ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2572
ถ้าตัวเองตายที่นี่ ต้องเสียหายอย่างสาหัสแน่
เพราะชีวิตของตัวเองสำคัญกว่า เขาจึงไม่กล้าแข็งข้อกับเย่เฉิน
หลังจากครุ่นคิด คามมิตกัดฟัน พยายามสู้ครั้งสุดท้าย แล้วพูดว่า “สหาย! นายลำบากดั้นด้นมาตั้งไกล บวกกับโชคชะตาของเราทั้งสอง ฉันไม่ปฏิเสธคำขอของนาย แต่นายต้องไว้หน้าฉันด้วย อย่าให้ฉันไม่ได้อะไรเลย จีนมีคำโบราณกล่าวไว้ ไม่ใช่เหรอว่า เป็นคนอย่าโหดเหี้ยมเกินไป ต้องรู้จักผ่อนปรนกันบ้าง ต่อไปจะได้มองหน้ากันติด!”
เย่เฉินหัวเราะ แล้วพูดว่า “ไม่พูดก็ไม่ได้ นายเรียนภาษาจีนได้ดีมากจริงๆ ขนาดสำนวนพักท้ายในภาษาจีน นายยังพูดออกมาจนเต็มประโยค”
คามมิตหัวเราะอย่างกระอักกระอ่วน แล้วพูดว่า “ถ้าให้อธิบายด้วยคำพูด ตอนนั้นฉันเป็นพวกบ้าเรียน”
เย่เฉินพยักหน้า แล้วถามเขาว่า “นายบอกว่าให้ฉันไว้หน้านาย ไม่ทราบว่าจะให้ไว้หน้ายังไง”
คามมิตโบกมือ แล้วพูดด้วยสีหน้ากะล่อน “สหาย เอางี้! 8 คนนี้ แบ่งกันคนละครึ่ง จีนมีคำโบราณกล่าวไว้ว่า มีแขกจากแดนไกลมาหา ดังนั้นฉันให้นายเลือกก่อน นายเลือกได้เลยว่าจะพาสี่คนไหนไป ส่วนสี่คนที่เหลือ ทิ้งไว้ให้ฉัน”
คามมิตพูดออกมา คนที่อยู่ข้างๆ ทั้งเจ็ดคน ยกเว้นเฮ่อจือชิว แทบจะเป็นบ้า
นี่มันเรื่องบ้าอะไรกัน!
ไอ้คนที่นั่งเครื่องบินคองคอร์ด โหดเหี้ยมขนาดนี้เชียวเหรอ
ผู้บัญชาการฝ่ายค้านมาแล้ว ไม่เพียงแต่จะฆ่าเขาไม่ได้ แถมยังโดนเขาควบคุมอีก
ที่ไม่สมเหตุสมผลไปกว่านั้น ทั้งสองยังคุยเรื่องเงื่อนไขกันด้วย
แต่สิ่งที่ไม่เข้าท่าไปกว่านั้น คามมิตตอบตกลงเขาด้วย
เขาให้เย่เฉินพาสี่คนออกไป งั้นหมายความว่า ต้องมีสี่คน ที่จะถูกเย่เฉินช่วยออกไปใช่ไหม!
ชายผิวขาวชาวอเมริกันที่ยืนข้างๆ รีบพูดว่า “คุณเย่ ผมขอโทษกับการกระทำที่ไร้มารยาทของผม คุณช่วยพาผมออกไปด้วยนะครับ...”
ชายชาวอเมริกันเชื้อสายอินเดีย ก็ร้องไห้ออกมาเช่นกัน เขาร้องไห้โฮ น้ำหูน้ำตาไหล “คุณเย่...ผมมีตาหามีแววไม่ อันที่จริง ผมสนใจประวัติศาสตร์และอารยธรรมอันรุ่งโรจน์ของจีนมาตลอด และให้ความเลื่อมใสเป็นอย่างมาก ฮีโร่ที่กล้าหาญและเด็ดเดี่ยวอย่างคุณ อย่าได้ถือสาคนต้อยต่ำอย่างผมเลยนะครับ ให้โอกาสผมสักครั้ง...”
เมื่อคนอื่นเห็นพวกเขาพูดอ้อนวอน จึงรีบพากันร้องไห้และพูดออกมา
เย่เฉินหัวเราะออกมา เขาหันไปมองคามมิต และพูดอย่างจริงจัง “เอิ่ม จอมพลคาม”
คามมิตรีบพูดว่า “สหาย โชคชะตาทำให้พบกัน มีโชคชะตาต่อกันคือมิตรสหาย ไม่ต้องเห็นเป็นคนนอกหรอก ไม่ต้องเรียกผู้บัญชาการก็ได้! นอกจากนั้น พี่ขอพูดจากใจเลยนะ ชื่อของฉันคือ ‘คามมิต’ สองคำเรียงติดกัน นายพยายามอย่าพูดแยกกัน”
พูดจบ เขาหัวเราะแล้วพูดต่อ “แน่นอน ถ้านายรู้สึกว่าพูดสองคำมันเหนื่อยไป ถือซะว่าฉันไม่ได้พูดประโยคเมื่อกี้ก็แล้วกัน...”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...