ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2558
เมื่อคิดได้เช่นนั้น เย่เฉินถอนหายใจอย่างจนปัญญา “ในเมื่อจิตใจแกอ่อนแอขนาดนี้ งั้นฉันจะสะกดจิตแกแล้วกัน”
พูดจบ เขาใช้นิ้วสกัดจุดบนหน้าผากอีกฝ่าย แล้วพูดว่า “ตั้งแต่นี้เป็นต้นไป หน้าที่เดียวของแกคือ ทำตามคำสั่งของฉันอย่างเต็มที่ โดยไม่สนใจอะไรทั้งนั้น เข้าใจหรือยัง”
ตอนนี้ ดวงตาของอีกฝ่ายดูเหม่อลอย ผ่านไปสิบวินาที จึงกลับเป็นปกติ เขาพูดกับเย่เฉินอย่างนอบน้อม “เข้าใจแล้วครับ!”
ตอนนี้เขาไม่มีท่าทีสติแตกเหมือนเมื่อครู่ เขาไม่พูดติดอ่าง และขาไม่สั่นอีกแล้ว
เย่เฉินถึงกับโล่งใจ เขาชี้ไปยังคนที่นอนอยู่บนพื้น แล้วพูดว่า “ถอดกางเกงของเขา แล้วพาเขาไปซ่อน แค่ไม่โดนใครจับได้ในคืนนี้ก็โอเคแล้ว”
“ครับ!”
อีกฝ่ายตอบรับ และรีบเข้าไปถอดกางเกงคนนั้น จากนั้นจึงแบกเขาขึ้นมา และเอาไปแอบไว้ในบ้านเก่าๆ ที่ถูกทิ้งร้างด้านข้าง
เย่เฉินสวมชุดของคนนั้น คนที่โดนเขาสะกดจิต วิ่งกลับมา และพูดกับเขาอย่างนอบน้อม “จัดการตามที่คุณสั่งเรียบร้อยแล้วครับ!”
เย่เฉินพยักหน้า แล้วถามเขาว่า “แกชื่ออะไร”
คนนั้นรีบพูดว่า “ผมชื่อไฟซาล”
เย่เฉินถามเขาว่า “ไฟซาล แกมีที่ปกปิดใบหน้าไหม”
ไฟซาลรีบล้วงเอาถุงพลาสติกในกระเป๋า ซึ่งบรรจุที่ปกปิดใบหน้าสีดำเอาไว้ จากนั้นจึงพูดว่า “อันนี้เพิ่งส่งมาเมื่อสองวันก่อน ยังไม่ได้ใช้ครับ”
เย่เฉินพยักหน้า เขารับมา และเปิดออก เป็นที่ปกปิดใบหน้า ที่คลุมทั้งศีรษะ ไม่เพียงแค่คลุมศีรษะ แต่ยังปกปิดใบหน้าจนเกือบหมด เหลือเพียงช่องเล็กๆ บริเวณดวงตาเท่านั้น
เย่เฉินถามไฟซาล “ถ้าฉันใส่อันนี้ จะดูแตกต่างจากคนอื่นเกินไปหรือเปล่า”
ไฟซาลรีบตอบว่า “พวกเขาเป็นทีมเฮลิคอปเตอร์ ทีมใหญ่ ส่วนใหญ่เป็นพนักงานซ่อมบำรุง วันนี้ท้องฟ้ามืดครึ้ม การมองเห็นไม่ค่อยดี การสังเกตด้วยสายตาของเราจะอยู่ภายใต้ข้อจำกัดหลายประการ ดังนั้นอีกเดี๋ยว เราจะส่งเฮลิคอปเตอร์ไปลาดตระเวนตามลำดับ เพื่อติดตามดูว่ามีกองกำลังของรัฐบาล แอบเข้ามาใกล้เราหรือไม่”
เย่เฉินพยักหน้า เหมือนเขานึกอะไรได้ จึงถามว่า “ใช่สิ แกขับเฮลิคอปเตอร์เป็นหรือเปล่า”
ไฟซาลส่ายหน้า “ผมขับไม่เป็น...ผมเป็นทีมยานเกราะ ทีมใหญ่ ขับรถถังกับยานรบทหารราบได้ครับ”
เย่เฉินพยักหน้า สำหรับเรื่องที่จะพาเฮ่อจือชิวหนีออกมา หลังจากช่วยเธอได้ ตอนนี้เย่เฉินยังไม่มีวิธีที่แน่ชัด
ถ้าช่วยเฮ่อจือชิวเพียงคนเดียว ยังพอพูดง่าย เขาสามารถแบกเธอหนีออกไปอย่างเงียบๆ แล้วค่อยเดินตามทางภูเขาสิบกว่ากิโลเมตร ไปยังสถานที่ที่นัดกับเฉินจื๋อข่ายเอาไว้ นี่ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร
แต่ถ้าต้องช่วยเฮ่อจือชิว กับเพื่อนอีกเจ็ดคนของเธอ ใช้กำลังของเขาเพียงคนเดียวคงยาก
เมื่อคิดถึงตรงนี้ เขาทิ้งปัญหาเอาไว้ก่อน และพูดในใจว่า “ตอนนี้ไม่ใช่เวลามาคิดเรื่องนี้ ไว้เจอคนก่อน แล้วค่อยว่ากัน!”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...