ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2485
เมื่อเห็นว่าเย่เฉินมาแล้ว ฉินกางจึงรีบลุกขึ้นยืน แล้วพูดอย่างนอบน้อมว่า“อาจารย์เย่มาแล้ว！เรากำลังพูดถึงคุณพอดีเลย！”
เย่เฉินหัวเราะแล้วพูดว่า“ผมได้ยินแล้วล่ะ คุณบอกว่าจะขอดื่มกับผมสักสองสามแก้วใช่ไหม？”
ฉินกางรีบหัวเราะแล้วพูดขึ้นมาว่า“ผมอยากดื่มกับคุณจริงๆนั่นแหละ แต่ผมไม่ได้อยากจะมอมเหล้าคุณนะ”
เย่เฉินหัวเราะ หลังจากนั้นก็พูดกับคุณท่านซ่งว่า“ท่านซ่งช่วงนี้สุขภาพร่างกายเป็นยังไงบ้างครับ？”
คุณท่านซ่งพยักหน้าซ้ำๆ และกล่าวด้วยความเคารพ“อาจารย์เย่ ต้องขอบคุณคุณมาก ผมสุขภาพร่างกายแข็งแรงดีครับ”
เย่เฉินพยักหน้า ในเวลาเดียวกัน นางาฮิโกะ อิโตะที่อยู่ข้างๆกวักมือเรียกเย่เฉิน ในขณะเดียวกันก็พูดอย่างนอบน้อมเคารพ“สวัสดีครับคุณเย่ เราเจอกันอีกแล้วนะครับ！”
เย่เฉินเดาได้ตั้งแต่แรกแล้วว่านางาฮิโกะ อิโตะจะต้องอยู่ที่นี่แน่ แต่ว่า ใบหน้ายังคงต้องแสร้งทำเป็นแปลกใจแล้วพูดขึ้นมาว่า“โอ้ ที่แท้ก็คุณอิโตะนี่เอง คิดไม่ถึงว่าคุณจะอยู่ที่นี่”
พูดจบ เย่เฉินก็มองไปที่เอมิ อิโตะรวมถึงทานากะ โคอิจิ แล้วพูดอย่างยิ้มๆไปว่า“คุณผู้หญิงอิโตะ คุณทานากะก็อยู่ด้วย”
เอมิ อิโตะรีบลุกขึ้นยืน แล้วโค้งคำนับเก้าสิบองศาพลางพูดขึ้นมาว่า“สวัสดีค่ะคุณเย่！”
ทานากะ โคอิจิไม่มีขาท่อนล่าง จึงทำได้เพียงแค่พนมมืออยู่กับที่แล้วพูดว่า“สวัสดีครับคุณเย่！”
เย่เฉินพยักหน้าเป็นสัญลักษณ์ ซ่งหวั่นถิงกับอิโตะ นานาโกะที่กำลังคุยกันอยู่ไกลๆ พูดด้วยสีหน้าเขินอายว่า“เย่เฉินซังคะ ไม่พบกันนานสบายดีไหมคะ！”
เย่เฉินมองไปที่อิโตะ นานาโกะ เห็นเธอที่ยังคงอ่อนโยนดุจดั่งสายน้ำ ก็ยิ้มพลางพูดขึ้นมาว่า“นานาโกะ ได้ยินจากหวั่นถิงมานานแล้วว่าคุณจะมาดูคอนเสิร์ตที่จินหลิง แต่คิดไม่ถึงว่าจะมาเร็วขนาดนี้”
อิโตะ นานาโกะพูดอย่างเขินๆว่า“เย่เฉินซังคะ ช่วงนี้ฉันไม่ค่อยยุ่งอะไร เลยอาศัยโอกาสนี้ มาผ่อนคลาย และพักผ่อนที่จินหลิงสักหน่อย ”
เย่เฉินพยักหน้า แล้วยิ้มพลางถามเธอไปว่า“ก่อนมาทำไมไม่บอกผมก่อนล่ะครับ？”
คุณท่านซ่งเห็นแบบนั้น จึงไม่ปฏิเสธ แล้วรีบพูดขึ้นมาว่า“งั้นผมจะทำตามคำสั่งของอาจารย์เย่ครับ！”
เวลานี้เอง ฉินเอ้าเสวี่ยนที่ใช้น้ำเย็นตบหน้าเล็กน้อย ก็ออกมาจากห้องน้ำ เห็นว่าเย่เฉินมาแล้ว จึงรีบวิ่งไปข้างหน้าอย่างตื่นเต้น แล้วพูดอย่างดีใจว่า“อาจารย์เย่มาแล้วหรอคะ！”
เย่เฉินมองไปที่เธอ แล้วพยักพลางยิ้ม“เอ้าเสวี่ยนก็มาหรอเนี่ย”
“ใช่ค่ะ”ฉินเอ้าเสวี่ยนพูดอย่างมีความสุขว่า“นานาโกะเอาสุนัขพันธุ์อะกิตะอินุไปฉันตัวหนึ่งด้วย ให้ฉันมารับที่นี่”
พูดจบ เธอก็รีบพูดขึ้นมาว่า“อาจารย์เย่คะ อยากไปเล่นกับมันหน่อยไหมคะ？”
ฉินกางที่อยู่ข้างๆถึงกับพูดตำหนิขึ้นมาว่า“เอ้าเสวี่ยน！ไม่เห็นหรอว่าจะขึ้นอาหารทานข้าวกันแล้ว？รู้จักแต่ทำตัววุ่นวาย รีบมานั่งข้างพ่อนี่มา”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
กูไม่เข้าใจจริง ผู้เขียนมึงหลงรักหม่าหลันขนาดนั้นเลย ทำไมต้องให้อีนี่ มันสมหวังที่จะทำร้ายหงเย่นด้วยว่ะ ทำไมไม่ให้อีหม่าหนักใจจนตาย ทำร้านหงเย้นไม่สำเร็จด้วย คนเขี่ยไร อิจฉาตาร้อนขนาดนี้น เมื่อไหร่แม่งจะตายสักที อีท่าเนี่ย...
พาหลิวหม่านฉงชมมหาลัย ไรมันเกี่ยวไรกับการปรับแต่งแล้วสรรหาเพราะเย่เฉิน เย่เฉินไม่ได้สร้างมหาลัยสะหน่อย หรือเป้นเพราะที่ ที่เย่เฉินเคยมาเรียนหรอ...
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...