ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2484

ณ ขณะนี้ พวกผู้ชายที่อยู่อีกมุมหนึ่งของห้องจัดเลี้ยงก็พูดคุยกันอย่างมีความสุข

หลังจากที่ทุกคนต่างพากันพูดคุยสัพเพเหระกันได้สักพัก คุณท่านซ่งก็มองไปที่ฉินกาง แล้วพูดขึ้นมาว่า“จริงสิประธานฉิน ช่วงนี้คุณมีธุรกิจที่ส่งออกประเทศญี่ปุ่นเยอะไม่ใช่หรอ？จากนี้ไปคุณสามารถไปมาหาสู่กับคุณอิโตะได้นะ ดูสิว่ามีทิศทางในการร่วมมืออะไรกันได้ไหม”

นางาฮิโกะ อิโตะถามอย่างแปลกใจ“หืม？คุณฉินมีธุรกิจที่ญี่ปุ่นหรอครับ？”

ฉินกางพยักหน้า แล้วพูดอย่างตรงไปตรงมาว่า“เอ่อจริงๆนะครับ เดิมทีผมทำธุรกิจเกี่ยวกับวัตถุในการทำยา ตอนแรกผลิตขายภายในประเทศจีนเท่านั้น แต่ช่วงนี้ปริมาณการส่งออกญี่ปุ่นเพิ่มสูงขึ้น คิดเป็นครึ่งหนึ่งของยอดขายวัตถุดิบยาทั้งหมด กระทั่งยังเพิ่มขึ้นไม่หยุด”

นางาฮิโกะ อิโตะถามอย่างแปลกใจ“คุณฉินส่งออกประเทศญี่ปุ่นเยอะขนาดนี้เลยหรอกครับ？”

ฉินกางพูดด้วยสีหน้านอบน้อม“ผมพูดยังไม่ปิดบังนะครับ วัตถุดิบยาพวกนี้ต่างส่งให้กับบริษัทผลิตยาเก้าเสวียนของอาจารย์เย่ทั้งหมด อาจารย์เย่ได้ไปซื้อบริษัทผลิตยาโคบายาที่ญี่ปุ่นช่วงไม่นานมานี้ หลังจากนั้นก็โอนสายการผลิตวัตถุดิบยามาให้ผมทั้งหมด”

“ที่แท้ก็เป็นอย่างนี้นี่เอง！”นางาฮิโกะ อิโตะเข้าใจในทันที

ก่อนหน้านี้ เขายังอยากลงทุนกับบริษัทผลิตยาโคบายา แต่สุดท้ายคิดไม่ถึงว่าจะมีปัญหากับเย่เฉินจนทำให้อีกฝ่ายไม่พอใจ ด้วยเหตุนี้ยังถูกเย่เฉินหลอกเงินไปกว่าสี่พันห้าร้อยล้านเหรียญสหรัฐ

ตอนแรกนางาฮิโกะ อิโตะยังรู้สึกเกลียดเย่เฉินเข้ากระดูกดำเพราะเงินจำนวนสี่พันห้าร้อยล้านเหรียญสหรัฐนี้ แต่หลังจากที่เย่เฉินได้ช่วยชีวิตลูกสาวของตัวเอง และยังทำให้ตระกูลอิโตะหลีกเลี่ยงจากการถูกคนลอบปองร้าย กระทั่งยังช่วยชีวิตตัวเอง บุญคุณเหล่านี้ ทำให้เขาไม่ไปนึกถึงเรื่องเงินจำนวนสี่พันห้าร้อยล้านเหรียญสหรัฐนั่นอีกต่อไป ถึงจะนึกถึงแต่ก็ไม่รู้สึกเสียดายอะไร กลับกันยังรู้สึกโชคดีมากอีกด้วย

ความจริงแล้วที่นางาฮิโกะ อิโตะไม่สนใจเงินจำนวนสี่พันห้าร้อยล้านเหรียญสหรัฐนั่น ยังเป็นเพราะเหตุผลสำคัญอีกอย่าง นั่นก็คือท่ามกลางเรื่องวุ่นวายที่เกิดขึ้นในเกียวโต ทำให้รอดชีวิตมาได้อย่างหวุดหวิด

และตระกูลทากาฮาชิกับตระกูลมัตสีโมโตะ คนหนึ่งสูญเสียอย่างหนัก คนหนึ่งถูกกำจัด

ตระกูลอิโตะพวกเขาอาศัยการรวมทรัพยากรกับตลาดเข้าด้วยกัน ความแข็งแกร่งของพวกเขาจึงเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว การเพิ่มขึ้นอย่างมหาศาลไม่สามารถเทียบอะไรกับเงินจำนวนสี่พันห้าร้อยล้านเหรียญสหรัฐนั่นได้อีก

