ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2573
เย่เฉินเห็นคามมิต มีสีหน้าอึดอัดใจ เขาอดขำไม่ได้ “ในเมื่อจอมพลคามมิตพูดแล้ว งั้นต่อไป ฉันจะพูดติดกันสองคำละกัน”
คามมิตยกมือขึ้นมา ทำท่าคารวะแบบจีนให้เย่เฉิน จากนั้นชี้ไปยังแปดคนตรงข้าม เขาพูดด้วยสีหน้าเป็นกันเอง “เลือกได้เลยน้องชาย!”
พูดจบ เขากลัวเย่เฉินไม่ยอมรับข้อได้เปรียบ เขากัดฟันพูดว่า “เอางี้ พี่จะยอมอ่อนข้อให้อีก นายเลือกไปเลยห้าคน!”
ทันใดนั้น ความหวังของทั้งเจ็ดคนมีมากขึ้นอีก!
เย่เฉินมองคามมิต เขายิ้มบางๆ แล้วพูดชมว่า “จอมพลคามมิต ช่างจริงใจเหลือเกิน ดูจากจุดนี้ ก็มองออกว่าเป็นคนมีคุณธรรมและรักษาสัญญา”
คามมิตพยักหน้าเบาๆ และพูดอย่างจริงจัง “ฉันเป็นคนที่น่าเชื่อถือมาก ไม่ว่าจะเป็นด้านธุรกิจ หรือด้านการทำสงคราม ล้วนต้องรักษาสัญญา ฉันพูดว่าให้นายพาคนออกไปได้ห้าคน ฉันไม่มีทางโกหกแน่นอน!”
เย่เฉินโบกมือไปมา “ฉันก็เป็นคนรักคุณธรรม แต่ไหนแต่ไร หลักการที่ฉันเชื่อคือ เคารพผู้อื่น ผู้อื่นก็จะเคารพเรา ดังนั้นในแปดคนนี้ ฉันขอแค่คุณเฮ่อเพียงคนเดียว คนที่เหลือฉันให้นาย”
เมื่ออีกเจ็ดคนที่เหลือได้ยิน ต่างพากันร้องไห้ออกมา
ชายเชื้อสายจีนร้องครวญคราง “คุณเย่ เราเป็นเชื้อสายเดียวกัน คุณจะไร้ความเมตตา ไร้ความยุติธรรมกับผมไม่ได้!”
ชายชาวอเมริกันเชื้อสายอินเดียกับเยาวชนคนอื่น ก็ร้องไห้ออกมา และพูดร้องขอชีวิตไม่หยุด
พูดจบ คามมิตเดินออกไปที่ประตู และพูดว่า “เชิญเลยน้องชาย!”
เย่เฉินโบกมือไปมา “ไม่ต้อง ฉันไม่ใช่คนใจร้าย แต่ที่นี่เป็นถิ่นของนาย ฉันต้องรอบคอบ นายไปเตรียมเฮลิคอปเตอร์มาจอดไว้ในลาน เฮลิคอปเตอร์ต้องไม่พกกระสุนใดๆ อีกอย่าง ต้องให้คนที่ไม่ใช่พนักงานเครื่องบิน ออกไปให้หมด และนายต้องเดินไปกับเราสองคนด้วย เมื่อคนที่มารับฉันมาถึง ฉันจะปล่อยนายกลับ นายโอเคไหม”
คามมิตมีสีหน้าลำบากใจ เขาพูดว่า “ถ้าถึงจุดหมาย แล้วนายเปลี่ยนใจ จะทำยังไง ถ้านายจับฉัน จะทำยังไง ตอนนี้ทหารรัฐบาลให้ค่าหัวฉันหลายล้านดอลลาร์ ฉันจะรู้ได้ไงว่านายไม่เห็นแก่เงิน”
“เห็นแก่เงินงั้นเหรอ” เย่เฉินยิ้มอย่างเหนื่อยใจ เขาชี้หน้าตัวเอง และถามเขาว่า “นายว่าคนอย่างเย่เฉิน เห็นแก่เงินงั้นเหรอ ฉันนั่งเครื่องบินคองคอร์ด มูลค่าหลายร้อยล้านดอลลาร์จากจีน มาสถานที่กระจอกแบบนี้ ภายในเวลาหลายชั่วโมง ฉันจะเห็นแก่ค่าหัวหลายล้านดอลลาร์ของนายอย่างนั้นเหรอ”
คามมิตกลืนน้ำลาย เขาพูดว่า “เครื่องบินคองคอร์ดงั้นเหรอ! น้องชาย...นาย..นายเป็นคนตระกูลเย่ที่จีนเหรอ!”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...