ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2571
“เหี้ยเอ๊ย!”
เมื่อคามมิตได้ยิน เขารู้สึกใจหายวาบ
เพราะเขาเป็นผู้นำกองทหารมาหลายปี ตัดสินใจเรื่องกลยุทธ์ทางการทหารได้อย่างแม่นยำ
ตอนนี้เขาตระหนักได้ว่า ตัวเองกับเย่เฉินต่างกุมอำนาจไว้คนละครึ่ง
“ในห้องใต้ดินนี้ อำนาจอยู่ในมือชายชาวจีนคนนี้ เพราะเขาใช้ปืนจ่อมาที่ฉัน แถมยังเอาทหารของฉัน ไปเป็นของตัวเอง เขาสามารถฆ่าฉันให้ตายในห้องนี้ ได้ทุกเมื่อ...”
“แต่ว่า ฉันก็ไม่ใช่ผู้ที่ถูกกระทำเพียงฝ่ายเดียว ถึงเขาจะเก่งแค่ไหน ก็ไม่สามารถเอาทหาร 1-2 พันคน ไปเป็นของเขาได้”
“เพราะถ้าเขาสามารถทำได้จริง เขาคงล้มฉันแล้ว ไม่ต้องลำบากลำบน แอบเข้ามาในห้องใต้ดินหรอก”
เมื่อคิดได้เช่นนี้ เขารีบพูดกับเย่เฉินว่า “สหาย เราสองคนไม่ต้องบุ่มบ่าม มีอะไรก็พูดกันดีๆ อีกอย่างฉันก็เรียนที่จีนมาหลายปี เห็นนายก็รู้สึกเป็นมิตร!”
เย่เฉินพยักหน้า เขายิ้มแล้วพูดว่า “นายอยากเจรจา เป็นเรื่องง่ายมาก ฉันมีเงื่อนไขเดียว นายให้ฉันพาคนออกไป ฉันจะไม่ทำให้นายทรมาน มิฉะนั้น ฉันจะฆ่านายก่อน”
พูดพลาง เย่เฉินจำเป็นต้องพูดอย่างจริงจัง “หลังฆ่านาย แค่ฉันหนีไปให้เร็วสักหน่อย ลูกน้องของนายก็ไม่ทันรู้ตัว เพราะตอนฉันเข้ามา ลูกน้องนายก็จับฉันไม่ได้ ฉันแน่ใจว่าตอนหนีออกไป พวกเขาก็คงไม่เห็นฉันเหมือนกัน”
เมื่อได้ยินที่เย่เฉินพูด คามมิตที่อยู่ตรงข้าม ตึงเครียดขึ้นทันที
เขาไม่ใช่คนโง่
เมื่อคิดได้ดังนั้น สีหน้าของคามมิตหดหู่มาก
ให้เขาปล่อยคน ก็ไม่มีทางเป็นไปได้
เพราะเขาต้องการใช้ตัวประกันพวกนี้ แบล็กเมล์เอางบประมาณจากสถานทูตอเมริกา
ทหาร 1-2 พันคนในมือเขา ต้องกินต้องใช้ เขาขาดแคลนงบประมาณมาก เขาต้องการใช้เงินจำนวนมาก มาทำให้กองทัพมั่นคง ถ้ามีเงินเหลือ ยังสามารถซื้อชุดอาวุธและอุปกรณ์ใหม่ได้จากผู้ค้าอาวุธ เพื่อทำให้กำลังรบแข็งแกร่งขึ้น
แต่ว่า ถึงเงินจะสำคัญ แต่เขาก็เป็นจอมพลคนหนึ่ง เท่ากับเป็นแม่ทัพ เป็นทหารยศสูงสุดคนหนึ่ง ถึงจะเอาเงินก้อนนี้มาไม่ได้ เขามีกองทัพนี้ เขาไม่กังวลว่าจะไม่มีโอกาสได้โชคลาภในอนาคต ไม่แน่ สุดท้ายฝ่ายค้านอาจเป็นฝ่ายชนะ เขาอาจได้เป็นข้าราชการระดับสูง
ดังนั้น สำหรับเขาแล้ว สิ่งสำคัญที่สุด คือการมีชีวิตอยู่อย่างปลอดภัย
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...