ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2562
เย่เฉินพยักหน้าอย่างพอใจ จากนั้นจึงชี้ไปที่อีกคน แล้วพูดว่า “สหายท่านนี้คงไม่พอใจเหมือนกันใช่ไหม”
คนนั้นรีบพูดว่า “มิกล้าๆ จอมพลให้ผมทำอะไร ผมก็ต้องทำ ไม่มีทางคิดต่างเด็ดขาด!”
เย่เฉินหัวเราะ เดินเข้าไปหาเขา จากนั้นก็ตบไหล่เขาเช่นกัน และพูดว่า “นายมีสติดีมากนะ! ต่อไปฉันจะพูดชมนายต่อหน้าจอมพลแน่นอน”
พูดจบ ปราณทิพย์เข้าไปในร่างกาย เหมือนตัวยาที่พร้อมใช้งาน ควบคุมสติของชายคนนี้เอาไว้ทั้งหมด
ตอนนี้ ชายหน้าตาน่ากลัว ก่นด่าออกมา “จอมพลบอกว่าถ้าถึงเวลาให้เริ่มฆ่า ฉันว่าเวลาก็พอสมควรแล้ว ฉันจะเป็นคนฆ่าเอง!”
เย่เฉินมองเขา จากนั้นจึงแสยะยิ้มแล้วถามว่า “นายชอบฆ่าคนเหรอ”
คนนั้นจ้องเย่เฉิน และพูดอย่างไม่สบอารมณ์ “ใช่ ฉันชอบ ทำไม นายมีปัญหาอะไรหรือเปล่า หรือนายจะพูดแทนคนอเมริกันพวกนี้!”
เย่เฉินหัวเราะ “ทำไมฉันต้องพูดแทนพวกเขา ฉันแค่คิดว่า การฆ่าตัวประกันไม่เห็นได้อะไร ถ้านายมีความสามารถจริง รอให้ทหารรัฐบาลสู้ก่อน แล้วค่อยฆ่าศัตรูในสนามรบไม่ดีกว่าเหรอ”
คนนั้นก้าวเข้ามาหาเย่เฉิน และยื่นมือมากำคอเสื้อเย่เฉิน จากนั้นจึงก่นด่าว่า “แกเยาะเย้ยฉันเหรอ!”
เย่เฉินแสยะยิ้ม “ดูเหมือนแกไม่ได้โง่นะ”
คนนั้นโมโหมาก เขาง้างมือขึ้น เตรียมซัดหมัดใส่หน้าเย่เฉิน ขณะนั้น เย่เฉินพูดอย่างโมโห “ไอ้เลว กล้าฆ่าพ่อตัวเองเหรอ! ยังไม่รีบคุกเข่าสำนึกผิดอีก!”
เสียงนี้ ทำให้อีกฝ่ายตกใจจนอึ้งไป
เขารู้สึกวิงเวียนศีรษะ จากนั้นก็คุกเข่าลงข้างคามิล แล้วพูดอย่างสะอึกสะอื้น “พ่อ ผมผิดไปแล้ว...”
ขณะนั้น เย่เฉินรู้สึกถึงความเจ็บปวด ที่แล่นเข้ามาตรงศีรษะ หลังจากตรวจสอบร่างกายอย่างละเอียดถี่ถ้วนแล้ว ยังหลงเหลือปราณทิพย์อยู่ประปราย ทำให้เขานึกได้ว่า เมื่อกี้เขาสะกดจิตติดต่อกันถึงห้าคน ทำให้ปราณทิพย์อ่อนกำลัง
ก่อนหน้านี้ เขาใช้ปราณทิพย์น้อยมาก เรื่องครั้งนี้ ทำให้เขาใช้ปราณทิพย์ เยอะกว่าเมื่อ 2-3 เดือนที่แล้ว
แต่ยังดีที่รวมไฟซาล ไปในห้าคนนี้ พวกเขาโดนสะกดจิตหมดแล้ว ทั้งห้าคนกลายเป็นหุ่นเชิดผู้ภักดีต่อเขา
ดังนั้น เขาจึงชี้ไปที่ประตูบานที่อยู่ข้างใน และพูดกับทั้งห้าคนว่า “ใครมีกุญแจ รีบไปเปิดประตู!”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...