ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2500
เย่เฉินพูด“ไม่ต้องหรอก ที่ผมโทรหาคุณ เพราะมีเรื่องอยากให้คุณชี้แนะน่ะครับ”
หวังตงเสวี่ยนรีบพูดขึ้นมาว่า“คุณชายอย่าเกรงใจไปเลย มีเรื่องอะไรพูดมาได้เลยค่ะ ฉันจะพยายามช่วยคุณหาวิธีอย่างสุดความสามารถค่ะ”
เย่เฉินพูด“ผมสนใจอยากทดลองเกี่ยวกับธุรกิจการขนส่งทางทะเลน่ะครับ พอดีตระกูลอิโตะของญี่ปุ่นสามารถให้ทรัพยากรและความช่วยเหลือ ในมือผมยังมีทุนที่ค่อนข้างเพียงพอ ดังนั้นเลยอยากหาโอกาสทำธุรกิจนี้”
“แต่ตอนนี้ปัญหาคือ ฉันหาคนที่เหมาะสมที่จะมารับโปรเจกต์นี้ไม่ได้ เลยอยากถามคุณว่ามีวิธีอะไรดีๆไหมครับ หรือคุณมีเวลาสามารถพยุงธุรกิจนี้ขึ้นมาได้ไหม”
“ถ้าเป็นไปได้ เรื่องเงินเดือนผมไม่มีทางตระหนี่แน่นอน ผมจะให้คำตอบที่คุณพึงพอใจ”
หวังตงเสวี่ยนที่ฟังจบ ก็พูดอย่างจริงจังว่า“คุณชายคะ ถ้าคุณต้องการ ฉันสามารถทำงานให้คุณได้ทุกอย่าง……”
พูดถึงตรงนี้ หวังตงเสวี่ยนก็ชะงักไปครู่หนึ่ง แล้วพูดขึ้นมาว่า“แต่โปรเจกต์ใหญ่อย่างการขนส่งทางทะเล แค่เริ่มทำ ก็ต้องใช้ทุนหลักพันหลักหมื่นล้านเลยนะคะ มันเป็นเรื่องที่ใหญ่มากจริงๆ……”
“และถึงฉันจะบริหารงานที่ตี้เหากรุ๊ปได้ไม่เลว แต่หน้าที่หลักๆของฉันคือโปรเจกต์พัฒนาอสังหาริมทรัพย์เชิงพาณิชย์ ประการแรกคือฉันไม่เข้าใจด้านการขนส่งทางทะเล อีกประการคือฉันไม่เข้ากฎระเบียบของการค้าระหว่างประเทศ”
“โดยเฉพาะฉันไม่เข้าใจกฎข้อบังคับการค้านำเข้าและส่งออก นโยบายเกี่ยวกับภาษีของประเทศอื่นๆในต่างประเทศ ถ้าคุณให้ฉันจัดการบริหารโปรเจกต์นี้ ฉันอาจจะต้องการเวลาสักระยะหนึ่งในการทำความเข้าใจ หลังจากนั้นค่อยสร้างทีมขึ้นมา ถ้าเป็นแบบนี้ การเตรียมการเบื้องต้นอาจใช้เวลาหลายปี……”
เมื่อเย่เฉินฟังถึงตรงนี้ ก็เข้าใจความหมายของหวังตงเสวี่ยน ดังนั้นจึงถามเธอว่า“งั้นคุณแนะนำให้ผมไปหาผู้เชี่ยชาญใช่ไหมครับ？”
“ใช่ค่ะ”หวังตงเสวี่ยนพูดอธิบาย“วงการขนส่งทางทะเลแบบนี้ จำเป็นต้องเชื่อมต่อกับประเทศการค้าหลักในโลก”
“ที่ใกล้ที่สุดก็คือญี่ปุ่นและเกาหลี รองลงมาคือประเทศผู้ผลิตน้ำมันในตะวันออกกลางรวมถึงออสเตรเลีย หลังจากนั้นก็คือยุโรปและอเมริกาเหนือค่ะ”
“สิ่งที่ฉันพูดมาเป็นแค่ประเด็นสำคัญเท่านั้น แม้ว่าอุปสงค์เดียวของประเทศอื่นๆในระดับที่สองจะมีไม่มาก แต่ยอดรวมที่เพิ่มเข้ามาก็ยังมหาศาลมาก”
“ถ้าจะทำธุรกิจนี้ขึ้นมาจริงๆ ก่อนอื่นคุณต้องมีความเข้าใจที่ดีเกี่ยวกับนโยบายของประเทศเหล่านี้ อีกทั้งยังต้องมีทรัพยากรท้องถิ่นจำนวนหนึ่ง เพื่อให้สามารถเชื่อมต่อกับเจ้าหน้าที่ท้องถิ่นและท่าเรือได้อย่างรวดเร็ว”
หวังตงเสวี่ยนรีบพูดขึ้นมาว่า“ดีจังเลยค่ะ！ด็อกเตอร์เฮ่อเก่งมากจริงๆ！”
“เขาเป็นนักศึกษาที่มีผลการเรียนสูงด้านเศรษฐศาสตร์และการจัดการ ก่อนหน้าที่จะไปสินที่สถาบันเทคโนโลยีแมสซาชูเซตส์ เคยทำงานที่ซิลิคอนแวลลีย์มาก่อน หลังจากนั้นค่อยไปวอลล์สตรีท บริษัทที่เขาทำงานด้วยล้วนแต่ติดอันดับฟอร์ชูนห้าร้อย อีกทั้งตำแหน่งยังสูงมากอีกด้วย”
“เขามีประสบการณ์การทำงานที่ไร้ที่ติมากว่ายี่สิบปี ต่อมาเนื่องจากการเปลี่ยนแปลงเล็กน้อยในครอบครัว เขาเลยลาออกจากงานที่วอลล์สตรีท แล้วไปสอนหนังสือที่สถาบันเทคโนโลยีแมสซาชูเซตส์”
พูดจบ หวังตงเสวี่ยนก็พูดต่อว่า“คุณชายคะ จากที่ฉันรู้จักด็อกเตอร์เฮ่อมา ภายในประเทศน่าจะไม่สามารถหาคนที่สองที่มีความสามารถบริหารจัดการอย่างเขาได้อีกแล้ว！”
“ยิ่งไปกว่านั้นเขายังทำงานกับบริษัทข้ามชาติมานานหลายปี โดยบินไปหลายทวีปตลอดทั้งปี รู้นโยบายของประเทศการค้าหลัก ๆ ของโลกเป็นอย่างดี อีกทั้งมีข้อมูลท้องถิ่นจำนวนมากอีกด้วย”
“ถ้าคุณสามารถพูดให้เขายอมร่วมงานได้ ธุรกิจของคุณก็จะสามารถเริ่มต้นได้ในเวลาที่เร็วที่สุด อีกทั้งรักษาความรวดเร็วในการเติบโตได้อีกด้วยค่ะ！”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...