ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 254
บทที่ 254 เรียกปู่（2）
เซียวอี้เชียนฝืนทนต่อความอัปยศอดสูและความโกรธในใจ พูดกับเย่เฉินด้วยความเคารพนบนอบ: “ปู่ ผมไปได้หรือยัง?”
เย่เฉินตบหน้าเขาเบาๆ พูดอย่างเรียบเฉย: “ไปเถอะ หลานชาย!”
เซียวอี้เชียนหลั่งน้ำตาด้วยความอัปยศอดสูออกมา ถึงได้หันกลับไป เดินออกไปอย่างตัวสั่นงันงก
เซียวเวยเวยไหนเลยที่จะกล้าล่าช้า รีบร้อนเดินตามออกไปทันที
ตอนที่ทั้งสองเดินออกไป ต่างก็กลัวว่าเย่เฉินจะเรียกพวกเขาเอาไว้แล้วหาเรื่องอีก แต่เย่เฉินไม่มีอารมณ์ในการพูดคุยกับพวกเขาแล้ว
น้องชายของเซียวอี้เชียนสูญเสียความห้าวหาญไปแล้ว ชีวิตที่เหลือของเขา จะติดอยู่ในความเจ็บปวดทรมานอย่างแสนสาหัสไม่สามารถปลดปล่อยตัวเองออกไปได้!
หลังจากทั้งสองออกไปแล้ว หงห้ารีบร้อนเดินไปข้างเพื่อคำนับเย่เฉิน พูดด้วยความเคารพนบนอบ: “อาจารย์เย่ หงห้ามาช้าไป ทำให้คุณต้องเปลืองน้ำลายและมือเท้ากับพวกขยะพวกนี้ เป็นความผิดของหงห้า ขอคุณโปรดลงโทษ”
เย่เฉินโบกไม้โบกมือ ไม่ได้สนใจพวกนี้ แต่กลับถามว่า: “คุณทำไมถึงมาที่นี่ด้วย? นี่ไม่ใช่การประชุมสุดยอดของอุตสาหกรรมก่อสร้างและตกแต่งเหรอ? คุณยังทำธุรกิจเกี่ยวกับการตกแต่ง?”
“ใช่แล้ว!” ท่านหงห้าหัวเราะเหอะๆ ตอบกลับไปว่า: “ปูนซีเมนต์ทรายสีเหลืองที่ใช้ในการตกแต่งทั่วทั้งเมืองจินหลิง มีมากกว่าครึ่งอยู่ในความควบคุมของมือผม พูดขึ้นมาแล้ว ฉันก็เป็นพ่อค้าคนกลางรายใหญ่ในอุตสาหกรรมการตกแต่ง ดังนั้นพวกเขาก็เลยเชิญผมด้วย”
เย่เฉินรู้ว่าอุตสาหกรรมการตกแต่งมีมาเฟียทรายมาเฟียปูนซีเมนต์ล้วนแต่เป็นพวกธุรกิจสีเทา หงห้าเป็นพวกมาเฟีย ทำธุรกิจสีเทาบ้างก็เป็นเรื่องปกติ
ดังนั้นเขาเลยพยักหน้าแล้วพูดว่า: “คุณน่ะ ต่อไปทำเรื่องโหดร้ายทารุณไร้มนุษยธรรมให้มันน้อยหน่อย อย่ารังแกประชาชนคนธรรมดา”
ท่านหงห้ารีบร้อนพูดว่า: “เคารพเชื่อฟังคำสอนของคุณเย่ ผมเริ่มล้างมือนานแล้ว ไหนเลยจะกล้าทำเรื่องทำร้ายคนอีก.......”
เย่เฉินขานรับออกมาอย่างพอใจ
ท่านหงห้าชี้ไปที่บอดี้การ์ดสี่คนที่ถูกทำให้พิการของเซียวอี้เชียน ถามว่า: “อาจารย์เย่ สี่คนนี้จะทำอย่างไร?”
เย่เฉินพูดว่า: “ทำลายขาของไอ้คนที่นอนสลบคนนั้นให้พิการเหมือนกัน จากนั้นก็โยนออกไปแล้วกัน โยนไปไกลๆหน่อย จะได้ไม่ส่งผลกระทบกับอารมณ์ของผม!”
ท่านหงห้าพยักหน้าทันที สั่งการคนที่ข้างกายว่า: “ยังไม่รีบไปทำตามคำชี้แนะของอาจารย์เย่อีก?”
“เยี่ยมยอดจริงๆเลย!”
เซียวเวยเวยรู้ว่า เซียวอี้เชียนตระกูลใหญ่ธุรกิจมาก ฆ่าเย่เฉินให้ตายเป็นเรื่องง่ายดายมาก
วันนี้ที่เจอเหตุการณ์อย่างนี้ สาเหตุหลักมาจากพาคนมาไม่มากพอ ครั้งหน้าหากพาคนมาด้วยสิบกว่าคน เขาเย่เฉินยังสามารถรอดชีวิตได้เหรอ?
ถึงเวลานั้น เย่เฉินต้องตายอย่างไม่ต้องสงสัย!
คิดถึงตรงนี้ ในใจเธอรู้สึกถึงความสะใจที่ได้แก้แค้นล่วงหน้าก่อนแล้ว!
เธออดมองไปทางเซียวอี้เซียนไม่ได้ พูดเสียงออดอ้อนเล็กน้อยว่า: “ที่รัก อย่างไรช้าเร็วเย่เฉินคนนั้นก็ถูกคุณฆ่าตายอยู่ดี ตอนนี้คุณก็ไม่ต้องไปโกรธมาก จะได้ไม่ต้องเสียสุขภาพ”
พูดจบ เธอรีบส่งตาหวานไปทันที พูดด้วยเสียงหวานนุ่มว่า: “หลังจากกลับบ้าน ฉันจะปรนนิบัติคุณอย่างดี......”
......
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...