ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2570
ในขณะเดียวกัน ก็รังเกียจพวกความรู้สูงแต่โง่ที่อยู่ตรงหน้า พวกเขาต้องการรอหน่วยเนวีซีลมาช่วยไม่ใช่หรือไง หน่วยเนวีซีลยังไม่มา พญายมก็มาถึงเสียก่อน!
จากนั้น เขาได้ยินจอมพลคามมิต คุยกับพวกไฟซาลข้างนอก สองสามประโยค น่าจะถามว่าพวกตัวประกันข้างในเป็นยังไงบ้าง
หนึ่งในคนที่รับผิดชอบเรื่องการเฝ้ายามรีบพูดตามปกติ จากนั้นคนที่เป็นหัวหน้าพูดว่า “เปิดประตู”
ต่อมา เสียงเปิดประตูดังขึ้น
ผ่านไปครู่หนึ่ง ประตูเหล็กถูกคนผลักเข้ามา ชายในชุดทหารพรางทะเลทรายคนหนึ่ง เดินเข้ามา
ที่น่าสนใจคือ ตอนที่เขาก้าวเข้ามา ตัวของเขาเอนไปทางด้านซ้าย ทำให้เย่เฉินรู้ทันที ขาซ้ายของไอ้หมอนี่มีปัญหาแน่นอน!
คามมิตเดินเข้ามา เมื่อเห็นว่าตัวประกันทั้ง 8 คน ไม่ได้สวมที่ปกปิดใบหน้า เขาอาละวาดทันที “ไอ้เลว! ทำไมไม่คลุมหน้าพวกมันไว้! ตอนนี้พวกมันเห็นหน้าฉันแล้ว งั้นฉันต้องฆ่าพวกมันทั้งหมดหรือเปล่า!”
เมื่อพูดจบ เขาเห็นตรงหางตาด้านขวา มีเงาของใครบางคน เขาจึงหันขวับมาทันที เห็นเย่เฉินกำลังยืนยิ้มมองเขา
เขาเห็นเย่เฉินเป็นคนแปลกหน้า จึงตกใจมาก กำลังจะหยิบปืนออกจากกระเป๋ากางเกง
ขณะนั้น เย่เฉินเอาปืน AK47 จ่อหัวเขา แล้วใช้เท้าถีบประตู ให้ปิดลง เขายิ้มแล้วพูดว่า “เอามือกุมหัวแล้วคุกเข่าลง”
พูดจบ เขาก็ส่ายหน้า แล้วพึมพำกับตัวเอง “นายน่าจะฟังภาษาจีนไม่ออก”
คามมิตพูดภาษาจีนออกมาว่า “นาย...นายเป็นคนจีนเหรอ!”
เย่เฉินถามอย่างแปลกใจ “โอ๊ะ นายพูดจีนได้เหรอ”
คามมิตกัดฟันพูดว่า “ข้างนอกเป็นคนของฉันทั้งหมด นายไม่มีทางหนีรอด!”
เย่เฉินส่ายหน้า “ไม่ๆๆ นายพูดผิดแล้ว ข้างนอกเป็นคนของฉันทั้งหมดต่างหาก”
จากนั้น เย่เฉินเปิดประตู และสั่งไฟซาลว่า “คุมตัวสองคนที่อยู่ข้างนอกเอาไว้ จำไว้ อย่าให้คนในลานได้ยิน!”
ไฟซาลพยักหน้าอย่างไม่ลังเล “รับทราบครับ!”
คามมิตก่นด่าอย่างตกตะลึง “ไฟซาล แกกล้าหักหลังฉัน! หักล้างเป้าหมายอันยิ่งใหญ่ของเราในการล้มล้างทหารรัฐบาล!”
“ขอโทษครับ!” ไฟซาลผายมือไปยังเย่เฉินอย่างสุภาพ แล้วพูดอย่างไม่ลังเลว่า “ตอนนี้ผมภักดีกับคุณผู้ชายท่านนี้เท่านั้น!”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...