีกด้านหนึ่งทั้งสองรู้สึกแปลกใจถึงความคิดของฉินเอ้าเสวี่ยน อีกด้านหนึ่งก็อดที่จะสะท้อนใจไม่ได้ ดูท่าฉินเอ้าเสวี่ยนคนนี้ จะเป็นเหมือนกับพวกเธอ ต่างรู้สึกแอบรักเย่เฉิน ไม่อย่างนั้นเธอคงไม่มีทางจู่ๆก็มีความคิดแบบนี้ขึ้นมาได้หรอก
ซ่งหวั่นถิงมองไปที่ฉินเอ้าเสวี่ยน แล้วยิ้มพลางพูดขึ้นมาว่า“เธอน่ะ อย่าอิจฉาคนอื่นไปเลย ความจริงฉันยังอิจฉาคนแบบเธอเลยที่ในเวลาคับขัน มีประสบการณ์ได้รับการปกป้องจากอาจารย์เย่ ก็เหมือนเจ้าหญิงน้อยๆได้รับการปกป้องจากเจ้าชายตลอดทาง ไม่จำเป็นต้องพบเจอกับอันตรายใดๆทั้งสิ้น”
ฉินเอ้าเสวี่ยนเขินหน้าแดงขึ้นมาในทันที แล้วพูดพึมพำว่า“เอ่อ……มะ……ไม่ใช่ซะหน่อย……ฉันไม่ใช่เจ้าหญิงอะไรของอาจารย์เย่หรอกค่ะ……”
ซ่งหวั่นถิงพยักหน้า แล้วมองไปที่อิโตะ นานาโกะ พลางยิ้มแล้วพูดขึ้นมาว่า“ท่าเอ้าเสวี่ยนไม่อยากเป็นเจ้าหญิงของอาจารย์เย่สินะ เดี๋ยวเราพูดกับอาจารย์เย่ดีกว่าเนอะ”
อิโตะ นานาโกะพยักแล้วพูดอย่างเห็นด้วย“ใช่แล้ว เดี๋ยวพอเย่เฉินซังมา ฉันจะหาโอกาสบอกเขาค่ะ”
ฉินเอ้าเสวี่ยนถึงกับเอาสองมือปิดหน้า แล้วพูดอย่างเขินอาย“พวกพี่อย่าพูดมั่วๆนะ ฉันไม่ได้หน้าแดงสักหน่อย……”
ถึงปากจะพูดแบบนั้น แต่ในใจของเธอกลับเป็นกังวลมาก จึงรีบลุกขึ้นยืน พูดอย่างเร่งรีบ“พี่หวั่นถิง นานาโกะ ฉะ……ฉันไปเข้าห้องน้ำก่อนนะคะ พวกพี่……พวกพี่คุยกันไปก่อนนะคะ……”
พูดจบ เธอก็รีบวิ่งออกไป
ซ่งหวั่นถิงกับอิโตะ นานาโกะมองดูแผ่นหลังของเธอ แล้วอดมองหน้ากันแล้วหัวเราะไม่ได้ ซ่งหวั่นถิงพูดอย่างจริงจังว่า“นานาโกะ เธอว่าอาจารย์เย่เจ้าชู้ไหม？”
อิโตะ นานาโกะเม้มปากยิ้ม แล้วพูดอย่างจริงจังว่า“เย่เฉินซังเจ้าชู้ไหมฉันไม่รู้หรอกค่ะ แต่ฉันรู้สึกว่าเขาก็คือดอกไม้ดอกหนึ่ง อีกทั้งเป็นดอกไม้ที่ดึงดูดผึ้งและผีเสื้อมาดอมดม……”
ซ่งหวั่นถิงพยักหน้าอย่างเห็นด้วย แล้วพูดอย่างสะท้อนใจว่า“นอกจากเขาแล้ว อาจจะไม่มีดอกไม้ดอกไหนที่สามารถดึงดูดผึ้งและผีเสื้อได้อีกแล้ว……”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
กูไม่เข้าใจจริง ผู้เขียนมึงหลงรักหม่าหลันขนาดนั้นเลย ทำไมต้องให้อีนี่ มันสมหวังที่จะทำร้ายหงเย่นด้วยว่ะ ทำไมไม่ให้อีหม่าหนักใจจนตาย ทำร้านหงเย้นไม่สำเร็จด้วย คนเขี่ยไร อิจฉาตาร้อนขนาดนี้น เมื่อไหร่แม่งจะตายสักที อีท่าเนี่ย...
พาหลิวหม่านฉงชมมหาลัย ไรมันเกี่ยวไรกับการปรับแต่งแล้วสรรหาเพราะเย่เฉิน เย่เฉินไม่ได้สร้างมหาลัยสะหน่อย หรือเป้นเพราะที่ ที่เย่เฉินเคยมาเรียนหรอ...
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...