ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2485

เมื่อเห็นว่าเย่เฉินมาแล้ว ฉินกางจึงรีบลุกขึ้นยืน แล้วพูดอย่างนอบน้อมว่า“อาจารย์เย่มาแล้ว！เรากำลังพูดถึงคุณพอดีเลย！”

เย่เฉินหัวเราะแล้วพูดว่า“ผมได้ยินแล้วล่ะ คุณบอกว่าจะขอดื่มกับผมสักสองสามแก้วใช่ไหม？”

ฉินกางรีบหัวเราะแล้วพูดขึ้นมาว่า“ผมอยากดื่มกับคุณจริงๆนั่นแหละ แต่ผมไม่ได้อยากจะมอมเหล้าคุณนะ”

เย่เฉินหัวเราะ หลังจากนั้นก็พูดกับคุณท่านซ่งว่า“ท่านซ่งช่วงนี้สุขภาพร่างกายเป็นยังไงบ้างครับ？”

คุณท่านซ่งพยักหน้าซ้ำๆ และกล่าวด้วยความเคารพ“อาจารย์เย่ ต้องขอบคุณคุณมาก ผมสุขภาพร่างกายแข็งแรงดีครับ”

เย่เฉินพยักหน้า ในเวลาเดียวกัน นางาฮิโกะ อิโตะที่อยู่ข้างๆกวักมือเรียกเย่เฉิน ในขณะเดียวกันก็พูดอย่างนอบน้อมเคารพ“สวัสดีครับคุณเย่ เราเจอกันอีกแล้วนะครับ！”

เย่เฉินเดาได้ตั้งแต่แรกแล้วว่านางาฮิโกะ อิโตะจะต้องอยู่ที่นี่แน่ แต่ว่า ใบหน้ายังคงต้องแสร้งทำเป็นแปลกใจแล้วพูดขึ้นมาว่า“โอ้ ที่แท้ก็คุณอิโตะนี่เอง คิดไม่ถึงว่าคุณจะอยู่ที่นี่”

พูดจบ เย่เฉินก็มองไปที่เอมิ อิโตะรวมถึงทานากะ โคอิจิ แล้วพูดอย่างยิ้มๆไปว่า“คุณผู้หญิงอิโตะ คุณทานากะก็อยู่ด้วย”

เอมิ อิโตะรีบลุกขึ้นยืน แล้วโค้งคำนับเก้าสิบองศาพลางพูดขึ้นมาว่า“สวัสดีค่ะคุณเย่！”

ทานากะ โคอิจิไม่มีขาท่อนล่าง จึงทำได้เพียงแค่พนมมืออยู่กับที่แล้วพูดว่า“สวัสดีครับคุณเย่！”

เย่เฉินพยักหน้าเป็นสัญลักษณ์ ซ่งหวั่นถิงกับอิโตะ นานาโกะที่กำลังคุยกันอยู่ไกลๆ พูดด้วยสีหน้าเขินอายว่า“เย่เฉินซังคะ ไม่พบกันนานสบายดีไหมคะ！”

เย่เฉินมองไปที่อิโตะ นานาโกะ เห็นเธอที่ยังคงอ่อนโยนดุจดั่งสายน้ำ ก็ยิ้มพลางพูดขึ้นมาว่า“นานาโกะ ได้ยินจากหวั่นถิงมานานแล้วว่าคุณจะมาดูคอนเสิร์ตที่จินหลิง แต่คิดไม่ถึงว่าจะมาเร็วขนาดนี้”

อิโตะ นานาโกะพูดอย่างเขินๆว่า“เย่เฉินซังคะ ช่วงนี้ฉันไม่ค่อยยุ่งอะไร เลยอาศัยโอกาสนี้ มาผ่อนคลาย และพักผ่อนที่จินหลิงสักหน่อย ”

เย่เฉินพยักหน้า แล้วยิ้มพลางถามเธอไปว่า“ก่อนมาทำไมไม่บอกผมก่อนล่ะครับ？”