ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2569
“เครื่องบินคองคอร์ดงั้นเหรอ!”
เมื่อเย่เฉินพูดออกมา ทุกคนถึงกับตะลึง
ใครจะไปเชื่อล่ะ เครื่องบินคองคอร์ด หนึ่งในราชาของอาณาจักรสายการบินที่เร็วที่สุด ซึ่งกลายเป็นตำนานเมื่อ 20 ปีที่แล้ว ยังเปิดกิจการจนถึงตอนนี้!
ชายเชื้อสายจีนพูดอย่างตลก “นายนี่ขี้โม้จริงๆ เครื่องบินคองคอร์ดเลิกใช้ไปแล้ว ตอนนี้ทั่วโลก ไม่มีสายการบินไหน เป็นเจ้าของเครื่องบินโดยสารที่มีความเร็วเหนือเสียงอีกแล้ว นายคิดว่าฉันโง่เหรอ”
เย่เฉินส่ายหน้า แล้วพูดเย้ยหยัน “เฮ้อ ฉันล่ะไม่เข้าใจตัวเองจริงๆ ทำไมถึงต้องมาเสียเวลาพูดกับนายด้วย”
พูดจบ เขาหันไปมองเฮ่อจือชิว แล้วพูดว่า “ตอนนี้สถานการณ์เร่งด่วน ฝ่ายค้านประกาศแล้ว ถ้าสถานทูตอเมริกาไม่ยอมรับเงื่อนไข พวกเขาจะฆ่าตัวประกัน เพราะฉะนั้นเราอย่าเสียเวลาอีกเลย รีบออกไปตอนนี้เถอะ”
เฮ่อจือชิวอดถามไม่ได้ “แล้วเพื่อนฉันล่ะ...”
เย่เฉินยกมือห้ามเธอ แล้วพูดว่า “เพื่อนคุณล้วนเป็นคนโง่ ผมเชื่อว่าคุณก็เห็นแล้ว ผมพูดแค่นี้ วันนี้ผมจะพาคุณไปคนเดียว จะไปหรือไม่ ผมให้เวลาคุณคิด 10 วินาที”
“พาไปแค่คนเดียวงั้นเหรอ” ชายชาวอเมริกันเชื้อสายอินเดีย เอามือออกมากลางอากาศ และทำเหมือนหมุนหลอดไฟ เขาไม่สบอารมณ์ เบะปากแล้วพูดว่า “นายคิดว่าตัวเองดีหนักหนาเหรอ พูดตรงๆ นะ ถึงนายอ้อนวอนให้ฉันไป ฉันก็ไม่มีทางไปกับนาย!”
เย่เฉินไม่สนใจเขา และมองเฮ่อจือชิว “เหลือ 5 วินาที”
“ฉัน...”
จู่ๆ เฮ่อจือชิวตกอยู่ในสถานการณ์กลืนไม่เข้าคายไม่ออก
เธออยากออกไปจากที่นี่กับเย่เฉิน เพราะเขาได้รับการร้องขอจากพ่อตัวเอง ให้มาช่วยที่ซีเรีย
แต่ว่า เธอไม่ต้องการทิ้งเพื่อนร่วมชั้นที่มีอุดมการณ์ร่วมกันไว้ที่นี่
เฮ่อจือชิวรีบนั่งลงไปบนพื้น ส่วนเย่เฉินก้าวถอยหลัง ไปยืนข้างกำแพงประตูเหล็ก
หลังผ่านไปครู่หนึ่ง เขาได้ยินคนข้างนอกคุยภาษาอาหรับ
เย่เฉินสัมผัสได้ว่า มีคนเดินลงมาจากบันไดสามคน
คนที่เป็นหัวหน้า กำลังพูดเสียงดัง
จากนั้น สองในสามคน ยืนรออยู่หน้าประตูข้างนอกสุด ส่วนคนเป็นหัวหน้า กำลังเดินเข้ามา
เมื่อเขาเข้ามาไฟซาลรีบพูดเสียงดัง “สวัสดีครับจอมพลคามมิต!”
เมื่อได้ยิน เย่เฉินถึงกับเคร่งขรึมขึ้นทันที
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...