ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2559

เย่เฉินกับไฟซาล เดินผ่านลานกลางหมู่บ้าน เสียงคำรามของเครื่องกำเนิดไฟฟ้าดีเซล ยิ่งดังเข้ามาในหู จนหูอื้อไปหมด

เสียงเครื่องจักรขนาดใหญ่ทำงาน คนทั่วไปจะคุยกันยังลำบาก ถึงขนาดที่เสียงอื่นรอบตัวโดนกลบไปหมด แต่นี่เป็นเรื่องดีสำหรับเย่เฉิน ถึงจะเกิดเรื่องไม่คาดฝันระหว่างช่วยหรือไล่ล่า ถึงมีคนตะโกนเสียงดังขนาดไหน คนข้างนอกก็ไม่มีทางได้ยิน

ดังนั้น เย่เฉินจึงถามไฟซาล ที่อยู่ข้างๆ ว่า “เครื่องกำเนิดไฟฟ้าดีเซลที่นี่ ปกติแล้วทำงานนานแค่ไหน”

ไฟซาลรีบตอบอย่างนอบน้อม “เพราะทหารรัฐบาลตัดกำลังไฟของเรา ดังนั้นกำลังไฟที่เราใช้ทั้งหมด มาจากเครื่องกำเนิดไฟฟ้าดีเซลห้าสิบกิโลวัตต์ เครื่องที่ประกอบกับมัน ยังมีชุดอุปกรณ์เก็บพลังงานด้วย”

“เพราะตอนกลางวันใช้ไฟค่อนข้างน้อย ดังนั้นตอนเช้าเราจึงไม่เปิดเครื่อง ใช้อุปกรณ์เก็บพลังงานมาหมุนเวียนไฟฟ้ากับอุปกรณ์ที่จำเป็นในตอนกลางวัน เมื่อถึงช่วงค่ำจึงจะเปิดเครื่อง เพื่อใช้แสงสว่าง รวมถึงอุปกรณ์ไฟฟ้าอื่นๆ และเพื่อชาร์จอุปกรณ์จัดเก็บพลังงานด้วย”

“วันนี้เปิดเครื่องเร็ว เพราะท้องฟ้ามืดครึ้ม จนทำให้แสงสว่างไม่เพียงพอ”

เย่เฉินถามอย่างแปลกใจ “ช่วงค่ำที่นี่สว่างไสว ไม่กลัวทหารรัฐบาลส่งเครื่องบินมาโจมตีเหรอ”

ไฟซาลอธิบายว่า “ในซีเรีย ไม่ว่าทหารรัฐบาลหรือฝ่ายค้าน หรือบางทีอาจจะเป็นกองกำลังติดอาวุธชาวเคิร์ด สงคราม 90 เปอร์เซ็นต์ จะอยู่บนที่ราบ เครื่องบินของทหารรัฐบาลโดนยิงจนเป็นอะไรไปหมดแล้วก็ไม่รู้ เครื่องบินรบเก่าๆ ที่เหลือ ประจำการอยู่ที่ดามัสกัสและตำบลดาราทางตอนใต้ ไม่กล้าเอาออกมาสู้ อีกทั้งเรายังมีประชาชนจำนวนมาก ถ้าพวกเขาส่งเครื่องบินมาโจมตี ชาวบ้านต้องโมโหอย่างแน่นอน เมื่อถึงตอนนั้นกลับเป็นผลดีกับฝ่ายค้าน”

เย่เฉินพยักหน้าเบาๆ

สงครามในความเข้าใจของเขาคือ สงครามสมัยใหม่บนพื้นฐานของสงครามอ่าว

แกนหลักของสงครามสมัยใหม่ ยึดการโจมตีทางอากาศเป็นหลัก ส่วนทางบกและทะเลถือเป็นเรื่องรอง