ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2521

เฮ่อจือชิวซึ่งอยู่ห่างไกลในซีเรีย หลังจากที่ได้ยินคำพูดนี้ของเย่เฉิน ก็สะเทือนใจเป็นอย่างมาก

ในช่วงเวลานี้ จำนวนเพื่อนร่วมชั้นของพวกเธอ ก็ประสบปัญหาและอันตรายมากมายอยู่ในซีเรีย แม้ว่าจะอันตรายหลายครั้งก็หลบหลีกได้อย่างโชคดี แต่ทุกคนรู้ดีอยู่แก่ใจเป็นอย่างมาก ความเสี่ยงที่จะอยู่ถ่ายทำสารคดีในซีเรียนั้นยังสูงมาก

เฮ่อจือชิวรู้สึกว่า ถ้าหากสามารถที่จะเอาค่าสปอนเซอร์ยี่สิบล้านดอลลาร์จากเย่เฉินได้ ถ้าอย่างนั้นสำหรับความปลอดภัยของทุกคนและสำหรับค่าใช้จ่ายถ่ายทำของทุกคน ก็มีการปรับปรุงคุณภาพ

เมื่อคิดถึงสิ่งนี้ เธอจึงตอบเย่เฉินว่า: “คุณเย่ อย่างนี้นะ ข้อเสนอของคุณ ฉันจะปรึกษาคนในทีมของฉัน ดูความคิดของทุกคน ถ้าหากทุกคนเห็นด้วย งั้นฉันก็ไม่มีอะไรจะคัดค้าน”

เย่เฉินพูดด้วยรอยยิ้ม: “อย่างงั้นก็ดีมาก พวกคุณจะให้ข้อสรุปที่ชัดเจนแก่ผมได้เมื่อไหร่?”

เฮ่อจือชิวพูดอย่างเร่งรีบว่า: “ตอนนี้พวกเรากำลังเตรียมที่จะเข้าร่วมปฏิบัติการทางทหารของกองกำลังรัฐบาลท้องถิ่น พวกเขากำลังจะไปโจมตีฐานทัพทหารขนาดเล็กของฝ่ายต่อต้านก่อนรุ่งสาง ภารกิจโจมตีทั้งหมดคาดการณ์ว่าจะต่อเนื่องหกชั่วโมง ฉันจะพยายามอย่างเต็มที่ให้คำตอบสุดท้ายกับคุณก่อนที่ฟ้าจะมืดในวันนี้ คุณว่าได้หรือเปล่า?”

เมื่อเฮ่อหยว่นเจียงได้ยินเฮ่อจือชิวจะเข้าร่วมปฏิบัติการทางทหาร ก็เร่งรีบพูดกับเย่เฉินว่า: “เย่เฉิน นายจะต้องเกลี้ยกล่อมเธอดีๆ ห้ามให้เธอไปนะ! ทำสงครามกันขึ้นมาจริงๆ ลูกกระสุนไม่มีตา ถ้าเกิดได้รับบาดเจ็บ ไม่ตายก็เกือบตาย!”

เย่เฉินพยักหน้า และพูดว่า: “งั้นผมจะพยายามเกลี้ยกล่อมเธอ…”

หลังจากที่พูดจบ ก็ส่งข้อความเสียงให้เฮ่อจือชิวหนึ่งข้อความว่า: “คุณเฮ่อ ผมขอแนะนำเป็นการส่วนตัวว่าคุณอย่าเข้าร่วมปฏิบัติการทางทหารแบบนี้ดีกว่า ไม่งั้นก็วันนี้ทีมของพวกคุณก็ไม่ต้องไปแล้ว ทุกคนนั่งลงมาประชุมด้วยกัน พิจารณาของข้อเสนอของผมอย่างรอบคอบ ถ้าหากพวกคุณก็เห็นด้วย ผมจะโอนเงินไปให้ในทันที ทีมของพวกคุณก็สามารถที่จะจ้างกลุ่มทหารรับจ้างจากแบล็ควอเตอร์มาคุ้มกันความปลอดภัยของพวกคุณได้ คุณคิดว่ายังไง?”

เย่เฉินยักไหล่ และพูดว่า: “คุณอาเฮ่อ ซีเรียอยู่ห่างจากพวกเราอย่างน้อยหกถึงเจ็ดพันกิโลเมตร ต่อให้คุณเป็นห่วงมากแค่ไหน ก็ยากมากที่จะแก้ไขปัญหาได้ อดทนรอคำตอบจากเธอดีกว่า ผมคิดว่าเงื่อนไขที่ผมให้ในครั้งนี้ดีเป็นพิเศษขนาดนี้ พวกเธอน่าจะไม่มีทางปฏิเสธ”

เฮ่อหยว่นเจียงพูดอย่างทอดถอนหายใจว่า: “เย่เฉิน ขอบคุณนายมากจริงๆ เรื่องของครอบครัวฉัน ยังจะให้นายมาเปลืองเงิน…”

จากนั้น เขาก็พูดอย่างค่อนข้างทอดถอนหายใจอย่างหดหู่ว่า: “ตั้งแต่ที่ฉันตัดสินใจละทิ้งงานและชีวิตในชนชั้นสูงเลือกสอนและถ่ายทอดความรู้ เงินของในบ้านที่บริจาคได้ก็แทบจะบริจาคออกไปแล้ว ยังทำได้การกุศลส่วนหนึ่งให้กับจือชิวด้วย ตอนนี้ทรัพย์สินทั้งหมดของฉันก็คือคฤหาสน์หลังเล็กในเมืองจินหลิง บวกกับเงินสดไม่ถึงสิบล้านหยวน รวมทั้งหมดก็มีเพียงยี่สิบล้านต้นๆ หากแปลงเป็นดอลลาร์สหรัฐ ประมาณสามถึงสี่ล้าน ไม่งั้นฉันเอาเงินและบ้านเหล่านี้ให้คุณ ที่เหลือฉันจะค่อยๆคิดหาทางคืน!”

เย่เฉินรีบพูดว่า: “คุณอาเฮ่อคุณก็อย่าพูดเกรงใจกับผมขนาดนี้ พูดตามตรงผมมาหาคุณและลูกสาวของคุณช่วยผมทำเงิน เงินจำนวนเล็กน้อยแค่นี้ก็ถือว่าเป็นการลงทุนในช่วงเริ่มต้น ยิ่งไปกว่านั้นคุณวางใจได้ ถ้าหากจือชิวยินยอมที่จะกลับมาช่วยเหลือ ผมจะให้เงินเดือนประจำปีมากมายกับเธออย่างแน่นอน; ถ้าหากจือชิวสามารถที่จะช่วยผมผลักดันธุรกิจการขนส่งทางเดินเรือในมหาสมุทรในเส้นทางที่ถูกต้องได้ อยู่ในค่าตอบแทนผมยังจะเพิ่มให้อีกสองเท่า!”