ในวันธรรมดา ความขมขื่นของเขาที่อยู่เต็มอกก็ไม่กล้าพูดออกไปข้างนอก ยังแกล้งทำท่าทางของผู้สูงส่งหลอกลวงคนอื่น แต่ตอนนี้กลับถูกหมอนี่เปิดเผยอย่างนึกไม่ถึง ก็ทำให้เขาเดือดเป็นฟืนเป็นไฟในทันที
เขารู้สึกว่าเย่เฉินไม่ได้มีความสามารถอะไรที่ดูดวงได้จริงๆ เขารู้สึกว่าเย่เฉินก็ตั้งใจอยากทำลายธุรกิจของตัวเอง ยิ่งไปกว่านั้นยังอยากจะฉวยโอกาสเยาะเย้ยตัวเอง!
ดังนั้น เขาก็เยาะเย้ยในทันที และพูดอย่างเต็มไปด้วยความดูถูกว่า: “เหอะ! แกบอกว่าข้าลำบากทำงานหนักไปตลอดชีวิตเหรอ? ตลกสิ้นดีจริงๆ! บอกแกตามตรงนะ ตอนที่ข้ายังเป็นวัยรุ่นก็ได้รับอิสรภาพทางการเงินตั้งนานแล้ว ยิ่งไปกว่านั้นฉันก็มีลูกหลานเต็มบ้านเต็มเมืองไปตั้งนานแล้ว สามารถที่จะอยู่บ้านสุขสมกับภรรยาและมีความสุขของครอบครัวที่ได้อยู่รวมตัวกันทั่วหน้า เหตุผลที่อายุมากขนาดนี้ยังออกมาทำนายดวงชะตา ก็คืออยากจะโปรดสรรพสัตว์ให้หลุดพ้นจากห้วงแห่งความทุกข์โดยทั่วกันเท่านั้นเอง!”
จากนั้น เขามองไปทางเฮ่อหยว่นเจียง แต่พูดด้วยน้ำเสียงที่บูดบึ้งเล็กน้อยว่า: “คุณพาวัยรุ่นที่คุยโวโอ้อวดอย่างไม่รู้สึกกระดากอายออกไปเถอะ เรื่องของคุณฉันอยากจะช่วยเหลือ แต่ดูเหมือนว่าคุณกับฉันจะไม่มีวาสนากันริงๆ ดังนั้นยังขอให้คุณจัดการเรื่องราวของตัวเองให้ดีๆด้วย”
เฮ่อหยว่นเจียงค่อนข้างวิตกกังวลในทันที กดน้ำเสียงให้ต่ำพูดกับเย่เฉินว่า: “เย่เฉิน เรื่องราวแบบนี้พวกเราไม่เชื่อ ก็อย่าลบหลู่ ยิ่งไปกว่านั้นพูดตามตรงนะห้าพันหยวนก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร ต่อให้ซื้อความสบายใจก็คุ้มค่า”
เย่เฉินโบกมือ มองไปทางชายชราคนนั้น และพูดด้วยรอยยิ้มว่า: “ฉันว่าแกแก้มทั้งสองซูบผอมแต่คนแน่นหนา ดูไม่เหมือนคนที่มีความสุขเลย ยิ่งไปกว่านั้นรูปร่างหน้าผากก็ไม่เต็ม นี่เป็นตามฉบับของลูกน้อย ถึงขนาดโหงวเฮ้งใบหน้าไม่มีลูก แกบอกว่าแกลูกหลานเต็มบ้านเต็มเมือง นี่จะเป็นไปได้ยังไง?”
ชายชราพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา: “ไอ้หนุ่ม แกความสามารถไม่เท่าคนอื่น เริ่มที่จะด่าคนอื่นด้วยคำถูกเหยียบหยามเหรอ? ข้ามีลูกชายมีลูกสาวสามคน หลานชายปู่หลานสาวปู่และหลานชายตาหลานสาวตารวมกันแล้วมีสิบสามคน แกกลับบอกว่าโหงวเฮ้งใบหน้าลูกน้อยไม่มีลูกเหรอ?! มีอย่างนี้ที่ไหนกันเนี่ย!”
เย่เฉินยิ้มเล็กน้อย: “แกอย่าเพิ่งวิตกกังวลก่อน ฉันจะทำนายดวงชะตาให้แกนะ”
จากนั้น เขาหยิบเหรียญทองแดงห้าเหรียญนั้นแล้ว และโยนทิ้งอีกครั้ง
หลังจากนั้น เย่เฉินมองดูตำแหน่งหัวก้อยของเหรียญทองแดงหลายเหรียญนี้ และพูดอย่างราบเรียบว่า: “ในสัญญาลักษณ์แห่งการทำนายแสดงให้เห็นว่า แกดวงดาวโดดเดี่ยวเดียวดาย ลิขิตไว้ว่าไร้ทายาทสืบสกุล!”
หลังจากที่พูดจบ เย่เฉินมองดูเขา และถามอย่างจริงจังว่า: “ลูกชายลูกสาวหลายคนของแก หน้าเหมือนกับแกหรือเปล่า?”
ชายชรานิ่งอึ้งในทันที
ประโยคเดียวของเย่เฉิน ทิ่มแทงปมที่หลอกหลอนใจเขามานานหลายปีอยู่เสมอ
ชายชราบอกว่า: “ภรรยาของฉันคือกรุ๊ปO! ทำไม? แกอยากจะพูดอะไร?”
เย่เฉินก็ถามว่า: “งั้นแกรู้กรุ๊ปเลือดของลูกคนใดคนหนึ่งในหกคนของแกหรือเปล่า?”
ชายชราพูดต่อไปว่า: “ลูกชายคนโตของฉันก็เป็นAB เหมือนกับฉัน ทำไมเหรอ?”
ในครั้งนี้ เย่เฉินยังไม่ได้พูดอะไร เฮ่อหยว่นเจียงที่อยู่ข้างๆก็พูดด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความตกใจ: “ภรรยาของคุณเป็นกรุ๊ปเลือดOคุณเป็นกรุ๊ปเลือดABลูกชายคนโตของคุณก็เป็นกรุ๊ปABเหรอ?”
“ใช่!”ชายชราพูดด้วยน้ำเสียงที่เย็นชาว่า: “กรุ๊ปเลือดเหมือนกับฉัน จะต้องเป็นลูกชายแท้ๆของฉันอย่างแน่นอน!”
เฮ่อหยว่นเจียงพูดอย่างกระอักกระอ่วน: “เรื่องนี้…จากมุมมองของทางพันธุกรรมกรุ๊ปเลือดทางวิทยาศาสตร์ คนกรุ๊ปABและกรุ๊ปเลือดO จะให้กำเนิดออกมาได้เฉพาะกรุ๊ปเลือดA หรือว่ากรุ๊ปเลือดB และเป็นไปไม่ได้ที่จะให้กำเนิดกรุ๊ปเลือดO หรือกรุ๊ปเลือดAB…”

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...