ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2536

หลังจากที่โทรเสร็จ เฉินจื๋อข่ายพูดกับเย่เฉินว่า: “คุณชาย ผมปรึกษาเพื่อนแล้ว และก็สอบถามช่องทางต่างประเทศบ้าง ตอนนี้อยากจะไปซีเรีย เส้นทางที่ใช้เป็นประจำคือบินไปที่ไปตุรกีหรืออิรักก่อน ต่อมาจากสองประเทศนี้สัญจรทางบกเข้าซีเรีย”

จากนั้น เฉินจื๋อข่ายก็พูดอีกว่า: “แต่ว่าสิ่งที่ค่อนข้างกระอักกระอ่วนคือ ตุรกีอยู่ทางเหนือของซีเรีย และอิรักอยู่ทางตะวันออกของซีเรีย แต่ดามัสกัสเมืองหลวงของซีเรีย ดันอยู่ทางตะวันตกเฉียงใต้ของซีเรีย กล่าวอีกนัยหนึ่งคือ ไม่ว่าจะมาจากอิรักหรือตุรกีไปที่ดามัสกัส ต้องเดินทางสัญจรทางบกไกลหลายร้อยกิโลเมตร”

“ยิ่งไปกว่านั้น ภูมิประเทศในตะวันออกกลางมีความซับซ้อน การคมนาคมขนส่งไม่สะดวกนัก เพียงแค่ระยะทางช่วงนี้ อย่างน้อยก็ต้องยี่สิบชั่วโมง”

เย่เฉินขมวดคิ้ว และเอ่ยปากพูดว่า: “ถ้าหากฉันจำไม่ผิด ทางตะวันตกของซีเรียน่าจะเป็นเขตแดนติดต่อกันกับเลบานอนนะ? ยิ่งไปกว่านั้นเมืองหลวงของทั้งสองประเทศก็อยู่ใกล้กันมาก ระยะทางเป็นเส้นตรงไม่ถึงหนึ่งร้อยกิโลเมตร บินไปที่เลบานอนก่อน ค่อยเข้าซีเรียจากเลบานอนสะดวกกว่าไม่ใช่เหรอ?”

เฉินจื๋อข่ายพยักหน้า และพูดว่า: “คุณชาย เรื่องนี้เมื่อกี้นี้ผมก็ถามแล้ว”

“พูดตามทฤษฎี แน่นอนว่าเลบานอนอยู่ใกล้กับดามัสกัสมากกว่า แต่ว่าถ้าหากสายการบินจากในประเทศไปเลบานอน เส้นทางก็จะไปถึงที่ซีเรียพอดี”

“ตอนนี้กองกำลังรัฐบาลซีเรียและฝ่ายต่อต้านกำลังต่อสู้กันเหมือนไม่มีค่า ยิ่งไปกว่านั้นทั้งสองฝ่ายมีอาวุธสกัดจากพื้นสู่อากาศ ดังนั้น สายการบินของประเทศไหนก็ไม่กล้าบินไปในเขตน่านฟ้าของมัน ทำได้เพียงวนรอบใหญ่ หลบหลีกเขตน่านฟ้าของซีเรีย”

“ตามเส้นทางของสายการบิน ถ้าเกิดหลบหลีกซีเรีย ระยะทางของเที่ยวบินจะเพิ่มขึ้นเกือบสองพันกิโลเมตร”

“ด้วยเหตุนี้ เครื่องบินเจ็ทส่วนตัวของพวกเราก็บินไปรวดเดียวไม่ได้ จำเป็นต้องหาสนามบินแวะพักระหว่างทางเพื่อเติมน้ำมัน”