ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2564
เย่เฉินยิ้มบางๆ “คุณเฮ่อ คำถามคุณเยอะเหลือเกิน แต่ผมยืนยันได้ว่า ผมไม่ใช่ฝ่ายค้านติดอาวุธ ผมได้รับการร้องขอจากพ่อคุณ เมื่อไม่กี่ชั่วโมงก่อน จึงรีบเดินทางจากจีนมาที่นี่”
ขณะนั้น ชายผิวเหลืองพูดด้วยน้ำเสียงตื่นกลัว “นี่...นี่เป็นไปได้ยังไง...ตั้งแต่เราโดนจับ จนถึงตอนนี้ แค่ประมาณครึ่งวันเอง เวลาสั้นขนาดนี้ นายไม่มีทางมาจากจีนได้ทัน!”
เย่เฉินหัวเราะแล้วพูดว่า “สิ่งที่นายคิดว่าเป็นไปไม่ได้ ไม่ใช่ว่าจะเกิดขึ้นไม่ได้”
พูดจบ เขามองไปยังเฮ่อจือชิว และพูดด้วยน้ำเสียงราบเรียบ “เวลาเร่งด่วน เดี๋ยวผมเตรียมชุดฝ่ายค้านเอาไว้ให้ คุณใส่และเดินตามผมมา”
เฮ่อจือชิวถามเขาว่า “งั้น...งั้นเพื่อนของฉันจะทำยังไง”
เย่เฉินยักไหล่ แล้วพูดว่า “ตอนนี้ผมยังไม่มีวิธีที่จะช่วยพวกคุณทั้ง 8 คนออกไป ดังนั้นคุณตามผมมา ผมจะพาคุณไปในที่ปลอดภัยก่อน ถ้าเป็นไปได้ ผมจะคิดเรื่องที่กลับมาช่วยคนอื่นอีกที”
ขณะนั้น ชายผมทองคนหนึ่ง พูดภาษาอังกฤษอย่างคล่องแคล่ว “ฉันว่านายเป็นคนหลอกลวง ที่พูดจาส่งเดช! ที่นี่มีฝ่ายค้านประจำการอยู่ 1-2 พันคน นายจะพาเราออกไปยังไง”
เย่เฉินพยักหน้า แล้วพูดว่า “นายพูดถูก ฉันไม่มีวิธีช่วยนาย เพราะฉะนั้น นายก็อยู่ที่นี่ไป”
เมื่อชายผมทองได้ยิน เขาส่งเสียงหึ แล้วพูดอย่างโมโห “ฉันก็ไม่ต้องการให้นายมาช่วยฉันเหมือนกัน! ข้างนอกมีคนเฝ้าเยอะแยะ ถ้าออกไปกับนาย ต้องโดนยิงจนพรุนแน่! สู้อยู่ที่นี่ รอให้ประเทศบ้านเกิดช่วยฉันดีกว่า! ไม่แน่ อีกไม่นาน ประเทศฉันคงตอบตกลงเงื่อนไขของฝ่ายค้าน หรือไม่ก็อาจส่งหน่วยเนวีซีล มาช่วยพวกเรา!”
“ใช่!” มีผู้หญิงผมทองใช้ภาษาจีนพูดว่า “หน่วยเนวีซีลของอเมริกา เป็นหน่วยรบพิเศษอันดับต้นๆ ของโลก พวกเขาทำภารกิจที่ยากที่สุดทั่วโลกตลอดทั้งปี รวมถึงการสังหารผู้นำของผู้ก่อการร้ายระดับโลกด้วย ฉันเชื่อว่าพวกเขาต้องมาช่วยเราแน่!”
เย่เฉินหัวเราะแล้วพูดว่า “รู้ได้ยังไงว่าอเมริกาจะส่งหน่วยเนวีซีลมาช่วย ทำไมเธอถึงมั่นใจขนาดนั้น”
ชายชาวอเมริกันเชื้อสายอินเดียอีกคน พูดด้วยสีหน้าภูมิใจว่า “ฉันจะบอกให้นะ พวกเราเป็นนักเรียนตัวท็อปในอเมริกา แต่ละคนมีปริญญาโท-เอก หลายใบ และพูดได้หลายภาษา แค่พูดภาษาจีนได้ ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร ภาษาญี่ปุ่น ฝรั่งเศส เยอรมัน ยิ่งไม่ต้องพูดถึง!”
เย่เฉินรีบยกนิ้วโป้งให้เขา แล้วถามว่า “สุดยอด สุดยอดจริงๆ”
พูดจบ จู่ๆ เขาก็พูดอย่างหดหู่ว่า “เฮ้อ ฉันล่ะไม่เข้าใจจริงๆ คนไร้สมองอย่างนาย ทำไมถึงพูดได้หลายภาษา อย่าบอกนะว่าคนไร้อีคิว มีพรสวรรค์ในการเรียนภาษา”
คนนั้นพูดโพล่งออกมาว่า “นาย...นายพูดอะไรนะ!”
เย่เฉินแสยะยิ้ม “นายบอกว่าประเทศนาย มีฐานทัพทหารบริเวณรอบๆ งั้นทำไมฉันดั้นด้นมาจากจีนตั้งไกล หน่วยเนวีซีลของพวกนายอยู่ใกล้กว่าตั้งเยอะ จนถึงตอนนี้ยังไม่เห็นเงาใครสักคนล่ะ”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...