ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2488

พูดจบ นางาฮิโกะ อิโตะก็มองไปที่เย่เฉิน แล้วพูดอย่างจริงจังว่า“คุณเย่ครับ ช่วงนี้ใบอนุญาตการขนส่งทางทะเลของตระกูลซูแห่งเย่นจิงถูกเพิกถอนไป ซึ่งเป็นโอกาสที่ดีจะเข้าสู่สนามแห่งนี้อย่างรวดเร็ว ไม่ทราบว่าคุณสนใจไหมครับ？”

เย่เฉินโบกมือไปมา แล้วพูดอย่างยิ้มๆว่า“ผมไม่เข้าใจเรื่องการขนส่งทางทะเลเท่าไรครับ อีกทั้งผมไม่มีเรือขนส่งแม้แต่ลำเดียว จะพูดเรื่องการทำธุรกิจขนส่งทางทะเลได้ยังไงล่ะครับ”

นางาฮิโกะ อิโตะรีบพูดขึ้นมาว่า“คุณเย่ครับ ความจริงเรื่องเรือไม่เป็นปัญหาหรอกครับ บริษัทขนส่งทางทะเลส่วนใหญ่ทั่วโลกเช่าเครื่องบินขนส่งสินค้าและเรือบรรทุกน้ำมัน เช่นเดียวกับสายการบินส่วนใหญ่ที่เช่าเครื่องบิน บางบริษัทเก่งเรื่องปฏิบัติการ แต่ไม่ค่อยเก่งเรื่องการบริหารสินทรัพย์หนักและการวางแผนสินทรัพย์ถาวร บางบริษัทเก่งเรื่องการลงทุนสินทรัพย์ถาวรแต่การดำเนินงานกลับไม่ค่อยเก่ง มันก็เหมือนกับร้านค้าปลีกในเครือ ที่ส่วนใหญ่จะไม่เลือกซื้อร้านค้าของตัวเอง และผู้พัฒนาอสังหาริมทรัพย์ที่ลงทุนในห้างสรรพสินค้า มักจะนำร้านค้าเช่าให้กับพ่อค้า แล้วตัวเองเก็บค่าเช่า”

“เรือและเครื่องบินส่วนใหญ่ทั่วโลก ต่างถูกบริษัทผู้ให้เช่ารับซื้อไว้ทั้งหมด ส่วนใหญ่พวกเขามักจะสั่งจองกับผู้ผลิตตั้งแต่เนิ่นๆ หลังจากที่คำสั่งซื้อแล้วชำระเรียบร้อยแล้ว พวกเขาจะไม่ให้เรือและเครื่องบินผ่านมือของพวกเขา แต่จะเริ่มทำการเช่าออกไปแล้วเก็บค่าเช่าสร้างรายได้ทันที”

“ตอนนี้เรือบรรทุกส่วนมากของตระกูลซูไม่ได้ใช้งาน และในนั้นก็มีเรือจำนวนไม่น้อยที่พวกเขาเช่ามา ถ้าหากภายในระยะเวลาสั้นๆยังไม่สามารถกลับมาดำเนินการได้ พวกเขาก็จะหมดหนทาง แบกรับค่าเช่ามหาศาลเหล่านี้ได้ มีแนวโน้มมากที่จะยกเลิกสัญญาเช่าเป็นชุดๆไป ถึงเวลานั้นทรัพยากรเรือสินค้าจำนวนมากจะออกสู่ท้องตลาด คุณสามารถกินเรียบได้ทั้งหมด แล้วใช้โอกาสนี้แย่งธุรกิจการขนส่งทางทะเลของตระกูลซูไว้！”

คุณท่านซ่งที่นั่งฟังอยู่ข้างเมื่อได้ยินดังนั้น จึงอดถอนหายใจไม่ได้“การขนส่งทางทะเลเป็นอุตสาหกรรมที่ทำกำไรได้มหาศาล โลจิสติกส์การค้าระหว่างประเทศส่วนใหญ่ตอนนี้พึ่งพาการขนส่ง ดังนั้นตราบใดที่การแลกเปลี่ยนทางการค้าระหว่างประเทศและประเทศต่างๆ บนโลกดำเนินต่อไป อุตสาหกรรมการขนส่งทางทะเลก็จะเติบโตต่อไป”

พูดจบ เขาก็มองไปที่เย่เฉิน แล้วพูดขึ้นมาว่า“อาจารย์เย่ครับ ปัจจุบันบริษัทผลิตยาเก้าเสวียนของคุณมียอดขายดีไปทั่วโลก คุณอาจใช้โอกาสครั้งหนึ่งในชีวิตนี้ ในการเริ่มต้นการขนส่งทางทะเล ซึ่งจะมีส่วนช่วยในเรื่องการขนส่งไปทั่วโลกให้กับบริษัทผลิตยาเก้าเสวียนเป็นอย่างมาก”

ฉินกางอดที่จะพูดขึ้นมาไม่ได้ว่า“ท่านซ่งครับ ผมไม่ได้ต้องการจะโต้เถียงกับคุณนะครับ แต่บริษัทผลิตยาเก้าเสวียนของอาจารย์เย่ ส่วนมากผลิตแต่สินค้าที่เป็นยา มีปริมาณที่น้อยมากๆ ถ้าหากในอนาคตจะส่งขายไปทั่วโลก ในการส่งออกแต่ละครั้ง อย่างมากก็มีแค่สองสามตู้คอนเทนเนอร์ แต่ผู้จนส่งสินค้ามักจะมีหลายพันตู้ อุปสงค์กับอุปทานมันจะไม่เท่ากันนะครับ……”

คุณท่านซ่งพูดอย่างยิ้มๆ“แน่นอนว่าการพึ่งพาบริษัทผลิตยาเก้าเสวียนอย่างเดียวมันไม่ถูกต้อง แต่คุณเคยคิดไหมครับ ธุรกิจการนำเข้ากับส่งออก และธุรกิจนำเข้ารถยนต์ของคุณ ล้วนพึ่งพาการจนส่งไม่ใช่หรอ？อีกทั้งสิ่งที่คุณทำส่วนมากก็ล้วนเป็นการนำเข้ารถยนต์ ในตลาดภายในประเทศของเรา รถนำเข้าส่วนมากก็มีแหล่งกำเนิดไม่กี่แห่ง ล่าสุดคือประเทศญี่ปุ่น รองลงมาคือเยอรมนี ฝรั่งเศส อิตาลี และที่ไกลที่สุดคือสหรัฐอเมริกา จากที่ผมรู้มา ตู้คอนเทนเนอร์ที่ได้มาตรฐาน สามารถบรรจุรถหรูนำเข้าได้สองคัน ซึ่งมีความต้องการขนส่งทางทะเลมาก！”