เข้าสู่ระบบผ่าน

ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2494

เฮ่อหย่วนเจียงยิ้มเบาๆ“ไม่เป็นไรครับ คุณเซียวมีธุระก็ไปทำก่อนได้เลยครับ”

พูดจบ เขาก็พูดอย่างล้อเล่นว่า“จริงสิ ดูแล้วคุณเซียวน่าจะอายุประมาณห้าสิบใช่ไหมครับ？”

“ใช่ครับ ห้าสิบ”เซียวฉางควนพยักหน้า

เฮ่อหย่วนเจียงพูดอย่างยิ้มๆว่า“งั้นคุณเรียกผมว่าน้องชายไม่ได้แล้วล่ะ ผมแก่กว่าหลายปี ปีนี้ห้าสิบห้าแล้วล่ะ”

“ว่าไงนะ？！”เซียวฉางควนถามอย่างตกใจอ้าปากตาค้าง“ปีนี้คุณห้าสิบห้าแล้ว？！”

“ใช่ครับ”เฮ่อหย่วนเจียงหัวเราะ“ปีนี้เดือนมกราคมผมพึ่งอายุครบห้าสิบปีครับ อายุเทียมน่าจะห้าสิบหกแลวล่ะครับ……”

ทันใดนั้นเซียวฉางควนหน้าเสียในทันที

ไม่ใช่อาการโกรธ แต่เป็นการเสียความมั่นใจเป็นอย่างมาก

เขาคิดว่าเฮ่อหย่วนเจียงน่าจะอายุน่าจะประมาณสี่สิบห้า คิดไม่ถึงว่าหมอนี่จะอายุมากกว่าตัวเองถึงห้าปี！

เวลานี้เองเฮ่อหย่วนเจียงมองไปที่หานเหม่ยฉิง แล้วถามเธอว่า“จริงด้วยเหม่ยฉิง คุณเซียวมีธุระต้องไปทำก่อน คุณล่ะ？รีบกลับไหมครับ？ถ้าไม่รีบกลับล่ะก็ เราวิ่งไปด้วยกันอีกสักแป๊บไหมครับ？”

หานเหม่ยฉิงบังเอิญวิ่งยังไม่เต็มที่ จึงรู้สึกว่าพลังและกำลังยังไม่ได้รับการเติมเต็ม พอได้ยินข้อเสนอของเฮ่อหย่วนเจียง เธอแทบจะตอบรับอย่างไม่ลังเล ด้วยรอยยิ้ม“ได้สิคะ ฉันยังวิ่งไม่เต็มที่พอดีเลยค่ะ เราไปวิ่งกันอีกหน่อยนะคะ”

พูดจบ เธอก็มองไปที่เซียวฉางควนกับเย่เฉิน แล้วพูดอย่างยิ้มๆว่า“ฉางควน เย่เฉิน งั้นฉันไม่กลับกับพวกคุณแล้วล่ะค่ะ เย่เฉินเดี๋ยวตอนขับรถกลับขับช้าๆนะ”

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน