ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2548
หลังจากเครื่องบินเข้าสู่น่านฟ้าซีเรีย หานกวางเย่าใช้แท็บเล็ตเปิดแผนที่ทางตะวันตกเฉียงเหนือของซีเรีย และพูดกับเย่เฉินว่า “คุณชายครับ วันนี้ท้องฟ้ามืดครึ้ม ถึงการมองเห็นจะไม่มาก แต่การโดดร่มตอนกลางวัน จะทำให้อีกฝ่ายเห็นได้ง่าย ดังนั้นจุดหมายที่เรากำหนดไว้ ตอนกระโดดร่มลงสู่พื้นดิน คือตรงนี้ครับ”
พูดพลาง เขาใช้นิ้วชี้ไปยังตำแหน่งบนหน้าจอ และใช้นิ้ววาดวงกลมสีแดงลงไป จากนั้นเขาวาดลูกศร ชี้ไปยังหุบเขา “และที่นี่ คือที่หมายของคุณ จุดที่คุณโดดร่มลงสู่พื้นดินอยู่ห่างจากที่หมาย ประมาณ 5 กิโลเมตร หลังจากคุณลงสู่พื้นดิน คุณเดินเท้าไปต่อ แบบนี้จะมีความปลอดภัยมากกว่าครับ”
เย่เฉินโบกมือไปมา “เป็นเขตภูเขาอยู่แล้ว เส้นทางตรง 5 กิโลเมตร ต้องข้ามเขา 2 ลูก ไม่รู้ต้องเสียเวลานานเท่าไร มีวิธีที่ดีกว่านี้ไหม”
“เรื่องนี้...” หานกวางเย่ารีบหันไปมองวาซิล
วาซิลพูดอย่างลำบากใจ “คุณชายเย่ ถ้าคุณโดดลงไปใกล้พวกเขาเกินไป พวกเขาอาจจ้องคุณ ตั้งแต่ยังไม่ถึงพื้นดิน เราทำเพื่อความปลอดภัยของคุณ”
เย่เฉินพูดอย่างราบเรียบ “ไม่เป็นไร ผมมีวิธีที่จะทำให้พวกเขาไม่เห็นผม”
หานกวางเย่าจนปัญญา เขาทำได้เพียงหยิบกล่องพลาสติกใต้ที่นั่งออกมา หลังเปิดออก ในนั้นมีปืนสีดำขลับสองกระบอก กระสุนกองหนึ่ง มีดสั้นที่ทำจากเหล็กหนึ่งเล่ม รวมไปถึงระเบิดมืออีก 2-3 ลูก เขาพูดกับเย่เฉินว่า “คุณชาย คุณพกอาวุธพวกนี้ไปด้วยเถอะครับ เอาไว้ใช้ในกรณีฉุกเฉิน”
เย่เฉินส่ายหน้า “ฉันใช้ปืนไม่เป็น”
หานกวางเย่าพูดอย่างตกใจ “คุณใช้ปืนไม่เป็นเหรอครับ! งั้น...งั้นคุณไปครั้งนี้ จะป้องกันตัวยังไงครับ”
เย่เฉินยิ้มแล้วพูดว่า “ฉันกล้าไปคนเดียว แน่นอนว่าต้องมีวิธีป้องกันตัว แต่แค่ไม่ใช่ปืนเท่านั้น”
เย่เฉินรู้อยู่แก่ใจ จะลอบเข้าไปในฐานของทหารกว่าพันนาย ปืนไม่สามารถแก้ปัญหาได้ เรื่องแบบนี้ต้องใช้ไหวพริบเท่านั้น
ถ้าอยากช่วยเฮ่อจือชิวให้รอดออกมา ตัวเขาเองต้องแอบเข้าไป และแอบออกมา จะทำให้เป็นเรื่องใหญ่โตไม่ได้
เย่เฉินไม่รู้ภาษาอาหรับ แต่ภาษาอังกฤษ เขาเรียนเป็นภาษาแม่ตั้งแต่เด็ก ดังนั้นเขาอ่านเพียงแวบเดียว ก็เข้าใจประโยคในกระดาษ
อันที่จริงประโยคในกระดาษง่ายดายมาก เนื้อหาโดยรวมก็คือ “ฉันเป็นคุณชายตระกูลเย่แห่งประเทศจีน อย่าฆ่าฉัน ขอแค่พวกคุณให้ฉันรอดปลอดภัย ตระกูลฉันจะให้เงินพวกคุณ 50 ล้านดอลลาร์สหรัฐ!”
เย่เฉินอ่านจบ เขาหัวเราะพรวดออกมา “นายคิดรอบคอบมาก แต่สิ่งนี้ สำหรับฉัน มันไร้ประโยชน์จริงๆ”
พูดจบ เขาก็ฉีกกระดาษออกเป็นชิ้นๆ
ขณะที่หานกวางเย่า กำลังตกตะลึง เย่เฉินเอาแท็บเล็ตในมือหานกวางเย่า เขาวาดวงกลมสีแดง ลงบนภูเขาที่อยู่ห่างจากจุดหมายประมาณ 20 กิโลเมตร แล้วพูดกับหานกวางเย่าว่า “นับตั้งแต่ฉันเริ่มโดดร่ม หลังจาก 6 ชั่วโมง นายเตรียมเฮลิคอปเตอร์มารับฉันที่นี่!”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...