ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2564

เย่เฉินยิ้มบางๆ “คุณเฮ่อ คำถามคุณเยอะเหลือเกิน แต่ผมยืนยันได้ว่า ผมไม่ใช่ฝ่ายค้านติดอาวุธ ผมได้รับการร้องขอจากพ่อคุณ เมื่อไม่กี่ชั่วโมงก่อน จึงรีบเดินทางจากจีนมาที่นี่”

ขณะนั้น ชายผิวเหลืองพูดด้วยน้ำเสียงตื่นกลัว “นี่...นี่เป็นไปได้ยังไง...ตั้งแต่เราโดนจับ จนถึงตอนนี้ แค่ประมาณครึ่งวันเอง เวลาสั้นขนาดนี้ นายไม่มีทางมาจากจีนได้ทัน!”

เย่เฉินหัวเราะแล้วพูดว่า “สิ่งที่นายคิดว่าเป็นไปไม่ได้ ไม่ใช่ว่าจะเกิดขึ้นไม่ได้”

พูดจบ เขามองไปยังเฮ่อจือชิว และพูดด้วยน้ำเสียงราบเรียบ “เวลาเร่งด่วน เดี๋ยวผมเตรียมชุดฝ่ายค้านเอาไว้ให้ คุณใส่และเดินตามผมมา”

เฮ่อจือชิวถามเขาว่า “งั้น...งั้นเพื่อนของฉันจะทำยังไง”

เย่เฉินยักไหล่ แล้วพูดว่า “ตอนนี้ผมยังไม่มีวิธีที่จะช่วยพวกคุณทั้ง 8 คนออกไป ดังนั้นคุณตามผมมา ผมจะพาคุณไปในที่ปลอดภัยก่อน ถ้าเป็นไปได้ ผมจะคิดเรื่องที่กลับมาช่วยคนอื่นอีกที”

ขณะนั้น ชายผมทองคนหนึ่ง พูดภาษาอังกฤษอย่างคล่องแคล่ว “ฉันว่านายเป็นคนหลอกลวง ที่พูดจาส่งเดช! ที่นี่มีฝ่ายค้านประจำการอยู่ 1-2 พันคน นายจะพาเราออกไปยังไง”

เย่เฉินพยักหน้า แล้วพูดว่า “นายพูดถูก ฉันไม่มีวิธีช่วยนาย เพราะฉะนั้น นายก็อยู่ที่นี่ไป”

เมื่อชายผมทองได้ยิน เขาส่งเสียงหึ แล้วพูดอย่างโมโห “ฉันก็ไม่ต้องการให้นายมาช่วยฉันเหมือนกัน! ข้างนอกมีคนเฝ้าเยอะแยะ ถ้าออกไปกับนาย ต้องโดนยิงจนพรุนแน่! สู้อยู่ที่นี่ รอให้ประเทศบ้านเกิดช่วยฉันดีกว่า! ไม่แน่ อีกไม่นาน ประเทศฉันคงตอบตกลงเงื่อนไขของฝ่ายค้าน หรือไม่ก็อาจส่งหน่วยเนวีซีล มาช่วยพวกเรา!”

“ใช่!” มีผู้หญิงผมทองใช้ภาษาจีนพูดว่า “หน่วยเนวีซีลของอเมริกา เป็นหน่วยรบพิเศษอันดับต้นๆ ของโลก พวกเขาทำภารกิจที่ยากที่สุดทั่วโลกตลอดทั้งปี รวมถึงการสังหารผู้นำของผู้ก่อการร้ายระดับโลกด้วย ฉันเชื่อว่าพวกเขาต้องมาช่วยเราแน่!”

เย่เฉินหัวเราะแล้วพูดว่า “รู้ได้ยังไงว่าอเมริกาจะส่งหน่วยเนวีซีลมาช่วย ทำไมเธอถึงมั่นใจขนาดนั้น”

ชายชาวอเมริกันเชื้อสายอินเดียอีกคน พูดด้วยสีหน้าภูมิใจว่า “ฉันจะบอกให้นะ พวกเราเป็นนักเรียนตัวท็อปในอเมริกา แต่ละคนมีปริญญาโท-เอก หลายใบ และพูดได้หลายภาษา แค่พูดภาษาจีนได้ ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร ภาษาญี่ปุ่น ฝรั่งเศส เยอรมัน ยิ่งไม่ต้องพูดถึง!”

เย่เฉินรีบยกนิ้วโป้งให้เขา แล้วถามว่า “สุดยอด สุดยอดจริงๆ”

พูดจบ จู่ๆ เขาก็พูดอย่างหดหู่ว่า “เฮ้อ ฉันล่ะไม่เข้าใจจริงๆ คนไร้สมองอย่างนาย ทำไมถึงพูดได้หลายภาษา อย่าบอกนะว่าคนไร้อีคิว มีพรสวรรค์ในการเรียนภาษา”

คนนั้นพูดโพล่งออกมาว่า “นาย...นายพูดอะไรนะ!”

เย่เฉินแสยะยิ้ม “นายบอกว่าประเทศนาย มีฐานทัพทหารบริเวณรอบๆ งั้นทำไมฉันดั้นด้นมาจากจีนตั้งไกล หน่วยเนวีซีลของพวกนายอยู่ใกล้กว่าตั้งเยอะ จนถึงตอนนี้ยังไม่เห็นเงาใครสักคนล่ะ”