ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2486

ฉินเอ้าเสวี่ยนเบะปากอย่างเศร้าสร้อย แล้วพูดเสียงเบาๆ“หนูรู้แล้วค่ะพ่อ……”

เวลานี้เองเย่เฉินยิ้มแล้วพูดขึ้นมาว่า“เอาหมาให้พ่อบ้านช่วยดูแลก่อนเถอะ เดี๋ยวทานอาหารเสร็จแล้วค่อยไปเล่นกับมันก็ได้”

คุณท่านซ่งรีบสั่งการให้พ่อบ้าน จูงสุนัขออกไป

จากนั้นทุกคนก็นั่งที่

ซ้ายมือของเย่เฉินคือคุณท่านซ่ง ขวามือคือนางาฮิโกะ อิโตะ

สำหรับเอมิ อิโตะกับทานากะ โคอิจิ เดิมทีตีให้ตายอย่างไรก็ไม่ยอมนั่งด้วยกัน แต่เย่เฉินยังคงให้พวกเขาอยู่ต่อไป

ความสัมพันธ์ระหว่างนายกับข้ารับใช้ในสังคมญี่ปุ่นนั้นชัดเจนมาก บางครั้งยศถาบรรดาศักดิ์ของผู้อาวุโสคนหนึ่งก็สามารถบดขยี้คนให้ตายได้แล้ว แต่เมื่อเทียบกับหัวเซี่ยไม่ได้ค่อนข้างเข้มงวดน้อยกว่า อีกทั้งเย่เฉินเป็นคนที่ใส่ใจในหลายละเอียดพวกนั้น ดังนั้นจึงให้พวกเขานั่งลงมาทานข้าวด้วยกัน

เอมิ อิโตะกับทานากะ โคอิจิจึงรู้สึกเป็นปลื้มมาก

หลังจากที่ทุกคนนั่งกันแล้ว คุณท่านซ่งจึงให้ทุกคนรินเหล้า โดยเหล้าในครั้งนี้ยังคงเป็นหมาวถาย ในสังคมชนชั้นสูง นี่เป็นยี่ห้อที่ได้รับความนิยมมากที่สุด และยังเป็นทางเลือกเดียวสำหรับแขกและนักการทูตต่างประเทศในงานเลี้ยงต้อนรับชาวต่างชาติ

อีกทั้ง หมาวถายที่คุณท่านซ่งเก็บสะสม แทบจะเป็นสิ่งของล้ำค่าที่ตามท้องตลาดถึงจะมีเงินก็ไม่สามารถหาซื้อได้ แค่หยิบออกมาหนึ่งขวด อย่างต่ำต้องมีประวัติยาวนานถึงยี่สิบปีขึ้นไป

หลังจากที่คนรับใช้รินเหล้าให้ทุกคนแล้ว นางาฮิโกะ อิโตะจึงอดจะยกแก้วขึ้นมาไม่ได้ ดมใต้จมูกครู่หนึ่ง แล้วขึ้นว่า“สมกับเป็นเหล้าของหัวเซี่ยจริงๆ！ลำพังแค่กลิ่นหอมนี้ก็เพียงพอทำให้คนเมาได้แล้ว”

คุณท่านซ่งถามอย่างแปลกใจ“หืม？คุณอิโตะศึกษาเรื่องเหล้าจีนของหัวเซี่ยด้วยหรอครับ？”

นางาฮิโกะ อิโตะพยักหน้า แล้วพูดอย่างจริงจังว่า“ไม่ปิดบังคุณนะครับ ที่ประเทศญี่ปุ่น คนธรรมดาทั่วไปชอบดื่มเบียร์และเหล้าสาเก วัยรุ่นชอบดื่มวิสกี้และไวน์แดง สังคมชนชั้นสูงที่มีอายุหน่อย รวมถึงสมาชิกของตระกูลเก่าแก่ สิ่งที่ชอบที่สุดก็คือเหล้าจีนของหัวเซี่ยเนี่ยแหละครับ”