ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2556

“เรื่องนี้...” คนนั้นลังเลครู่หนึ่ง จากนั้นจึงพูดว่า “อันที่จริง...หน้าของนาย...คนอื่นมองแวบเดียวก็รู้ว่าเป็นคนนอก ฉันไม่มีวิธีพานายเข้าไปเหมือนกัน...”

เย่เฉินชี้ไปที่ทหารข้างเขา แล้วถามว่า “ถ้าฉันเปลี่ยนชุดของเขา แกพาฉันเข้าไปได้ไหม”

คนนั้นพูดติดๆ ขัดๆ “ถ้านายเปลี่ยนชุดของเขา และปกปิดใบหน้า น่าจะเข้าไปได้...แต่เมื่อลงไปที่ห้องใต้ดิน ยามต้องถามว่านายเป็นใคร มาทำอะไร...เพราะผู้บัญชาการของเราเคยสั่งไว้ชัดเจน ต้องดูแลทั้งแปดคนอย่างเข้มงวด...ดังนั้น ถึงนายเข้าไป ก็ปิดบังได้ยาก...”

พูดพลาง เขารีบพูดเสริมว่า “อีกอย่าง ถ้านายทำร้ายพวกเขา ต้องทำให้ยามข้างนอกรู้ ทางออกห้องใต้ดิน เป็นเพียงบันไดแคบๆ ถ้าข้างนอกรู้ นายหนีไม่รอดแน่ ยิ่งไปกว่านั้น แค่ข้างนอกโยนระเบิดมือ เข้ามาข้างในเพียงลูกเดียว คนข้างในไม่มีทางรอดอย่างแน่นอน...”

เย่เฉินพูดอย่างแน่วแน่ “เรื่องนี้แกไม่ต้องหนักใจ แกแค่พาฉันเข้าไปข้างในก็พอ”

คนนั้นทำได้เพียงพยักหน้า เขาพูดอย่างเคร่งเครียด “ฉัน...ฉันพานายเข้าไปได้ แต่...แต่ฉันต้องเตือนนายก่อน ถ้าเกิดเรื่องไม่คาดฝัน ฉันกับนาย รวมไปถึงแปดคนนั้น อาจตายอยู่ในนั้น...”

เย่เฉินยิ้มบางๆ “ถ้าแกไม่ให้ความร่วมมือกับฉันโดยดี แกนั่นแหละที่จะตายอยู่ในนั้น”

คนนั้นพูดว่า “ฉันให้ความร่วมมือ...ให้ความร่วมมืออยู่แล้ว...”

“โอเค” เย่เฉินพยักหน้าเบาๆ ด้วยความพอใจ จากนั้นจึงมองไปที่อีกคน และสั่งด้วยน้ำเสียงเย็นชา “ถอดเสื้อและกางเกงตัวนอก ออกทั้งหมด!”

คนนั้นรีบพูดว่า “นาย...นายบีบคอฉันแบบนี้ ฉันถอดไม่ได้...”

เย่เฉินหัวเราะ “โอเค งั้นฉันปล่อยแกแล้วกัน”

พูดจบ เขาก็ปล่อยมือทันที

คนนั้นดีใจทันที และทำท่าเหมือนจะถอดเสื้อ เขาใช้หางตามองเย่เฉินอย่างประเมิน ขณะเดียวกันก็ใช้ความคิดอย่างรวดเร็ว

เขาเห็นว่าเย่เฉินมีแค่มือเปล่า ไม่เพียงแค่จะไม่มีอาวุธ ขนาดที่เอวยังไม่เห็นว่ามีอาวุธอะไร