ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2491
เมื่อเย่เฉินจบจากงานเลี้ยงตอนค่ำ ออกจากตระกูลซ่ง ซู่โสว่เต้าก็เริ่มเคลื่อนไหว เดินทางไปที่จินหลิงอย่างรวดเร็ว
เพื่อให้สามารถเข้าใกล้นางาฮิโกะ อิโตะได้โดยเร็ว เขายังส่งคนของตัวเอง ใช้ตัวตนอื่น ไปจองโรงแรมป๋ายจินฮ่านกงโดยเฉพาะ
เขารู้ดี โรงแรมป๋ายจินฮ่านกงเป็นธุรกิจของตระกูลเย่ ดังนั้นเขาจึงไม่เพียงแต่ไม่สามารถทำให้คนของตระกูลเย่รู้ข่าวตนเองเข้าพักที่โรงแรมป๋ายจินฮ่านกง กระทั่งยังไม่สามารถทำให้พวกเขารู้ว่าตนเองมาถึงจินหลิงแล้ว
จากแผนการของเขา ลูกน้องได้จองห้องพักเรียบร้อยแล้ว และหลังจากที่ทำการเช็กอินรับคีย์การ์ดมาแล้ว จะทำการเฝ้ารอบๆโรงแรมป๋ายจินฮ่านกง และเมื่อเขามาถึง เอาคีย์การ์ดให้เขาเสร็จ เขาก็จะสามารถข้ามขั้นตอนการเช็กอิน แล้วตรงเข้าห้องพักของโรงแรมได้ในทันที
แม้ว่าโรงแรมจะมีระบบแสดงตัว แต่ระบบแสดงตัวตนก็สามารถใช้ได้กับผู้ที่เปิดห้องพักเท่านั้น
อีกทั้งยิ่งเป็นโรงแรมระดับไฮเอนด์ จะยิ่งให้ความสำคัญกับความรู้สึกและความเป็นส่วนตัวของผู้ใช้งาน ขอแค่แขกที่เข้าออกแต่งตัวอย่างเหมาะสม โดยพื้นฐานแล้วจะไม่มีพนักงานตรวจสอบตัวตนของเขา
เย่เฉินเองก็ไม่รู้ ซู่โสว่เต้ากำลังอยู่ระหว่างทางไปจินหลิง
เขาขับรถออกจากตระกูลซ่ง ระหว่างทางก็โทรศัพท์หาเซียวฉางควนผู้เป็นพ่อตา พอรับสายปุ๊บ ก็เอ่ยถามทันทีว่า“พ่อครับ ฝั่งผมเสร็จแล้วนะครับ พ่อล่ะ？ถ้าฝั่งพ่อเสร็จเหมือนกันผมจะได้เข้าไปรับครับ”
เซียวฉางควรพูดอย่างเหนื่อยหอบ“เย่เฉิน ฉะ……ฉันเหนื่อยจะตายอยู่แล้ว……รีบมาช่วยฉันออกไปเถอะ……”
เย่เฉินถามอย่างแปลกใจ“พ่อครับ เป็นอะไรครับ？”
เซียวฉางควนพูดด้วยน้ำเสียงหมดอาลัยตายอยาก“อย่าพูดถึงมันเลย ฉันถูกคุณน้าหานลากออกมาวิ่ง ขาจะหักอยู่แล้วเนี่ย……”
เมื่อเย่เฉินได้ยิน เขาก็หัวเราะอย่างอดไม่ได้
ตอนนี้ เซียวฉางควนนั่งอยู่ริมถนนตรงขอบฟุตบาท เนื้อตัวเต็มไปด้วยเหงื่อ
วันนี้เขาคาดคิดไม่ถึงเลย หวังจะใช้ประโยชน์จากการป่วยของหานเหม่ยฉิง เพื่อสร้างบรรยากาศสักหน่อย เพื่อหวนรำลึกเสียหน่อย แต่ใครจะไปคิดได้ว่า พอมาถึงจะถูกหานเหม่ยฉิงลากออกมาวิ่งริมแม่น้ำทั้งคืน
นอกจากนี้ความแข็งแกร่งทางกายภาพของหานเหม่ยฉิงยังดีจนน่าประหลาดใจ แทบจะเป็นการวิ่งอย่างไรก็ไม่รู้สึกเหนื่อย ร่างกายสภาพกระดูกแก่ๆอย่างเขา วิ่งไปแค่ครึ่งชั่วโมงก็แทบจะตายอยู่แล้ว
เดิมทีอยากจะยอมแพ้ แต่เพราะไม่อยากให้หานเหม่ยฉิงดูถูกตัวเอง ดังนั้นเขาจึงได้เพียงแค่ยืนหยัดต่อไป แต่ถึงเขาจะพยายามอย่างสุดกำลัง ก็ยังคงรั้งท้ายหานเหม่ยฉิงอยู่ดี ดังนั้นหานเหม่ยฉิงจึงทำได้เพียงแค่สิ่งออกไปเอง หลังจากนั้นค่อยวกกลับมา วิ่งเหยาะๆกับเซียวฉางควนระยะหนึ่ง หลังจากนั้นก็วิ่งออกไปอีก สลับกันไปมา
เซียวฉางควนวิ่งไปด้วยสภาพร้องไห้แต่ไม่มีน้ำตา
ตอนนี้เขา อย่าว่าแต่จะหาวิธีหวนเวลาอะไรกับหานเหม่ยฉิงเลย ถึงหานเหม่ยฉิงจะขอร้องด้วยตัวเอง เขาก็ไร้กำลังอยู่ดี อยากกลับไปนอนพักผ่อนเท่านั้น
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...