ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2537
เครื่องบินคองคอร์ดเคยเป็นหนึ่งเดียวในโลก เครื่องบินคองคอร์ดด้วยความเร็วเหนือเสียงที่นำไปใช้งานเชิงการพาณิชย์ได้อย่างแท้จริง
สำหรับคนหนุ่มสาวมากมาย พวกเขาอาจจะไม่รู้จักเครื่องบินรุ่นนี้ด้วยซ้ำ แต่จำเป็นต้องยอมรับว่า เครื่องบินรุ่นนี้เคยอยู่ในประวัติศาสตร์ของสายการบิน ได้เขียนไว้ว่าแข็งแกร่งจำนวนหนึ่ง
เมื่อดูกฎการพัฒนาวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยีของมนุษย์ ในช่วงหลายสิบปีนี้มา จะพบปรากฏการณ์ที่น่าสนใจ นั่นก็คือ ในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมา ผู้คนค่อนข้างอนุรักษนิยม ในการพัฒนาวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยีมาก
และในช่วงสงครามเย็นตั้งแต่ปี1960ถึง1980 แต่กลับเป็นยุคทองที่วิทยาศาสตร์และเทคโนโลยีของมนุษย์เติบโตอย่างแข็งแรงและพัฒนาอย่างดุเดือด
ผู้คนในยุคนั้น แสดงความกระตือรือร้นและความหัวรุนแรงอย่างไม่เคยปรากฏมาก่อนในด้านวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี
ในยุคที่หน่วยประมวลผลกลางของคอมพิวเตอร์ไม่ดีเท่าเครื่องเรียนอิเล็กทรอนิกส์เสี่ยวป้าหวาง สหภาพโซเวียตได้ส่งนักบินอวกาศขึ้นสู่อวกาศ และสหรัฐอเมริกาได้ส่งนักบินอวกาศไปยังดวงจันทร์
ในเวลาเดียวในยุคนั้น ผู้คนเลิกสนใจสายการบินเครื่องบินธรรมดาที่ช้ากว่าความเร็วเสียง และเริ่มก้าวเข้าสู่ยุคความเร็วเหนือเสียงด้วยการเชิดหน้าชูตา
อยู่ในปี1975 เครื่องบินคองคอร์ดสามารถที่จะบรรลุความเร็วเหนือเสียงถึงสองเท่าได้ถูกนำมาใช้อย่างเป็นทางการ ในขณะนั้นผู้คนต่างเพลิดเพลินกับเครื่องบินโดยสารความเร็วเหนือเสียงสองพันหนึ่งร้อยห้าสิบกิโลเมตรต่อชั่วโมงแล้ว
ตอนนี้ บินจากเย่นจิงถึงเมืองจินหลิง ใช้เวลาเกือบสองชั่วโมง แต่ถ้าหากนั่งเครื่องบินคองคอร์ด ใช้เวลาเพียงยี่สิบห้านาทีเท่านั้น
น่าเสียดายคือ แม้ว่าความเร็วของเครื่องบินรุ่นนี้จะเร็วมาก แต่การประหยัดน้ำมันก็แย่มาก ดังนั้นเมื่อเกิดการมาถึงของวิกฤตเศรษฐกิจ และอุบัติเหตุบินที่ร้ายแรง เครื่องบินรุ่นนี้ถอยออกจากสายการบินในปี2003และหายเข้ากลีบเมฆไปจากโลกตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา
จนถึงวันนี้ คนส่วนใหญ่ถึงกับจำไม่ได้ด้วยซ้ำว่ามีเครื่องบินรุ่นนี้อยู่ แต่ว่าเครื่องบินรุ่นนี้ยังมีหลายลำถูกดูแลรักษาไว้อย่างดี
ยิ่งไปกว่านั้น โดยไม่มีข้อยกเว้น ทั้งหมดกลายเป็นยานพาหนะสุดพิเศษของคนรวยระดับสูงสุด
เย่โจงฉวนคุณปู่ของเย่เฉินก็มีหนึ่งลำ
เขาอ้าปากพูดอย่างยากที่จะซ่อนความตื่นเต้นไว้ได้: “เยี่ยมมาก! ถ้าหากมีเครื่องบินคองคอร์ด สามารถประหยัดเวลาได้มากกว่าครึ่งในคราวเดียว!”
จากนั้น เขาหยิบโทรศัพท์ออกมาในทันที และเอ่ยปากพูดว่า: “ฉันจะโทรหาเขาเดี๋ยวนี้ ไม่ว่ายังไงจะต้องยืมเครื่องบินลำนี้มาให้ได้!”
เฉินจื๋อข่ายพูดอย่างค่อนข้างเป็นห่วงว่า: “คุณชาย ว่ากันว่าเครื่องบินลำนี้เป็นของล้ำค่าของคุณปู่คุณเป็นพิเศษ ตราบจนทุกวันนี้ไม่เคยให้ใครยืม และก็ไม่เคยให้ใครใช้นอกจากเขา ตอนนี้ผมก็เป็นห่วงว่าเขาจะไม่อยากยืมให้กับคุณ”
เย่เฉินพูดอย่างเคร่งขรึม: “ไม่ว่ายังไง ก็ต้องลองโทรไปดูก่อนนะ!”
หลังจากพูดจบ เขาก็โทรหาเย่โจงฉวน
โทรศัพท์ดังขึ้นเพียงสองครั้ง ก็ถูกรับสายในทันที
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...