ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2491

เมื่อเย่เฉินจบจากงานเลี้ยงตอนค่ำ ออกจากตระกูลซ่ง ซู่โสว่เต้าก็เริ่มเคลื่อนไหว เดินทางไปที่จินหลิงอย่างรวดเร็ว

เพื่อให้สามารถเข้าใกล้นางาฮิโกะ อิโตะได้โดยเร็ว เขายังส่งคนของตัวเอง ใช้ตัวตนอื่น ไปจองโรงแรมป๋ายจินฮ่านกงโดยเฉพาะ

เขารู้ดี โรงแรมป๋ายจินฮ่านกงเป็นธุรกิจของตระกูลเย่ ดังนั้นเขาจึงไม่เพียงแต่ไม่สามารถทำให้คนของตระกูลเย่รู้ข่าวตนเองเข้าพักที่โรงแรมป๋ายจินฮ่านกง กระทั่งยังไม่สามารถทำให้พวกเขารู้ว่าตนเองมาถึงจินหลิงแล้ว

จากแผนการของเขา ลูกน้องได้จองห้องพักเรียบร้อยแล้ว และหลังจากที่ทำการเช็กอินรับคีย์การ์ดมาแล้ว จะทำการเฝ้ารอบๆโรงแรมป๋ายจินฮ่านกง และเมื่อเขามาถึง เอาคีย์การ์ดให้เขาเสร็จ เขาก็จะสามารถข้ามขั้นตอนการเช็กอิน แล้วตรงเข้าห้องพักของโรงแรมได้ในทันที

แม้ว่าโรงแรมจะมีระบบแสดงตัว แต่ระบบแสดงตัวตนก็สามารถใช้ได้กับผู้ที่เปิดห้องพักเท่านั้น

อีกทั้งยิ่งเป็นโรงแรมระดับไฮเอนด์ จะยิ่งให้ความสำคัญกับความรู้สึกและความเป็นส่วนตัวของผู้ใช้งาน ขอแค่แขกที่เข้าออกแต่งตัวอย่างเหมาะสม โดยพื้นฐานแล้วจะไม่มีพนักงานตรวจสอบตัวตนของเขา

เย่เฉินเองก็ไม่รู้ ซู่โสว่เต้ากำลังอยู่ระหว่างทางไปจินหลิง

เขาขับรถออกจากตระกูลซ่ง ระหว่างทางก็โทรศัพท์หาเซียวฉางควนผู้เป็นพ่อตา พอรับสายปุ๊บ ก็เอ่ยถามทันทีว่า“พ่อครับ ฝั่งผมเสร็จแล้วนะครับ พ่อล่ะ？ถ้าฝั่งพ่อเสร็จเหมือนกันผมจะได้เข้าไปรับครับ”

เซียวฉางควรพูดอย่างเหนื่อยหอบ“เย่เฉิน ฉะ……ฉันเหนื่อยจะตายอยู่แล้ว……รีบมาช่วยฉันออกไปเถอะ……”

เย่เฉินถามอย่างแปลกใจ“พ่อครับ เป็นอะไรครับ？”

เซียวฉางควนพูดด้วยน้ำเสียงหมดอาลัยตายอยาก“อย่าพูดถึงมันเลย ฉันถูกคุณน้าหานลากออกมาวิ่ง ขาจะหักอยู่แล้วเนี่ย……”

เมื่อเย่เฉินได้ยิน เขาก็หัวเราะอย่างอดไม่ได้