ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2534
หลังจากที่พูดจบ เขาอกจะแตกตายไปอย่างสิ้นเชิง ทรุดตัวลงนอนกับพื้นในทันใด และร้องไห้เสียงดังขึ้นมา
เฮ่อหยว่นเจียงก็ตกตะลึงเช่นกัน
เขาคิดว่าเย่เฉินจงใจทำให้ชายชราคนนี้โกรธ แต่ว่าคาดไม่ถึงว่ากลับทำให้เย่เฉินทำนายดวงชะตาออกมาไม่ดี
เขารีบถามเย่เฉินว่า: “เย่เฉิน…นี่…นี่…นี่มันเกิดอะไรขึ้น”
เย่เฉินยักไหล่อย่างช่วยไม่ได้: “เรื่องมันก็เป็นแบบนี้แหละ ดูจากโหงวเฮ้งใบหน้าและสัญญาลักษณ์แห่งการทำนายของเขา เขาก็ไม่ควรที่จะมีลูกชาย ปรากฏว่าดันมีสามคน งั้นก็แสดงให้เห็นว่าผิดปกติ แต่ตอนนี้ก็คลี่คลายแล้ว เขาไม่มีลูกชายจริงๆ”
เฮ่อหยว่นเจียงอดไม่ได้ที่จะถามว่า: “ดูดวงดูโหงวเฮ้งสามารถที่จะดูได้แม่นขนาดนี้จริงๆเหรอ? นี่ก็มหัศจรรย์เกินไปแล้วนะ?”
เย่เฉินลุกขึ้นยืน ดึงเฮ่อหยว่นเจียงเดินไปไกลไปด้วย และพูดกระซิบไปด้วยว่า: “คุณอาเฮ่อ อันที่จริงเมื่อกี้นี้ผมตั้งใจล่อเขาเล่น คาดไม่ถึงว่าปากเสียของผมจะพูดได้แม่น….”
“หา?!”เฮ่อหยว่นเจียงพูดด้วยความตกตะลึงอ้าปากค้างว่า: “นี่…นี่ก็พูดแม่นได้ด้วยเหรอ?!”
เย่เฉินพูดด้วยรอยยิ้ม: “โชคเข้าข้างนะ! มีอะไรที่เป็นไปไม่ได้บ้าง”
เฮ่อหยว่นเจียงก็ถามว่า: “งั้นเมื่อกี้นี้เขาบอกว่าเรื่องที่จือชิวมีความทุกข์จะว่ายังไง?”
เย่เฉินโบกมือ: “นั่นเป็นสิ่งที่เขาพูดจาเหลวไหล คุณอย่าได้เอาไปใส่ใจเลย”
เมื่อเฮ่อหยว่นเจียงได้ยินแบบนี้ ก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก
เขาก็พบว่า ชายชราที่ทำนายดวงชะตานั่น หลอกลวงเกินไปจริงๆ
เฮ่อหยว่นเจียงถอนหายใจอย่างช่วยไม่ได้ และพูดว่า: “งั้นก็ได้ งั้นฉันไปก่อนแล้ว วันนี้เราสองคนจะต้องติดต่อกัน ไม่ว่ายังไงทางใครนั้นมีข่าวอะไร ก็แลกเปลี่ยนกันโดยเร็วที่สุด”
“ไม่มีปัญหาครับ”
เมื่อมองตามหลังของเฮ่อหยว่นเจียงที่ข้ามทางม้าลายแล้ว เย่เฉินถึงอดไม่ได้ที่จะถอนหายใจ และพูดพึมพำอย่างเศร้าโศกว่า: “ฉันรู้สึกเสมอว่าเฮ่อจือชิวกำลังจะเกิดเรื่องขึ้นอยู่แล้ว เวลาที่เหลือให้เธอก็ไม่มากแล้ว แต่ว่าฉันจะช่วยเธอยังไง? อย่างแรกฉันไม่รู้รายละเอียดว่าเธออยู่ที่ไหน อย่างที่สองไม่รู้ว่าจะไปซีเรียยังไง...”
“ต้องรู้ว่า ตอนนี้ซีเรียเต็มไปด้วยสงคราม! สถานการณ์ปั่นป่วนเกินไป ทุกเมืองในประเทศ ก็ไม่มีเที่ยวบินตรงไปยังประเทศนี้”
“ถึงขนาดบนอินเทอร์เน็ตยังมีข่าวบอกว่า ระบบสายการบินของซีเรียถูกระงับไปนานแล้ว ไม่แน่ถ้าบินไปประเทศเพื่อนบ้านก่อน ค่อยคิดหาทางโดยผ่านการสัญจรทางบกเข้าประเทศ…”
“แบบนั้น ใช้เวลาอย่างเต็มที่อยู่บนถนน อย่างน้อยต้องยี่สิบสี่ชั่วโมงขึ้นไป ถ้าหากมีอันตรายอะไรจริงๆ เวลานี้ก็ไม่ทันที่จะได้ตอบสนองด้วยซ้ำ…”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...