ดังนั้น นางาฮิโกะ อิโตะจึงไม่เพียงไม่เกลียดเย่เฉิน กลับกันยังเห็นเย่เฉินเป็นผู้มีพระคุณของตระกูลอิโตะอีกด้วย

ความจริงแล้วฉินกางก็เช่นกัน เขาพูดด้วยสีหน้าเต็มไปด้วยความเคารพ“นับตั้งแต่ที่อาจารย์เย่มอบการส่งวัตถุดิบยาให้บริษัทผลิตยาเก้าเสวียนให้ตระกูลฉิน กิจการของตระกูลเย่ก็เพิ่มขึ้นมากว่าเท่าตัว อัตราส่วนการเพิ่มขึ้นของรายได้ก็เพิ่มสูงขึ้นอีกด้วย……”

“สิ่งที่สำคัญไปกว่านั้นก็คือ อาจารย์เย่ไม่เหมือนผู้ผลิตรายอื่น ผู้ผลิตรายอื่นๆมักชอบบีบการชำระเงินของเรา”

“ในบรรดาบริษัทที่ผมเคยร่วมงานมา ระยะเวลาการเรียกเก็บเงินที่นานที่สุดคือครึ่งปี！”

“ยกตัวอย่างเช่นบริษัทผลิตยาเว่ยซื่อก่อนหน้านี้ ผมส่งวัตถุดิบยาให้เขาประมาณเดือนมกราคม เขาต้องรอถึงเดือนกรกฎาคมถึงจะชำระเงินให้ผม！”

“ระหว่างนี้ ผมยังต้องส่งวัตถุดิบยาให้เขาตั้งแต่เดือนกุมภาพันธ์จนถึงเดือนมิถุนายน เท่ากับว่าในมือของบริษัทพวกเขา มีเงินจำนวนครึ่งปีที่ยังไม่ได้ชำระผม และความกดดันด้านการเงินค่อนข้างสูงมาก”

“แต่ว่า ตอนนี้ได้ร่วมงานกับอาจารย์เย่ อาจารย์เย่ไม่เคยเบี้ยวเขามาก่อน ขอแค่วัตถุดิบยาที่ผมส่งไปถึงที่นั่น ตรวจสอบผ่าน ฝ่ายการเงินก็จะโอนเงินให้ผมทันที……”

คุณท่านซ่งที่อยู่ข้างๆอมยิ้มเล็กน้อย แล้วพูดขึ้นมาว่า“คุณและผมรวมถึงท่านอื่นๆ ต่างเป็นหนี้บุญคุณอันใหญ่หลวงของอาจารย์เย่ ถ้าหากไม่ใช่อาจารย์เย่ เราคงไม่มีทางอยู่ในสถานการณ์เช่นนี้เป็นแน่……”

พูดจบ เขาก็มองไปที่อิโตะ นานาโกะรวมถึงฉินเอ้าเสวี่ยนที่กำลังคุยกันกับซ่งหวั่นถิง แล้วถอนหายใจพูดขึ้นมาว่า“ถ้าไม่เป็นเพราะอาจารย์เย่ ผมกับหวั่นถิงคงตายไปแล้ว ตระกูลซ่งไม่มีทางเป็นอย่างทุกวันนี้……”

นางาฮิโกะ อิโตะถอนหายใจเหมือนกัน“ใช่！ถ้าไม่เป็นเพราะอาจารย์เย่ ไม่เพียงแค่ชีวิตของลูกสาวจะต้องตายอยู่ในมือคนร้าย และชะตากรรมของตระกูลมัตสีโมโตะ ตระกูลอิโตะของผมคงต้องแบกรักไว้……”

ฉินกางรีบพูดขึ้นมาว่า“ในเมื่อทุกคนต่างตระหนักในพระคุณของอาจารย์เย่ งั้นเดี๋ยวรออาจารย์เย่มาถึง เราต้องดื่มให้อาจารย์เย่สองแก้วนะครับ！”

เวลานี้เอง เย่เฉินเดินตามพ่อบ้านเข้ามา ได้ยินคำพูดของฉินกาง จึงหัวเราะแล้วพูดขึ้นมาว่า“ทำไมหรอครับ？พวกคุณปรึกษากันแล้วใช่ไหมครับ ว่าคืนนี้จะมอมเหล้าผมน่ะ？”