ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2494
เฮ่อหย่วนเจียงยิ้มเบาๆ“ไม่เป็นไรครับ คุณเซียวมีธุระก็ไปทำก่อนได้เลยครับ”
พูดจบ เขาก็พูดอย่างล้อเล่นว่า“จริงสิ ดูแล้วคุณเซียวน่าจะอายุประมาณห้าสิบใช่ไหมครับ？”
“ใช่ครับ ห้าสิบ”เซียวฉางควนพยักหน้า
เฮ่อหย่วนเจียงพูดอย่างยิ้มๆว่า“งั้นคุณเรียกผมว่าน้องชายไม่ได้แล้วล่ะ ผมแก่กว่าหลายปี ปีนี้ห้าสิบห้าแล้วล่ะ”
“ว่าไงนะ？！”เซียวฉางควนถามอย่างตกใจอ้าปากตาค้าง“ปีนี้คุณห้าสิบห้าแล้ว？！”
“ใช่ครับ”เฮ่อหย่วนเจียงหัวเราะ“ปีนี้เดือนมกราคมผมพึ่งอายุครบห้าสิบปีครับ อายุเทียมน่าจะห้าสิบหกแลวล่ะครับ……”
ทันใดนั้นเซียวฉางควนหน้าเสียในทันที
ไม่ใช่อาการโกรธ แต่เป็นการเสียความมั่นใจเป็นอย่างมาก
เขาคิดว่าเฮ่อหย่วนเจียงน่าจะอายุน่าจะประมาณสี่สิบห้า คิดไม่ถึงว่าหมอนี่จะอายุมากกว่าตัวเองถึงห้าปี！
เวลานี้เองเฮ่อหย่วนเจียงมองไปที่หานเหม่ยฉิง แล้วถามเธอว่า“จริงด้วยเหม่ยฉิง คุณเซียวมีธุระต้องไปทำก่อน คุณล่ะ？รีบกลับไหมครับ？ถ้าไม่รีบกลับล่ะก็ เราวิ่งไปด้วยกันอีกสักแป๊บไหมครับ？”
หานเหม่ยฉิงบังเอิญวิ่งยังไม่เต็มที่ จึงรู้สึกว่าพลังและกำลังยังไม่ได้รับการเติมเต็ม พอได้ยินข้อเสนอของเฮ่อหย่วนเจียง เธอแทบจะตอบรับอย่างไม่ลังเล ด้วยรอยยิ้ม“ได้สิคะ ฉันยังวิ่งไม่เต็มที่พอดีเลยค่ะ เราไปวิ่งกันอีกหน่อยนะคะ”
พูดจบ เธอก็มองไปที่เซียวฉางควนกับเย่เฉิน แล้วพูดอย่างยิ้มๆว่า“ฉางควน เย่เฉิน งั้นฉันไม่กลับกับพวกคุณแล้วล่ะค่ะ เย่เฉินเดี๋ยวตอนขับรถกลับขับช้าๆนะ”
เย่เฉินจึงพูดขึ้นมาว่า“คุณน้าหานเก่งขนาดนี้ ต้องมีผู้ชายไม่น้อยที่ชอบเธออยู่แล้วมั้งครับ？”
เซียวฉางควนพูดอย่างรีบร้อน“ประเด็นคือ ไอ้หมอนี่เหมือนจะเก่งจริงๆนั่นแหละ！ศาสตราจารย์ของสถาบันเทคโนโลยีแมสซาชูเซตส์ ลำพังแค่ชื่อเสียงก็น่าทึ่งพอแล้ว ดีไม่ดี เขาอาจจะเป็นคู่แข่งคนสำคัญของฉันก็เป็นได้！”
พูดจบ เขาก็อดที่กัดฟันสบถขึ้นมาไม่ได้ว่า“ให้ตายสิ นายว่าไอ้หมอนี่ไปเมืองนอก ในเมื่อออกไปแล้ว ก็อยู่ที่เมืองนอกเฉยๆไม่ดีรึไง？หนีกลับมาทำไมกัน？”
เย่เฉินไม่ได้คิดแบบนั้น จึงพูดอย่างยิ้มๆว่า“หลังจากที่เด็กและผู้ใหญ่จากบ้านไปแล้ว ชาวหัวเซี่ยยังคงหวังที่จะหวนคืนสู่รากเหง้าในอนาคตอีกอย่างเขากลับประเทศมาเป็นศาสตราจารย์ นั่นก็เป็นเพราะสร้างประโยชน์ต่อประเทศชาติ อย่างน้อยก็สามารถอบรมบ่มเพาะคนมีความสามารถขึ้นมาได้”
เซียวฉางควนพูดอย่างหงุดหงิดว่า“ไม่มีเขาสักคนคงไม่ทำให้ประเทศชาติเสียหายอะไรหรอก！โดยเฉพาะไอ้หมอนี่ยังมาจากสหรัฐอเมริกา！คุณน้าหานของนายก็ใช้ชีวินอยู่ที่อเมริกามานานขนาดนี้ ต้องมีภาษาที่ใช้ร่วมกัน แล้วฉันล่ะ？สหรัฐอเมริกาหน้าตาเป็นยังไงฉันยังไม่เคยเห็นด้วยซ้ำ！”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...
หม่าหลังนเอ๋ย หม่าหลัน!! คุณมึงมีสิทธิ์ไปสอนคนอื่นด้วยหรอ ตัวคุณมึงเองยังทำที่พูดไม่ได้เลย ยังมีน่าไปสอนคนอื่น 555 สนุกมาๆเลยครับ เรื่องแรกเลยที่อ่านแล้วอินขนาดนี้ ขอบคุณที่ทำออกมาให้อ่านครับ แต่ปรับให้ผญ.ที่เข้าหาพระเอก ไม่ต้องลุกหนักเกินไป มันดูน่าเบื่อ ดูขัดใจกับคนอ่าน เรื่องรักที่มีแต่พระเอกเข้าใจได้ แต่เรื่องที่อ่อยพระเอกขั้นสุด มันดูน่าเบื่อเกินไป ไม่ฟิน...
หม่าหลังนมากก...
สะใจมากกก...