ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2545
“จะช่วยคนออกมายังไงเหรอ”
เมื่อได้ยินคำถามของเฉินจื๋อข่าย เย่เฉินหัวเราะอย่างเหนื่อยใจ เขาพูดด้วยน้ำเสียงราบเรียบ “พูดตรงๆ นะ ฉันก็ไม่รู้เหมือนกันว่าจะช่วยคนออกมายังไง”
เฉินจื๋อข่ายถามอย่างกังวล “งั้นครั้งนี้คุณมั่นใจแค่ไหน”
เย่เฉินพูดอย่างจริงจัง “ฉันไม่เคยไปซีเรีย ไม่รู้ถึงพละกำลัง การป้องกัน ฝีมือของฝ่ายค้านซีเรีย แต่ดูจากที่นายว่ามา ข้อมูลของอีกฝ่ายแข็งแกร่งมาก ถึงฉันจะมีพละกำลัง ก็ไม่สามารถต้านทานกับทหารอาวุธครบมือ กว่าพันคนได้ ดังนั้นจึงทำได้เพียงแอบเข้าไป”
พูดพลาง เย่เฉินถอนหายใจเบาๆ “ถ้าฉันโชคดี อาจแอบเข้าไปได้ แต่ถ้าโชคร้าย อาจแอบเข้าไปไม่ได้เลยก็ได้”
เฉินจื๋อข่ายพูดอย่างเป็นกังวล “คุณชาย คุณเข้าไปในสถานที่อันตรายเพียงคนเดียว ขืนอีกฝ่ายจับได้ขึ้นมา จะอันตรายถึงชีวิตหรือเปล่า”
เย่เฉินโบกมือไปมา “ฉันพอจะมั่นใจและป้องกันตัวเองได้ แต่จะช่วยคนออกมาอย่างปลอดภัยหรือเปล่า เป็นเรื่องที่พูดยาก”
เฉินจื๋อข่ายถามต่อ “คุณชาย คุณบอกว่าจะนั่งเครื่องบินปีกคงที่ แล้วโดดร่มลงไป คุณเคยโดดร่มมาก่อนหรือเปล่า”
เย่เฉินส่ายหน้า “ไม่เคย หลายปีมานี้ชีวิตของฉันมีแต่ปัญหา จะมีโอกาสไปโดดร่มได้ยังไงกันล่ะ”
สีหน้าของเฉินจื๋อข่ายตึงเครียดเข้าไปใหญ่ เขาพูดว่า “คุณชาย ถ้าคุณไม่เคยโดดร่ม ในสถานการณ์แบบนี้ ไม่ยิ่งอันตรายเข้าไปใหญ่เหรอครับ”
พูดพลาง เขาก็พูดอย่างตื่นตระหนก “จากข่าวที่ผมได้รับรายงานมา อาวุธป้องกันทางอากาศของฝ่ายค้าน คือขีปนาวุธพื้นสู่อากาศ นำวิถีด้วยอินฟราเรด ขีปนาวุธประเภทนี้ สามารถยิงได้สูงประมาณสี่พันเมตร ดังนั้นเมื่อเครื่องบินถึงที่หมาย ต้องบินให้สูงกว่าสี่พันเมตรขึ้นไป นี่หมายความว่า คุณต้องโดดร่มลงมาจากความสูงกว่าสี่พันเมตร การโดดร่มในความสูงระดับนี้ มีความยากมากนะครับ!”
เย่เฉินถามอย่างถ่อมตัว “งั้นนายพูดคร่าวๆ มาหน่อย การโดดร่มที่ความสูงสี่พันเมตร มีความยากตรงจุดไหนบ้าง”
เฉินจื๋อข่ายพูดว่า “อย่างแรกเลย คือต้องรับมือกับความกดอากาศสูงและอุณหภูมิต่ำ นี่คือการทดสอบสมรรถภาพทางกายของนักกระโดดร่ม”
เย่เฉินพยักหน้า “จุดนี้ฉันมั่นใจว่าไม่มีปัญหา อย่างอื่นล่ะ”
...
เมื่อผ่านการบินมา 4 ชั่วโมง เครื่องบินคองคอร์ดที่เย่เฉินโดยสาร ลงจอดที่เบรุตเมืองหลวงของเลบานอน
ตอนนี้ที่เบรุตเป็นช่วงบ่าย อุณหภูมิถึงประมาณ 30 องศาเซลเซียส
ฟ้าครึ้มตลอดเวลา อากาศชื้นเล็กน้อย เหมือนฝนจะตก แต่ก็ไม่ตก
หลังจากเครื่องบินของเย่เฉินลงจอด และไถลเข้าไปในโรงเก็บเครื่องบินขนาดใหญ่ ตอนนี้ในโรงเก็บเครื่องบินยังมีเครื่องบินลำเลียงสี่ใบพัด กลุ่มพนักงานบนเครื่องบินกำลังล้อมเครื่องบิน เพื่อทำการตรวจสอบอย่างละเอียด
หลังจากเครื่องบินจอดสนิท บันไดขึ้นเครื่องถูกนำมาเทียบ พนักงานบนเครื่องบินเปิดประตู เย่เฉินกับเฉินจื๋อข่ายเดินออกมา
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...