เข้าสู่ระบบผ่าน

ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2558

เมื่อคิดได้เช่นนั้น เย่เฉินถอนหายใจอย่างจนปัญญา “ในเมื่อจิตใจแกอ่อนแอขนาดนี้ งั้นฉันจะสะกดจิตแกแล้วกัน”

พูดจบ เขาใช้นิ้วสกัดจุดบนหน้าผากอีกฝ่าย แล้วพูดว่า “ตั้งแต่นี้เป็นต้นไป หน้าที่เดียวของแกคือ ทำตามคำสั่งของฉันอย่างเต็มที่ โดยไม่สนใจอะไรทั้งนั้น เข้าใจหรือยัง”

ตอนนี้ ดวงตาของอีกฝ่ายดูเหม่อลอย ผ่านไปสิบวินาที จึงกลับเป็นปกติ เขาพูดกับเย่เฉินอย่างนอบน้อม “เข้าใจแล้วครับ!”

ตอนนี้เขาไม่มีท่าทีสติแตกเหมือนเมื่อครู่ เขาไม่พูดติดอ่าง และขาไม่สั่นอีกแล้ว

เย่เฉินถึงกับโล่งใจ เขาชี้ไปยังคนที่นอนอยู่บนพื้น แล้วพูดว่า “ถอดกางเกงของเขา แล้วพาเขาไปซ่อน แค่ไม่โดนใครจับได้ในคืนนี้ก็โอเคแล้ว”

“ครับ!”

อีกฝ่ายตอบรับ และรีบเข้าไปถอดกางเกงคนนั้น จากนั้นจึงแบกเขาขึ้นมา และเอาไปแอบไว้ในบ้านเก่าๆ ที่ถูกทิ้งร้างด้านข้าง

เย่เฉินสวมชุดของคนนั้น คนที่โดนเขาสะกดจิต วิ่งกลับมา และพูดกับเขาอย่างนอบน้อม “จัดการตามที่คุณสั่งเรียบร้อยแล้วครับ!”

เย่เฉินพยักหน้า แล้วถามเขาว่า “แกชื่ออะไร”

คนนั้นรีบพูดว่า “ผมชื่อไฟซาล”

เย่เฉินถามเขาว่า “ไฟซาล แกมีที่ปกปิดใบหน้าไหม”

ไฟซาลรีบล้วงเอาถุงพลาสติกในกระเป๋า ซึ่งบรรจุที่ปกปิดใบหน้าสีดำเอาไว้ จากนั้นจึงพูดว่า “อันนี้เพิ่งส่งมาเมื่อสองวันก่อน ยังไม่ได้ใช้ครับ”

เย่เฉินพยักหน้า เขารับมา และเปิดออก เป็นที่ปกปิดใบหน้า ที่คลุมทั้งศีรษะ ไม่เพียงแค่คลุมศีรษะ แต่ยังปกปิดใบหน้าจนเกือบหมด เหลือเพียงช่องเล็กๆ บริเวณดวงตาเท่านั้น

เย่เฉินถามไฟซาล “ถ้าฉันใส่อันนี้ จะดูแตกต่างจากคนอื่นเกินไปหรือเปล่า”

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน