ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2498

ไหม้เฉิงซินพูดอย่างยิ้มๆ“ผมใช้รถอยู่ภายในเมืองนั่นแหละครับ วันๆหนึ่ง อย่างมากน่าจะประมาณร้อยสองร้อยกิโลเมตร”

คนขับรถโดยสารจึงโพล่งออกไปว่า“งั้นคุณก็ให้สองพันหยวนแล้วกัน！”

“สองพัน？！”ไมค์ที่อยู่ข้างอุทานขึ้นมาอย่างตกใจ“คุณคิดราคาโหดไปรึเปล่า？คุณจะกรรโชกเรา เพียงเพราะเห็นเราออกมาจากสถานีรถไฟแบบนี้ไม่ได้นะ！”

คนขับรถโดยสารหน้าเหี่ยวแดงก่ำด้วยความอับอาย จึงรีบพูดขึ้นมาว่า“งั้นพันห้าก็แล้วกัน？”

ไมค์ยังอยากพูดอะไรบางอย่าง เวลานี้เองไหม้เฉิงซินจึงยื่นมือตัดบทสนทนาเขา แล้วพูดอย่างใจเย็นว่า“สองพันนั่นแหละ ไมค์ เอาเงินให้เขาไป”

ไมค์พูดอย่างไม่รู้ตัวว่า“คุณทวดครับ เมื่อกี้เขาพึ่งบอกว่าพันห้านะครับ……”

ไหม้เฉิงซินพูดอย่างเด็ดขาดว่า“ลืมสิ่งที่ฉันพูดกับแกไปเมื่อกี้แล้วหรอ？สองพัน เอาเงินให้เขาไปซะ”

ทันใดนั้นเขารู้สึกเย็นวาบ รีบพยักหน้า แล้วหยิบธนบัตรหนึ่งร้อยหยวนออกมานับยี่สิบใบแล้วยื่นส่งให้คนขับไป

อันที่จริงเขาไม่ได้ขี้เหนียว และไม่ใช่ว่าไม่มีปัญญาจ่ายเงินสองพันหยวนนี้ เพียงแต่การที่คนอื่นกรรโชกตัวนี้อย่างซึ่งๆหน้าแบบนี้ทำให้เขารู้สึกรับไม่ได้

แต่ทว่า เมื่อนึกถึงคำพูดของคุณทวด บอกว่าให้ตัวเองลดการโต้เถียงกับผู้อื่น เขาจึงรู้สึกตัวขึ้นมาทันที หลังจากนั้นก็ควักเงินออกมาอย่างเต็มใจ

คนขับรับเงินอย่างดีใจ แล้วนับอย่างละเอียด พลางรีบพูดขึ้นมาว่า“เชิญทั้งสองท่านขึ้นรถครับ！”

ไมค์พยุงไหม้เฉิงซินเข้ามานั่งในรถ แล้วเขาก็อ้อมไปนั่งอีกฝั่ง

คนขับรถขับรถมุ่งไปข้างหน้าไปด้วย พลางถามไปด้วยว่า“ท่าสองท่านน่าจะพึ่งกลับมาจากต่างประเทศใช่ไหมครับ？”

ไมค์ถามอย่างแปลกใจ“คุณรู้ได้ยังไง？”

คนขับรถพูดอย่างยิ้มๆ“คนในประเทศมีไม่กี่คนหรอกครับที่พกเงินสดหลายพันออกจากบ้าน ที่นี่เราใช้จ่ายผ่านอิเล็กทรอนิกส์กันทั้งนั้นแหละครับ มันปลอดภัยและประหยัดเวลา”

ไมค์พยักหน้า แล้วพูดขึ้นมาว่า“นี่เป็นเรื่องจริงนั่นแหละครับ การใช้จ่ายผ่านอิเล็กทรอนิกส์ของภายในประเทศ ก้าวหน้ากว่าต่างประเทศมาก”

คนขับรถพูดอย่างภาคภูมิใจ“แน่นอนอยู่แล้วครับ สังคมไร้เงินสดไงครับ！คุณดูสิหลังจากที่เราใช้จ่ายผ่านอิเล็กทรอนิกส์ โจรขโมยก็น้อยกว่าเมื่อก่อนมากเลยครับ”