ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2515
"ลูกสาวของคุณ?!"
เย่เฉินรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย
ในเวลานี้ เฮ่อหย่วนเจียงก็อธิบายทันที:"ลูกสาวของฉันอายุพอๆกับคุณ และพึ่งจบปริญญาเอกจากมหาวิทยาลัยสแตนฟอร์ดเมื่อปีที่แล้ว และทำงานที่ Goldman Sachs ที่วอลล์สตรีท แต่ช่วงก่อนเธอพึ่งลาออกจากที่นั่น ฉันตั้งใจจะให้เธอกลับมาทำงานที่ประเทศจีน แต่ลูกสาวไม่ค่อยชอบฉันและค่อนข้างดื้อรั้น ฉันพูดอะไรเธอก็ไม่ฟัง"
เย่เฉินอดไม่ได้ที่จะถามเขา:"ด็อกเตอร์เฮ่อ ถ้าฉันจะร่วมมือกับเธอ เธอจะยอมตกลงเหรอ?"
เฮ่อหย่วนเจียงรีบพูดทันที:"ฉันกำลังเกลี้ยกล่อมเธออยู่ เพราะตอนนี้เศรษฐกิจภายในประเทศจีนดีมากๆ และแข็งแกร่งกว่าสหรัฐอเมริกาและยุโรป ในแง่ของศักยภาพและการพัฒนาในอนาคต เศรษฐกิจในประเทศดีกว่าต่างประเทศมากๆ ตอนนี้เธอเริ่มให้ความสนใจกับธุรกิจในประเทศแล้ว แต่เพราะเธอไม่ค่อยชอบฉัน เธอก็เลยไม่ยอมกลับมา ฉันคิดว่าถ้าคุณไปพูดกับเธอ เธอน่าจะยอมตกลง"
ขณะพูด เฮ่อหย่วนเจียงก็รีบพูดเสริมว่า:"ถึงแม้ลูกสาวของฉันจะไม่ใช่อัจฉริยะ แต่เธอเก่งมากๆด้านการเงินและการบริหาร ถ้าคุณสามารถเกลี้ยกล่อมให้เธอมาช่วยงานของคุณได้ ฉันก็จะคอยช่วยเธออยู่เบื้องหลัง เมื่อถึงเวลานั้นก็หมายถึงพวกเราสองพ่อลูกทำงานให้คุณ และฉันจะไม่ยอมออกหน้า ฉันจะเป็นคนวางแผนกลยุทธ์เท่านั้น ถ้าทำแบบนี้ฉันก็ไม่ได้ทำผิดกับคำสัญญา"
เมื่อเย่เฉินได้ยินคำพูดนี้ ก็รู้สึกดีใจมากๆ
เดิมทีเขาหวังจะได้ตัวด็อกเตอร์เฮ่อมาช่วยงาน แต่เมื่อดูจากสถานการณ์ในตอนนี้ ด็อกเตอร์เฮ่อไม่สามารถช่วยงานเขาได้โดยตรง
แต่ถ้าสามารถเกลี้ยกล่อมลูกสาวของเขามาร่วมงานได้ ก็จะได้รับความช่วยเหลือต่างๆจากด็อกเตอร์เฮ่อ และยังมีลูกสาวที่ทำงานเก่งเพิ่มมาอีกหนึ่งคนด้วย
เย่เฉินพยักหน้าและพูดด้วยรอยยิ้ม:"พูดกับตามตรง เธอมีนิสัยดื้อรั้นนิดหน่อย"
"เธอไม่ได้แค่ดื้อรั้นนิดหน่อย!"เฮ่อหย่วนเจียงพูดด้วยความโกรธ:"คุณรู้ไหมว่าเรื่องที่ทำให้ฉันโกรธมากๆคืออะไร?"
เย่เฉินถามด้วยความสงสัย:"คือเรื่องอะไร?"
เฮ่อหย่วนเจียงอยากจะพูดออกมา แต่จู่ๆเขาก็ลังเลเล็กน้อยที่จะพูดมัน
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...